Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης: Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/04
Απορροφημένοι απ’ τον φόβο της πανδημίας, δεν αναλογιστήκαμε καν τις τελικές συνέπειες που θ’ αφήσει πίσω της. Κι αν αφιερώνουμε κάποιες σκέψεις, αυτές αφορούν κυρίως την οικονομική λαίλαπα που θ’ ακολουθήσει. Κι όμως, στον σημαντικότερο δείκτη ευημερίας, το προσδόκιμο ζωής, οι ανατροπές είναι τραγικές και μας γυρνούν δεκαετίες πίσω!
Η Στατιστική Υπηρεσία της Ιταλίας ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ότι μέσα σε μόλις ένα χρόνο το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε λόγω της πανδημίας σχεδόν κατά ένα έτος, από τα 83,2 έτη το 2019 στα 82,3 το 2020! Στη Λομβαρδία, μάλιστα, το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε 2,5 ολόκληρα χρόνια (!), από τα 83,7 στα 81,2 έτη. Τα στοιχεία αυτά «κουμπώνουν» με τα όσα ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες για την πλεονάζουσα θνησιμότητα στην Ιταλία: Το 2020 καταγράφηκαν 100.000 περισσότεροι θάνατοι από τον ετήσιο μέσο όρο της προηγούμενης πενταετίας, με τους επίσημα καταγεγραμμένους θανάτους από COVID-19 να φτάνουν μόνο στο 75% αυτού του αριθμού!
«Σφαγή» στις ΗΠΑ
Είχε προηγηθεί η δημοσιοποίηση των αντίστοιχων στοιχείων για τη μείωση του προσδόκιμου ζωής στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), με βάση τα στοιχεία από το πρώτο κιόλας εξάμηνο του 2020, το προσδόκιμο ζωής στην «υπερδύναμη» μειώθηκε στα 77,8 χρόνια, φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο από το 2006!
Μεγαλύτερη είναι η μείωση για τους Αφροαμερικανούς και τους Λατίνους, σε άλλη μια αποτύπωση του ταξικού χαρακτήρα της πανδημίας και των συνεπειών της: Το προσδόκιμο ζωής για τους Αφροαμερικανούς μειώθηκε κατά 2,7 χρόνια από το 2019,πέφτοντας στα 72 χρόνια -το χαμηλότερο επίπεδο από το 2001- και στους λατινοαμερικανικής καταγωγής κατά 1,9 χρόνια. Σοκάρει και η νέα έκθεση του Ομοσπονδιακού Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων, σύμφωνα με την οποία συνολικά το 2020 καταγράφηκε η υψηλότερη θνησιμότητα στην ιστορία των ΗΠΑ, αφότου άρχισαν να τηρούνται δεδομένα γι’ αυτή!
Επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι λαοί σε όλο τον Δυτικό κόσμο, ακόμα και στα πιο ισχυρά κράτη του, πληρώνουν βαρύ τίμημα από την απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής τους (καθώς αυτά λογίζονται ως «κόστος» για το κεφάλαιο…), αλλά και τη μετατροπή των συστημάτων υγείας σε… «μιας νόσου», σε βάρος της αντιμετώπισης άλλων σοβαρών ασθενειών, με βαριές συνέπειες.
Η ελληνική εκδοχή…
Αντίστοιχες τάσεις αποτυπώνονται και στα επίσημα στοιχεία για την Ελλάδα. Οι πάνω από 130.000 θάνατοι που καταγράφηκαν συνολικά το 2020, είναι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ σχεδόν 9.000 περισσότεροι από τον ετήσιο μέσο όρο θανάτων της τελευταίας 5ετίας (αύξηση 7,25%)! Το γεγονός ότι και εδώ η πλεονάζουσα θνησιμότητα υπερβαίνει κατά πολύ τους καταγεγραμμένους θανάτους από COVID-19, φανερώνει τις συνέπειες από την υποθεραπεία και όλων των άλλων σοβαρών νοσημάτων. Η αναστολή έως και του 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων, το κλείσιμο και οι συμπτύξεις κλινικών, οι εκατομμύρια λιγότερες επισκέψεις ασθενών στα Επείγοντα των δημόσιων νοσοκομείων και στα Κέντρα Υγείας, η τραγική κατάσταση στις Δημόσιες Μονάδες Υγείας με τις αλλεπάλληλες συρροές κρουσμάτων κορωνοϊού, που κάνει πολλούς ασθενείς να αργούν να αποφασίσουν να φτάσουν σε αυτές, η «Οδύσσεια» που αντιμετωπίζουν χιλιάδες χρόνιοι ασθενείς για να βρουν ραντεβού και εξετάσεις, αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της πολιτικής που μετατρέπει το σύστημα Υγείας σε σύστημα «μιας νόσου», με τραγικές συνέπειες για τον λαό…
