´Ενας καλός φίλος μού έστειλε το παρακάτω κείμενο, που θεωρώ ότι περιγράφει αλληγορικά την δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κάποτε πρωτοπόρα Ευρώπη. Με απλά λόγια, αλλά πολύ εύστοχα, το (φαινομενικά χιουμοριστικό, αλλά ουσιαστικά ανατριχιαστικό…) κειμενάκι επιχειρεί να ξυπνήσει συνειδήσεις, προτού χαθεί ακόμη και η λέξη. Είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει, αφού ο δρόμος προς τον πάτο είναι ακόμη μακρύς.
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές αποτελούν άλλη μια απόδειξη. Η μεν πολιτική δεν είχε να προσφέρει τίποτε νέο, οι δε ελάχιστοι ψηφοφόροι που έκαναν τον κόπο να πάνε στις κάλπες, στράφηκαν προς ξενοφοβικά και νεοφασιστικά κόμματα!
Η ιστορία ενός βατράχου
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στην οποία κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι. Κάτω απ’ την κατσαρόλα ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ αργά. Σιγά σιγά η θερμοκρασία ανεβαίνει και το βατραχάκι, βρίσκοντας το νερό ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει ν’ ανεβαίνει. Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό απ’ ό,τι θα ήθελε το βατραχάκι, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ’ όλα αυτά δε νιώθει κανένα φόβο.
Τώρα το νερό γίνεται πολύ ζεστό και το βατραχάκι αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι ήδη εξουθενωμένο. Υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει ν’ ανεβαίνει, μέχρι που το βατραχάκι βράζει!
Όταν μια αλλαγή γίνεται αργά και σταθερά διαφεύγει της συνείδησης και γι’ αυτό δεν προκαλεί καμία αντίδραση καμία αντίσταση, καμία εξέγερση. Στην κοινωνία μας, εδώ και 2-3 δεκαετίες, εξαφανίζονται αργά και σταθερά οι πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά. ´Ομως δεν το καταλαβαίνουμε, επειδή αυτές οι αλλαγές γίνονται με σχετικά αργό ρυθμό και τις συνηθίζουμε.
Καταστάσεις που πριν 20 χρόνια θα μας έκαναν να εκραγούμε και να κατεβούμε στους δρόμους, σήμερα αφήνουν αδιάφορη την πλειονότητα των ανθρώπων. Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” διαπράττονται συνεχώς νέες αυθαιρεσίες κατά των κοινωνικών αξιών, της προσωπικής μας αξιοπρέπειας, της φύσης και -τελικά- της χαράς της ζωής. Οι αλλαγές αυτές είναι συνεχείς, αλλά εμείς γινόμαστε συνένοχοι, αφού έχουμε χάσει την ικανότητα και τη θέληση να αμυνθούμε!
Οι μαύρες προβλέψεις για το μέλλον, αντί να προκαλέσουν εξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να αποδέχεται συνεχώς νέες, ακόμη πιο εξαθλιωτικές συνθήκες ζωής. Αρωγός σ’ αυτή την αποβλάκωση είναι η πλειοψηφία των ΜΜΕ, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μεταλλάσσουν τον κάποτε ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που ούτε καν αντιλαμβάνεται τις δραματικές αλλαγές που συμβαίνουν!
Εξέγερση ή βράσιμο; Πρέπει να επιλέξουμε. Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι!!!
Χρήστος Φωτιάδης
