Περιμένοντας στην τράπεζα για να καταθέσω 30 ευρώ για τη συμμετοχή μου στην εγχείρηση μιας αδέσποτης σκυλίτσας στη Λαμία, παρατηρούσα προσεκτικά έναν άνδρα, με βέρα. Αφού έκλεψε αυθαίρετα τη σειρά δύο πελατών (!), ζήτησε από τον ταμία να του αδειάσει τους λογαριασμούς. Συνολικά κάπου 5.000 ευρώ. Ήταν τις μέρες που κορυφώθηκε η εξωτερική και εσωτερική προπαγάνδα για το ενδεχόμενο «εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη»…
Ο φόβος αυτός δεν έχει καταλάβει μόνο όσους θεωρούν ότι «κινδυνεύουν» κάποια ελάχιστα ευρώ και προτιμούν να τα «κρύψουν» στο σπίτι τους. Ο ίδιος φόβος έχει κυριολεκτικά παγώσει τους γραφειοκράτες των Βρυξελών, τους τραπεζίτες της Φρανκφούρτης και τους πολιτικούς της… «ατμομηχανής της Ευρώπης» στο Βερολίνο.
Όχι βέβαια ότι φοβούνται τα «μαρτύρια» που θα περάσουν οι Έλληνες χωρίς το «κοινό νόμισμα». Το ακριβώς αντίθετο! Φοβούνται ότι η Ελλάδα με το εθνικό της νόμισμα μπορεί να ανακάμψει, με αποτέλεσμα να την μιμηθούν και άλλες χώρες!
Μιλούν οι αριθμοί
Μια ματιά σε δυο βασικούς δείκτες –της ανάπτυξης και της ανεργίας- επιτρέπουν συγκρίσεις για την πορεία της Ελλάδας πριν και μετά το ευρώ. Και μάλιστα τα στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ, που δείχνουν ότι πριν το ευρώ η μέση άνοδος του ΑΕΠ ήταν 4% ετησίως και η ανεργία δεν ξεπερνούσε το 7,7%. Μετά την τόσο «σωτήρια» ένταξή μας στο «κοινό νόμισμα», η μέση ανάπτυξη έπεσε στο 2% και η μέση ανεργία στο 14%! Μετά το 2010 η χώρα έχασε το 25% του ΑΕΠ της, ενώ η ανεργία σκαρφάλωσε στο 26%!
Ανάλογες εμπειρίες, αν και λιγότερο τραγικές, έχουν και οι άλλες τρεις χώρες του Νότου. Οι οικονομικές αποδόσεις τους στις δυσκολίες του 1980 και 1990 με τα εθνικά τους νομίσματα δεν συγκρίνονται με αυτές που ακολούθησαν, με το «γερμανικό» ευρώ!
«Ευρώπη των λαών»
Κι όμως όλα ξεκίνησαν με πολλές υποσχέσεις. Το ευρώ «πουλήθηκε» στους λαούς του Νότου ως το μαγικό μέσο, που θα βελτίωνε ριζικά τις ζωές τους και τα οικονομικά τους. Ένας άλλος κόσμος θα άνοιγε την αγκαλιά του και θα μετέτρεπε τη ζωή τους σε παραδεισένια. Γι΄ αυτή τη ζωή δεν θα έδιναν τίποτε περισσότερο από την εθνική τους ανεξαρτησία, αφού οι «έμπειροι» φίλοι των ισχυρών χωρών θα αποφάσιζαν για λογαριασμό όλων.
Άλλωστε ήταν σίγουρα πιο έξυπνοι και πιο ικανοί, ενώ είχαν ως μοναδικό τους στόχο την «σύγκριση» του φτωχού Νότου με τον πλούσιο Βορρά…
«Καλό το παραμύθι σου, αλλά δεν έχει δράκο», λέει ένα παλιό ρεμπέτικο. Ο δράκος υπήρχε, μόνο που είχε μεταμφιεστεί σε… πρίγκιπα του ευρωπαϊκού παραμυθιού! Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή. Τουλάχιστον μέχρι το επόμενο επεισόδιο, που δεν θα αργήσει και πολύ…
Χρήστος Φωτιάδης
