Ίσως κάποιος να εξηγούσε στον κ. Καπλάνι όσα ζήσαμε εμείς και οι πατεράδες μας, εδώ στο «δημοκρατικό» καθεστώς; Την «ΕΗΔ», τον κυριακάτικο «εκκλησιασμό» τριών ωρών, τα συνθήματα «ζήτω η επανάσταση, κάτω ο κομμουνισμός», τα τραγουδάκια «έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, την πήρανε αιχμάλωτη οι άτιμοι οι Αλβανοί» και «το τάγμα που πήγε στην Κορέα, πολεμούσε για τη λευτεριά, είχε βάψει τους κίτρινους στο αίμα, δείχνοντάς τους τι θα πει ελευτεριά»; Να του πει για τους «φακέλους», τα Μακρονήσια, τις εκτελέσεις, τους αποκλεισμούς των μισών Ελλήνων από την ζωή της χώρας;
Ανιστόρητος!
Τα «αποφθέγματα» του Καπλάνι είναι προσβλητικά. «Ο καπιταλισμός ήταν ο μεγαλύτερος “νεκροθάφτης” της εποχής μας: “έθαψε” τον φασισμό και τον κομμουνισμό»! Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει ότι ο φασισμός είναι μια από τις εκδοχές, ένα από τα πρόσωπα του καπιταλισμού! Και ότι, αν κάποιος «έθαψε» τον φασισμό το 1945 (γιατί στις μέρες μας ζει και βασιλεύει!), αυτός ήταν ο κόκκινος στρατός και τα 30 εκατομμύρια των σοβιετικών θυμάτων!
Από όλους τους Έλληνες συγγραφείς, ο Καπλάνι επιλέγει… Ταχτσή! Γιατί; Μα, επειδή… λάτρεψε το γνωστό και πολυπαιγμένο από τα καθεστωτικά μέσα απόφθεγμα, το οποίο και παραθέτει με καμάρι! (Όχι, δεν θα το δημοσιεύσουμε, γιατί αποτελεί προσβολή στα μαρτύρια που πέρασαν οι Μακρονησιώτες!).
Εμετικός, στην κυριολεξία, γίνεται ο Καπλάνι όταν διαστρέφει σκόπιμα την ιστορική αλήθεια. Καταπιεστικά καθεστώτα υπάρχουν ή υπήρχαν στο Ιράν, στη… Βουλγαρία και στο… Βιετνάμ, αλλά όχι στην Κένυα ή τη Νιγηρία! Την Καμπούλ, «την ισοπέδωσαν οι Σοβιετικοί», ενώ στο Βιετνάμ «μπήκαν στη μέση οι Κινέζοι, οι Σοβιετικοί, οι Αμερικανοί (ναι, μ’ αυτή τη σειρά!) και άφησαν πίσω τους την κόλαση»!!! Αλλά και «Ζούσαν (στη Χιλή) ευτυχισμένη ζωή, μέχρι που ήρθε ο Σαλβαδόρ Αλλιέντε και τους έκανε το βίο αβίωτο. (…) Αντιπαθούσαν τον Αλλιέντε και απεχθάνονταν τον Πινοσέτ. Τους θεωρούσαν καταστροφή για τη Χιλή»!!!
Θέλετε κι άλλα; Όχι, δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. Το βιβλίο του Καπλάνι αποτελεί ένα μεγάλο δώρο σε όσους τον κατέστησαν «επίσημη φωνή των Αλβανών στην Ελλάδα». Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα τον βρεις! Μόνιμος στον ΔΟΛ, σε ραδιόφωνα, θέατρα και κάθε είδους εκδηλώσεις, ο άνθρωπος αυτός πλασάρεται ως «πνευματικός», υιοθετείται πλήρως από «προοδευτικές, αντιρατσιστικές οργανώσεις» και γενικά περνά με το αζημίωτο την ακραία και αναχρονιστική του προπαγάνδα, σε όποιον πρόθυμο.
Ο Καπλάνι, διαλέγει τον εύκολο δρόμο. δεν βλέπει την αναγκαστική μετανάστευση ως απλό τμήμα μιας ξαφνικής γεωπολιτικής αλλαγής, που ξεκίνησε από την ΕΣΣΔ, αλλά ως… νομοτελειακή «νίκη του Καλού επί του Κακού». Επιλέγει τη «λογική» Μπους και καταφεύγει σε ρηχούς συναισθηματισμούς, για να δείξει το μέγεθος του… μαρτυρίου που τράβηξε, όχι μόνον επί Χότζα, αλλά και ως μετανάστης στην Ελλάδα. Το εύρος των «οραματισμών» του φτάνει μέχρι τους «Κινέζους μετανάστες στην Αλβανία» (το έτος 2041!), αλλά και… Βιετναμέζους! Εκτός των άλλων, μάλλον δεν παρακολουθεί την πορεία των δύο αυτών ασιατικών χωρών, που πολύ πριν το 2041 θα βρίσκονται στην πρώτη (Κίνα) και την τέταρτη (Βιετναμ) θέση στον κόσμο, με βάση το ΑΕΠ τους! Σε ποια θέση θα βρίσκεται η Αλβανία και η Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί…
Χρήστος Φωτιάδης
