Τι ζητάμε
Δε ζητάμε την επιστροφή στο παρελθόν. Ξέρουμε ότι το σύστημα που υπήρχε, είχε σαν τον Ιανό 2 όψεις: Από τη μια μεριά μπορεί να εξασφάλιζε φτηνό νερό, και μια ανεκτή τηλεφωνία και ηλεκτρική ενέργεια, από την άλλη όμως φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί τα ιδιωτικά συμφέροντα, να παρέχει στον ιδιωτικό τομέα φτηνές πρώτες ύλες, και με αυτό τον τόπο ήταν οργανική, θεσμοθετημένη, η διαπλοκή του με τον ιδιωτικό τομέα.
Τα παραδείγματα αφθονούν: Η ΠΕΣΙΝΕ με το αλουμίνιο, η ΔΕΗ και πως τα τελευταία χρόνια επιδοτούσε ουσιαστικά τους ιδιώτες να επενδύσουν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αποδεικνύουν ότι πολλές ΔΕΚΟ λειτουργούσαν προς όφελος των ιδιωτών.
Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι πραγματικά οι ΔΕΚΟ να λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Αυτό το πρόγραμμα δεν πρέπει να προχωρήσει, και πιστεύουμε ότι είναι σε όφελος όλης της κοινωνίας να αντιταχθεί με κάθε τρόπο και να παγώσει τα σχέδιά τους. Ακόμα και αν προχωρήσουν, είναι δυνατό από κάθε άποψη, νομική, οικονομική, οι ΔΕΚΟ να ξαναπεράσουν στα χέρια του Ελληνικού λαού.
Μπορεί κάλλιστα να γίνει καταγγελία των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί, είναι διάτρητες από παντού, υπάρχει μια πολιτική ηγεσία με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν υπάρχουν 2 συμβαλλόμενα μέρη τύποις ανεξάρτητα.
Πάνω από όλα όμως, αυτό που προέχει, είναι με όρους κυρίαρχου κράτους, να ακυρωθούν όλες οι συμβάσεις της ιδιωτικοποίησης και να επιστρέψουν στο Ελληνικό λαό. Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα όπως στη Βενεζουέλα, στην Αργεντινή και στη Βολιβία, που συμφωνίες ιδιωτικοποίησης αναιρούνται, οι κυβερνήσεις αναλαμβάνουν το νομικό κόστος, και πετάνε έξω τις πολυεθνικές από τη χώρα, και το κάνουν μάλιστα όχι ως επιθετική κίνηση.
Η Κίρχνερ για παράδειγμα στην Αργεντινή, δεν ήθελε να εθνικοποιήσει για ιδεολογικούς λόγους την εταιρεία της ενέργειας, το έκανε αυτό γιατί είχε τόσο πολύ παρακμάσει ευρισκόμενη σε ισπανικά χέρια, χωρίς να έχουν γίνει επενδύσεις ή η παραμικρή ανανέωση του εξοπλισμού της, που πλέον αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Αντίστοιχα μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα.
Τέλος, αυτός ο στόχος «καμία ιδιωτικοποίηση», εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, προφανώς με κοινωνικό έλεγχο και χωρίς τα φαινόμενα διαπλοκής των προηγούμενων χρόνων, πιστεύουμε ότι μπορεί να προωθηθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο στόχων που περιλαμβάνει τη διαγραφή του δημόσιου χρέους, την παύση πληρωμών για την εξυπηρέτησή του μέσα από λογιστικό έλεγχο, και επίσης την έξοδο από την Ευρωζώνη και τη ρήξη με τη Ε.Ε, που πιστεύουμε ότι ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για όλα τα δεινά που τραβάμε τα τελευταία χρόνια».
Η εισήγηση του Χάρη Σμυρνιώτη
Το λόγο πήρε αμέσως μετά εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα ο Χάρης Σμυρνιώτης, που αναφέρθηκε «στο ιστορικό των προσπαθειών ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.
Αυτές οι προσπάθειες εντάθηκαν στην Ελλάδα από το 1991, και είχαν αντικειμενικές και υποκειμενικές βάσεις:
Αντικειμενικές, με την ανάπτυξη της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής ανάπτυξης που έδωσε δυνατότητα να υπάρχει κερδοφορία σε τομείς που μέχρι τότε δεν υπήρχε.
Υποκειμενικές, που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα της ντόπιας ελίτ, του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολυεθνικών: Ήδη από το 91, η πρώτη πολιτική που αναπτύχθηκε από την ΕΕ ήταν στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Σ’ αυτό έβαλε πλάτη το ΠΑΣΟΚ, έχοντας συμμάχους και τα συνδικάτα, για να αναλάβει η ΝΔ το πλέον ανεβασμένο επίπεδο ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις ισχυρότερες αντιδράσεις από τα συνδικάτα.
Σήμερα φτάσαμε εδώ γιατί η πολιτική που εφαρμόστηκε από το 90 είχε ως στόχο την ανεμπόδιστη κερδοφορία του κεφαλαίου, και ταυτόχρονα το χτύπημα του εργατικού κινήματος, το σβήσιμο των εργατικών δικαιωμάτων και τελικά το φτήνυμα της εργατικής δύναμης.
Αυτή είναι και η καρδιά της επίθεσης της σημερινής συγκυβέρνησης με τα εργασιακά: Θέλουν ένα λαό και μια εργατική τάξη παραδομένη, για να μπορούν εύκολα να υλοποιήσουν την πολιτική τους είτε στο επίπεδο της απόκτησης περιουσιακών στοιχείων είτε στο επίπεδο της διαχείρισής τους».
Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση με ερωτήσεις και τοποθετήσεις των θεατών καθώς και δευτερολογία των ομιλητών.
Η εκδήλωση έκλεισε με την προβολή του δεύτερου μέρους του ντοκιμαντέρ, και με ανανέωση του ραντεβού στους νέους αγώνες που έρχονται.
• Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να βρουν βίντεο με ολόκληρες τις εισηγήσεις και τις δευτερολογίες των ομιλητών στη διεύθυνση http://epitropikifisias.blogspot.gr/2012/10/catastroika.html.
