Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 25/09
Ενα κοριτσάκι ζωγράφιζε στο σχολικό του βιβλίο. Όταν όμως η δασκάλα κοίταξε πάνω από τον ώμο του είδε πως είχε γράψει τις φράσεις «Θέλω να πεθάνω» και «Έχω ανάγκη τον θάνατο». Το Ναουρού είναι ένα μικρό νησί Β/Α της Αυστραλίας και μια πιο τις τρεις πιο μικρές ανεξάρτητες δημοκρατίες στον κόσμο. Έχει έκταση μόλις 21 τετραγωνικών χιλιομέτρων και ακτογραμμή 30 χιλιομέτρων, ενώ ο πληθυσμός του μετά βίας ξεπερνά τα 10.000 άτομα. Από τις αρχές του περασμένου αιώνα, η οικονομία του νησιού στηριζόταν στην εξόρυξη φωσφάτων. Τη δεκαετία του ’90, όμως, τα αποθέματα εξαντλήθηκαν και το Ναουρού για ένα μεγάλο διάστημα αποτέλεσε έναν φορολογικό παράδεισο για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Και πάλι όμως η οικονομία του νησιωτικού κράτους ήταν αναιμική.
Η «Λύση του Ειρηνικού»
Έτσι η Αυστραλία συνέλαβε μια «έξυπνη» ιδέα, να ανοίξει εκεί κέντρα κράτησης προσφύγων και οικονομικών μεταναστών που έφταναν στις ακτές της Αυστραλίας και -βάσει της αυστηρής νομοθεσίας της χώρας και της σκληρής πολιτικής της συντηρητικής τότε κυβέρνησης συνασπισμού- έπρεπε να απελαθούν. Επρόκειτο για την περίφημη «Λύση του Ειρηνικού». Η λύση που επιλέχθηκε δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η κυβέρνηση ήθελε να περάσει το μήνυμα πως πρόσφυγες και μετανάστες που επιλέγουν ως προορισμό σωτηρίας την Αυστραλία, δύσκολα θα κερδίσουν την παραμονή τους σε αυτή ενώ η τύχη που τους περιμένει είναι η χειρότερη δυνατή, αφού τα συγκεκριμένα κέντρα κράτησης είναι διαβόητα για τις άθλιες συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται να επιβιώσουν οι κρατούμενοι και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και τώρα, νέες αποκαλύψεις έρχονται να ξυπνήσουν τη διεθνή κοινότητα από το μακάριο ύπνο της για όσα συμβαίνουν σε αυτό το νησί.
Νησί – εφιάλτης
Το Ναουρού, που κάποτε ήταν γνωστό ως «Νησί της Χαράς» μετατράπηκε σε νησί – εφιάλτη για πρόσφυγες και μετανάστες. Η κυβέρνηση του νησιού δεν ήταν σε θέση να αρνηθεί την πολύτιμη για την επιβίωση της μικρής χώρας, οικονομική βοήθεια από την Αυστραλία και τις θέσεις εργασίας που προσέφερε η λειτουργία των κέντρων κράτησης. Προτίμησε να μετατραπεί σε ένα σύγχρονο κολαστήριο, το οποίο οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν καταγγείλει με απέχθεια! Το 2016 διέρρευσαν χιλιάδες έγγραφα για την κατάσταση στα κέντρα κράτησης αποκαλύπτοντας το μέγεθος της κακοποίησης που υφίσταντο οι κρατούμενοι ουσιαστικά πρόσφυγες. Κυρίως όμως τα παιδιά, τα οποία δεν διαθέτουν τα ίδια εφόδια για αμυνθούν και να αντέξουν όσα υφίστανται.
Ακόμη και όταν ένα κορίτσι προεφηβικής ηλικίας περιέλουσε το σώμα του με βενζίνη για να αυτοπυρποληθεί, η Αυστραλία αρνήθηκε την απομάκρυνσή του από το κέντρο κράτησης του νησιού, καταγγέλλει τώρα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, μόνο τη χρονιά που πέρασε, τουλάχιστον 79 άτομα προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν ενώ 12 πέθαναν τα τελευταία δύο χρόνια!
«Έχω ανάγκη τον θάνατο»
«Παιδιά ηλικίας ακόμη και 7 έως 12 ετών έχουν αποπειραθεί επανειλημμένα να αυτοκτονήσουν. Περιλούζονται με βενζίνη. Πολλά παιδιά ζουν σε ημι-κωματώδη κατάσταση, δεν είναι σε θέση να φάνε, να πιουν και να μιλήσουν», τόνισε στέλεχος ανθρωπιστικής οργάνωσης! «Παιδιά ηλικίας ακόμη και εννέα ετών έχουν δηλώσει στο προσωπικό μας ότι προτιμούν να πεθάνουν από το να ζουν σε αυτή την απελπιστική κατάσταση».
Αντιδρώντας στη τελευταία αυτή εξέλιξη, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στην Καμπέρα προχώρησε σε ανακοινώσεις καλώντας την Αυστραλία να τερματίσει τη λειτουργία των κέντρων, τονίζοντας πως, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της Αυστραλίας, δεν πρόκειται για ένα θέμα που αφορά την κυβέρνηση του Ναουρού αλλά αυτή της Αυστραλίας.
