Ενώ ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός-καζίνο προσπαθεί να συνέλθει από τα συνεχόμενα προβλήματα που ταλανίζουν ακόμα και τα πιο επίλεκτα μέλη του, η Κίνα εφαρμόζει σταθερά την στρατηγική της στις διεθνείς σχέσεις. Γιατί, άλλωστε, να την αλλάξει, αφού έχει αποδειχθεί άκρως επιτυχής και αρχίζει να αποτελεί πρότυπο για πολλές χώρες;
Η Κίνα, αναγνωρίζοντας ότι ο κόσμος μας βρίσκεται στη μεταβατική περίοδο του τέλους του καπιταλισμού, δεν βιάζεται καθόλου να πιέσει για την πιο βίαιη και γρήγορη εξάλειψή του, όπως έκανε η ΕΣΣΔ. Αντίθετα, έχει ήδη αρκετές δεκαετίες επιτυχημένης συνύπαρξης με τις ΗΠΑ, που απογείωσαν την οικονομία της και βελτίωσαν θεαματικά το βιοτικό επίπεδο του τεράστιου πληθυσμού της.
Ιστορική απόφαση
Θεμέλιο των επιτυχιών ήταν η απόφαση του Μάο για τον ριζικό περιορισμό των γεννήσεων, γνωστή και ως «πολιτική του ενός παιδιού». Το 1965 κάθε Κινέζα έφερνε στον κόσμο κατά μέσο όρο 6,5 παιδιά, ενώ μετά την εφαρμογή του μέτρου ο αριθμός έπεσε στα 1,4 παιδιά ανά μητέρα! Καθώς η κατάσταση σε 30 χώρες του κόσμου επιδεινώνεται (το Μπαγκλαντές και άλλες 30 χώρες διπλασιάζουν τον πληθυσμό τους κάθε 30 χρόνια!) και ο πλανήτης αντιμετωπίζει πρόβλημα επισιτισμού και περιβάλλοντος, η Κίνα δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά πρότυπο στις λύσεις. Η αδόκιμη σύγκρισή της με τις ΗΠΑ (στην παραγωγή αποβλήτων, καυσαερίων κλπ) γίνεται χωρίς να αναφέρεται το καίριο στοιχείο διαφοροποίησης: ο τετραπλάσιος πληθυσμός της Κίνας!
Αποϊδεολογικοποίηση…
Η νέα ηγεσία της μεταμαοϊκής Κίνας πήρε μια σοφή απόφαση: πολιτικοϊδεολογική εσωστρέφεια, αλλά οικονομική εξωστρέφεια. Με αυτό το δόγμα οδηγήθηκε στο δεύτερο μεγαλύτερο ΑΕΠ και την πρώτη θέση των εξαγωγών στον κόσμο. Με τη ίδια τακτική θα συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια, αν κρίνουμε από όσα έγραψε πρόσφατα στη «Λαϊκή Ημερήσια» ο Τζιν Τσανζούν, υποδ/ντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.
«Η κινεζική διπλωματία ξεπέρασε από καιρό την εποχή των ιδεολογικών διαχωρισμών, που αντικαταστάθηκε από τον στρατηγικό συσχετισμό», γράφει ο Τζιν. Μια μικρή αλλά σημαντική διαφοροποίηση αποτελεί ο τομέας των προτεραιοτήτων: «Οι δυτικές χώρες δίνουν πια μεγάλη προσοχή στην Κίνα, ενώ η Κίνα στρέφεται σταδιακά προς τις αναπτυσσόμενες χώρες και τον ανατολικό κόσμο. Μετά τον ψυχρό πόλεμο μειώθηκαν οι αντιθέσεις μεταξύ Δύσης και Ανατολής και αυξήθηκαν αυτές μεταξύ Βορρά – Νότου. Με την σταδιακή αποδυνάμωση των δυτικών χωρών και την ενίσχυση της ανισορροπίας της διεθνούς δομής, δημιουργείται χώρος για την Κίνα»!
Επόμενος στόχος: «η μεταρρύθμιση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής και μια πιο ισορροπημένη διπλωματία»!
Αναβάθμιση παντού
Εκτός απ’ την καλπάζουσα (παρά την κρίση…) οικονομία της, η Κίνα ενισχύει και τον αμυντικό της μηχανισμό. Οι σχετικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 170% από το 2002, αλλά αποτελούν μόλις το 2% του ΑΕΠ της, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα 4% και 4,7% Ρωσίας και ΗΠΑ!
Παράλληλα, μπορεί η Κίνα να μην κραδαίνει τη σχέση της με τη Ρωσία ως… μπαμπούλα για τις ΗΠΑ, αυτό όμως δεν την εμποδίζει να την αναβαθμίζει σε όλα τα επίπεδα.
Πριν λίγες εβδομάδες υπογράφτηκαν 27 συμφωνίες ύψους 15 δισ. δολαρίων στην ενέργεια, σε μηχανολογικά και ηλεκτρονικά προϊόντα, τις άμεσες επενδύσεις κλπ.
Τέλος, σαφές ήταν το μήνυμα των κοινών ρωσοκινεζικών ναυτικών ασκήσεων στην Κίτρινη Θάλασσα, οι πρώτες που πραγματοποιεί το Πολεμικό Ναυτικό των δύο μεγάλων δυνάμεων! Οι ασκήσεις κράτησαν σχεδόν μια εβδομάδα και περιέλαβαν την αεράμυνα, υποβρύχιες τακτικές και αναζήτηση-διάσωση. Το Πεκίνο «καθησύχασε» όσους ανησυχούν από την ενίσχυση του διμερούς άξονα, διευκρινίζοντας με τακτ ότι «οι ασκήσεις έχουν στόχο να διατηρήσουν την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα»…
