Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 12/09
Η άκρως επιθετική τακτική του Ερντογάν και της ηγετικής ομάδας του απέναντι στην Ελλάδα θυμίζει όλο και περισσότερο όσα έγιναν με τον Χίτλερ στο τέλος της δεκαετίας του 1930: του δίνεις δάχτυλο για να ησυχάσει και σου ζητάει ολόκληρο το χέρι! Είναι δε φανερό ότι ο διεκδικητικός αναθεωρητισμός του επίδοξου «σουλτάνου» κάθε άλλο παρά υποχωρεί απέναντι στην «ειρηνική συμβουλευτική» των δήθεν «συμμάχων και εταίρων μας»!
Διαγωνισμός λαθών…
Σε μια αναμέτρηση κερδίζει ο ικανότερος, δηλαδή ο ισχυρότερος (σύμφωνα με την πάγια λογική της Δύσης) ή ο εξυπνότερος, δηλαδή εκείνος που εκμεταλλεύεται τα λάθη του αντιπάλου του, σύμφωνα με την πάγια κινεζική τακτική! Τα λάθη που διαπράττει το ανεπαρκέστατο ελληνικό πολιτικό κατεστημένο είναι γνωστά. Μετέτρεψε τη χώρα σε ένα δεδομένο προτεκτοράτο χωρίς εναλλακτικές, τις οποίες κατέστρεψε συστηματικά, με ευθύνη και των τριών κομμάτων εξουσίας.
Παρακολούθησε επί δεκαετίες παθητικά την αυξανόμενη τουρκική ισχύ και επιθετικότητα. Ουδέποτε απέκτησε στρατηγική αντιμετώπισης της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη! Κατέστρεψε την κάποτε ανθούσα αμυντική μας βιομηχανία. Τέλος, είναι ανίκανο να εκμεταλλευτεί το «κινεζικό χαρτί», αν και οι ευκαιρίες γι’ αυτό είναι τεράστιες.
Ευτυχώς που και η άλλη πλευρά κάθε άλλο παρά αλάνθαστη είναι! Οι αναμφισβήτητες μεγάλες επιτυχίες του καθεστώτος Ερντογάν στα πρώτα του χρόνια (ανάπτυξη της βιομηχανίας – ειρηνικής και στρατιωτικής -, προώθηση των αγωγών ενέργειας, θεαματική βελτίωση των υποδομών κ.λπ.) δεν αξιοποιήθηκαν με σοφία, αλλά με αλαζονεία. Φούσκωσαν τα μυαλά του αμφιλεγόμενου ηγέτη, που νόμισε ότι η Τουρκία θα πάρει πίσω σήμερα, όσα έχασε η Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν έναν αιώνα!
Αντί της «ειρηνικής ισχύος» προβάλλει την υπεροπτική γλώσσα της επιπόλαιης επιθετικότητας! Κι αν έως τώρα η τακτική αυτή είχε κάποιες επιτυχίες (αποτροπή δημιουργίας κουρδικού κράτους στο «παρά πέντε», στρατιωτική παρουσία σε Συρία, Λιβύη, Κατάρ κ.λπ.), οι αποτυχίες είναι πολύ περισσότερες. Έστω και με την απροκάλυπτη υποστήριξη ΗΠΑ, Γερμανίας και ΕΕ συνολικά, η τουρκική οικονομία έχει χάσει την ισχύ και τις προοπτικές της.
Στον αμυντικό τομέα, η αγορά των S 400 έφερε την ακύρωση του προγράμματος των F 35, που θα της έδιναν για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία υπεροχή στον αέρα έναντι της χώρας μας! Τέλος, το σημαντικότερο λάθος είναι η δημιουργία εχθρών στον επίδοξο γεωγραφικό χώρο επιβολής της! Εχθρών που δεν έχουν ακόμη επίσημα συνασπιστεί, θα το κάνουν όμως σίγουρα αν το τουρκικό θράσος ξεπεράσει το όριο των λεκτικών λεονταρισμών!
Αναζητείται στρατηγικό όραμα!
Η πολιτική του κατευνασμού έμεινε στην Ιστορία ως προβολή της διπλωματικής αποτυχίας και της καταστροφής. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται στην αμερικανική «κηδεμονία» του 1946 – 74 ούτε στο παραμύθι της «αλληλεγγύης» των εταίρων της ΕΕ, όπου η συντριπτική πλειοψηφία (20+ κράτη, με επικεφαλής τη Γερμανία!) ούτε να σκεφτούν θέλουν μια ενδεχόμενη ρήξη με την Τουρκία, την οποία δεν βλέπουν καν ως «εχθρό», αφήνοντας τον ρόλο αυτό στη… Ρωσία!
Η απάντηση στην τουρκική επιθετικότητα απαιτεί τολμηρές αλλαγές στην εθνική μας στρατηγική, κυρίως εναλλακτικές λύσεις στην παθητική αντιμετώπισή μας από τα «αφεντικά» μας επί επτά δεκαετίες! Πρέπει να αξιοποιηθούν οι επαφές μας με τα ανταγωνιστικά διεθνή κέντρα, ιδιαίτερα της Ευρασίας (Ρωσία, Κίνα, Ιράν), να μπουν σαφείς «κόκκινες γραμμές» και να αξιοποιηθεί η υπεροχή μας στον αέρα, που επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία σε σενάριο πολέμου!
Επί 75 χρόνια πληρώνουμε βαρύ τίμημα στους δήθεν συμμάχους, για να έχουμε υποτίθεται ισοπλία με τη… «σύμμαχο» Τουρκία! Για όσο ακόμη ισχύει αυτή, ας μην σκύψουμε τον σβέρκο για να μας περάσουν κι άλλο λουρί! Και, επιτέλους, αυτή η τόσο επιπόλαιη κυβέρνηση, ας τολμήσει να συσπειρώσει κόμματα και λαό, σε μια τόσο κρίσιμη φάση για τη χώρα! Ο θρίαμβος απέχει από την καταστροφή όσο η παράληψη μιας αυτονόητης πράξης…
