Solo και Sragen
Eνδιαφέρουσες προτάσεις μάς έκαναν και οι δήμαρχοι των πόλεων Solo (Surakarta) και Sragen. Περιμένουν την εκδήλωση ενδιαφέροντος απ' τους Έλληνες δημάρχους, ώστε να ξεκινήσει η ανταλλαγή ανθρώπων και υπηρεσιών.
Η πόλη Sragen είναι το επίκεντρο της παραγωγής υφασμάτων και ρούχων μπατίκ.
Επισκεφθήκαμε ένα χωριό που ζει απ' την απασχόληση αυτή και παρακολουθήσαμε το πολύ δύσκολο χειροτεχνικό έργο των εργατριών.
Στην ίδια πόλη είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε, ως πρώτοι ξένοι επισκέπτες, στο νέο μουσείο του «όρθιου πιθηκάνθρωπου της Ιάβας», κάτι που πολλοί ανθρωπολόγοι θα ζήλευαν! Παρά την πληθώρα ευρημάτων, οι ανασκαφές συνεχίζονται. Σ' αυτή την άκρη της γης, ο Δαρβίνος αντιμετωπίζεται ακόμα με σεβασμό…
Το μνημείο Borobudur είναι το πιο μεγάλο των βουδιστών στην Ινδονησία. Χτίστηκε με 2 εκατομμύρια κομμάτια πέτρας και λάβας και περιλαμβάνει 550 αγάλματα του Βούδα. Κάποια απ' αυτά έχουν καταστραφεί από βάνδαλους στη διάρκεια των αιώνων, ενώ πριν λίγα χρόνια έγιναν μικρές καταστροφές από βομβιστικές επιθέσεις ακραίων μουσουλμάνων.
Στρατιωτικοποίηση
Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε λίγα ακόμη λόγια για την εικόνα που παρουσιάζει η σημερινή Ινδονησία.
Πρώτ' απ' όλα, στην κεντρική Ιάβα διακρίνει κανείς το χαμηλό εισόδημα πολλών ανθρώπων, όμως πολύ σπάνια βλέπει εικόνες αθλιότητας. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι, όπως και τα σπίτια, μεγάλα και μικρά. Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί και πολύ φιλικοί.
Είναι μεγάλος ο αριθμός των ανδρών και γυναικών που φορούν στολή. Αφενός υπάρχει ένας πολυάριθμος στρατός, με εμφανή τα μεγάλα στρατόπεδά του σε μεγάλες και μικρές πόλεις. Αφετέρου, στολή φορούν και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Και μάλιστα, τρεις διαφορετικές την εβδομάδα!
Παρά την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, ο στρατός παραμένει ισχυρός, επειδή μεγάλες είναι και οι προκλήσεις που παραμονεύουν. Η Ινδονησία είναι μεγάλη, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική χώρα.
Ο στρατός είναι απαραίτητος για τον έλεγχο της σταθερότητας. Το «ασιατικό μοντέλο» αρχίζει (και αυτό…) να αποκτά ενιαία χαρακτηριστικά: Ισχυρή εξουσία, επιθετική οικονομική πολιτική, υψηλή ανάπτυξη.
Ασία, το μέλλον!
Αν σκεφτεί κανείς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κ. Πολύδωρας για να επιβάλει την τάξη στην Ελλάδα των 12 μόλις εκατομμυρίων, τότε καταλαβαίνει την αντίστοιχη ευθύνη του… συναδέλφου του στην Ινδονησία, με 18 φορές μεγαλύτερο πληθυσμό!
Από την άλλη μεριά, ακόμα πιο μεγάλο είναι το καθήκον να βρουν δουλειά και σπίτι αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων, σε μια νησιωτική χώρα, που μέχρι πριν από 50 χρόνια αποτελούσε αποκλειστικά αντικείμενο εκμετάλλευσης απ' τους Ολλανδούς αποικιοκράτες!
Κι όμως, η Ινδονησία ακολουθεί κι αυτή τον δρόμο της Κίνας, της Ινδίας και των περισσότερων ασιατικών χωρών. Με ανάπτυξη πάνω από 6%, εξασφαλίζει κάθε χρόνο καλύτερες συνθήκες στους κατοίκους της. Το μέλλον της δείχνει πολύ φωτεινό, αν υπολογίσουμε την εργατικότητα των Ινδονήσιων, το καλό εκπαιδευτικό σύστημα και την επικείμενη άνοδο της ζήτησης προϊόντων σε ολόκληρη την Ασία.
Το αξίζουν οι Ινδονήσιοι να γνωρίσουν μια καλύτερη ζωή. Ανήκουν κι αυτοί, όπως οι περισσότεροι Ασιάτες, Αφρικανοί και Λατινοαμερικανοί, στους λεγόμενους λαούς του Τρίτου Κόσμου, που δυναστεύτηκαν επί πολλούς αιώνες απ' τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Τώρα, έρχεται η ώρα της αποκατάστασης, και μάλιστα με πολύ γοργούς ρυθμούς!
Στη Τζακάρτα
Αν οι επαρχιακές πόλεις είναι νοικοκυρεμένες, η πρωτεύουσα δεν θα μπορούσε ν' αποτελέσει εξαίρεση.
Καλή ρυμοτομία, με μεγάλους δρόμους, ψηλά κτίρια αλά… Σαγκάη στο city της πόλης και ο ψηλός πύργος των 137 μέτρων (Monas), που χτίστηκε επί Σοεκάρνο και αποτελεί το εθνικό μνημείο της χώρας.
Εδώ είναι εμφανής η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τους πλούσιους της πρωτεύουσας απ' τους επαρχιώτες.
Εκτός από τα αυτοκίνητα που παράγονται στην Ινδονησία (παραλλαγές αντίστοιχων ιαπωνικών μοντέλων), βλέπουμε και αρκετές λιμουζίνες. Ο κόσμος είναι πιο καλοντυμένος, αλλά υπάρχουν και οι φτωχογειτονιές την περιφέρειας.
Στην επιστροφή έχουμε λίγο χρόνο να βάλουμε σε τάξη τις αμέτρητες εικόνες και εντυπώσεις μας. Είδαμε αυτό πού περιμέναμε; Η απάντηση είναι ότι μάλλον εκπλαγήκαμε ευχάριστα! Η Ινδονησία ξυπνά απ' τον λήθαργο της αποικιοκρατίας και της δικτατορίας, αναζητώντας μια θέση στα «ψηλά πατώματα» των ασιατικών χωρών. Ο λαός της δείχνει αποφασισμένος να κερδίσει το στοίχημα. Εμείς του το ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά.
Όσο για την ανάπτυξη των φιλικών μας σχέσεων, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες, τις οποίες θα μάθετε σύντομα. Η Ινδονησία μπορεί να μας δώσει πολλά, αλλά και να βοηθηθεί από εμάς…
Χρήστος Φωτιάδης
