Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 29/08
Ευρισκόμενο ξανά σε απόγνωση, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η κοινωνία που το ψηφίζει στρέφονται μετά από δεκαετίες και πάλι στη Γαλλία, ως «σωσίβιο» έναντι της αυξανόμενης τουρκικής διεκδικητικότητας Ξεθάφτηκε μέχρι και το σύνθημα της εποχής Καραμανλή-Ζισκάρ, «Ελλάς Γαλλία συμμαχία», για να φορτιστεί και συναισθηματικά το αφήγημα! Λάτρεις της γυμνής αλήθειας, είμαστε υποχρεωμένοι να προσγειώσουμε όσους το έχουν πιστέψει. Πράγματι, η Γαλλία του Μακρόν θυμήθηκε ξαφνικά το αποικιοκρατικό της παρελθόν και τις παλιές της «προστατευόμενες» χώρες της Αφρικής. Χαρακτηριστικό ήταν και το ξαφνικό ταξίδι τού Μακρόν στη Βηρυτό την επαύριον των καταστροφικών εκρήξεων, όπου εμφανίστηκε ως «σωτήρας».
Στο πλαίσιο αυτό, οι φιλοδοξίες της Τουρκίας για αυξημένο ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης έρχονται πράγματι σε σύγκρουση με αυτές της Γαλλίας. Η Λιβύη είναι το κύριο διακύβευμα, ενώ και η Τυνησία αποτελεί μήλο της έριδος. Η Ελλάδα δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες, ότι δήθεν η Γαλλία θα προστατεύσει εμάς και την Κύπρο κινούμενη από… ηθικά κίνητρα. Στην πρώτη στροφή θα μας εγκαταλείψει, χωρίς να πέσει ντουφεκιά! Άλλωστε, η Γαλλία (του Σαρκοζί…) έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή Καντάφι και τη διάλυση της Λιβύης, την οποία τώρα θέλει να… σώσει απ’ τα νύχια τού Ερντογάν!
