Μια νέα σελίδα γύρισε για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Τσίπρα, που διαφημίστηκε από φίλους και εχθρούς ως… «Αριστερή», ξεκίνησε ήδη την προσαρμογή της στην πραγματικότητα της ΕΕ, με την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου μετά το 2010.
Μια σειρά από υποσχέσεις και παραδοχές χρειάστηκε να θυσιαστούν, στο βωμό της «σωτηρίας της πατρίδας», δηλαδή της επιβίωσης εντός της γερμανικής Ευρώπης. Μια βασική λανθασμένη αντίληψη του Τσίπρα ήταν η προοπτική μιας «Αριστερής» ανατροπής στην Ευρώπη, με πρώτη την Ελλάδα, δεύτερη την Ισπανία κ.ο.κ. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική…
Με πρώτη τη Βρετανία, όπου «θριάμβευσε» ο Κάμερον, τη Γαλλία με τη θεαματική επιστροφή του Σαρκοζί στις τοπικές εκλογές, τη Δανία όπου αποχωρεί η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, την Πολωνία με την εκλογή συντηρητικού προέδρου και τη Φινλανδία όπου οι ακροδεξιοί συγκυβερνούν (!), απ’ άκρου σ’ άκρο της Ευρώπης κυριαρχεί ο συντηρητισμός!
Ψυχρός (οικονομικός) πόλεμος
Οι Έλληνες πολίτες βίωσαν τη δρομολόγηση ενός ακόμα μνημονίου με πολύ διαφορετικές συνθήκες. Αυτή τη φορά οι πιέσεις, οι εκβιασμοί και η προπαγάνδα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ναι μεν έφεραν αποτέλεσμα, όμως το τίμημα είναι πολύ υψηλό και θα χρειαστεί χρόνος για να υπολογιστεί το κόστος του για τους «νικητές».
«Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Η παράφραση αυτή του γνωστού αποφθέγματος του Κλάουζεβιτς ταιριάζει στις σχέσεις της Ελλάδας με τους δανειστές της. Η μάχη δόθηκε σε τρία πεδία: πρώτον, στο χρηματιστικό, με τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τις αγορές· δεύτερον, στο επικοινωνιακό, με τα γερμανικά κυρίως μέσα ενημέρωσης να βάλλουν αλύπητα κατά της ελληνικής κυβέρνησης και, τρίτον, στο διαπραγματευτικό, στο οποίο οι δανειστές θεωρούσαν μονόδρομο την υποχώρηση, αν όχι συνθηκολόγηση της ελληνικής πλευράς.
«Πρόκειται για αγώνα αντοχής» έλεγε Γερμανός αξιωματούχος, αναφερόμενος στις πεντάμηνες διαπραγματεύσεις. «Τα καλύτερα φόντα σε αυτόν τα έχει όχι αυτός με τα ισχυρότερα νεύρα ή τα καλύτερα επιχειρήματα αλλά εκείνος με τη μεγαλύτερη δύναμη». Και αυτός, προσθέτει, δεν είναι η Ελλάδα…
«Ο πόλεμος είναι περισσότερο από Ψυχρός», εγκρίνει και επαυξάνει το μέλος του προεδρείου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γιόαχιμ Πος. «Επιφανειακά τηρούνται κάποια προσχήματα, κάτω από την επιφάνεια ωστόσο μαίνεται η σύγκρουση» λέει.
Ο Βρετανός φίλος της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ
Πολλοί φίλοι της χώρας μας στο εξωτερικό απογοητεύτηκαν από την «συνθηκολόγηση» Τσίπρα. Ο γνωστός στους αναγνώστες μας Βρετανός καθηγητής Ιστορίας Geoff Roberts μού έστειλε το παρακάτω email:
Αγαπητέ Χρήστο,
Ο Βαρουφάκης κάνει λάθος. Η σωστή ιστορική αναλογία είναι το «Μόναχο», όχι οι «Βερσαλλίες»!
Η Ελλάδα πρακτικά έχει διαμελιστεί, με γερμανική διαταγή!
Αυτό μου θύμισε τι είχε πει ο Ιβάν Μάισκι (πρεσβευτής της ΕΣΣΔ στο Λονδίνο), μετά το «Μόναχο»:
«Οι διεθνείς σχέσεις έχουν εισέλθει σε μια περίοδο της πιο βίαιης θηριωδίας, κτηνώδους βίας και της πολιτικής σιδηράς πυγμής»!
Τζεφ
Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από φιλελληνικά σχόλια και επικρίσεις κατά της Γερμανίας. Ένα πλατύ κύμα συμπαράστασης σάρωσε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Πρόκειται για πολύτιμο κεφάλαιο, που με κατάλληλους χειρισμούς θα εκμεταλλευτεί η χώρα μας. Αντίθετα, η Γερμανία βλέπει τη δική της εικόνα να επιστρέφει στο 1945!
Αδύνατη η «άλλη Ευρώπη»!
Χαρακτηριστικό είναι και το άρθρο του Raoul Marc Jennar, Βέλγου καθηγητή, συγγραφέα, συμβούλου κυβερνήσεων και οργανισμών του ΟΗΕ, αριστερού Χριστιανοδημοκράτη και αγωνιστή για μια ενωμένη Ευρώπη των λαών, στο όργανο των Γάλλων Γκωλλιστών Comité Valmy.
«Επί πολλά χρόνια πίστευα στο σύνθημα “Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή”. Για πολύ καιρό πίστευα ότι ήταν δυνατόν να εφαρμοσθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να ξαναμπεί το σχέδιο της ένωσης μιας Ευρώπης των λαών στις ράγες μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Οικοδόμησης. Αυτό που προέκυψε δεν είχε καμιά σχέση μ’ αυτήν την “άλλη Ευρώπη” και δεν ήταν παρά η επιδείνωση μιας Ε.Ε. στην υπηρεσία του ιδιωτικού τομέα, μανιασμένου για την κατεδάφιση κάθε κοινωνικής πολιτικής, ορκισμένου για την οργάνωση του ανταγωνισμού όλων εναντίον όλων, και έτοιμου να επιδείξει σε κάθε περίσταση την απεριόριστη περιφρόνησή του για τις δημοκρατικές αρχές. Και οι πολιτικές δυνάμεις, που θα όφειλαν να σταθούν εμπόδιο σε ένα τέτοιο προσανατολισμό, συντάχθηκαν μ’ αυτόν ανεπιφύλακτα.
Έπειτα ήρθε η χρηματοπιστωτική κρίση, όπου οι υπεύθυνοι της κρίσης βρέθηκαν να προστατεύονται από τις κυβερνήσεις και τα θύματα να τιμωρούνται με τις πολιτικές της λιτότητας. Αυτή η κρίση χρησίμευσε και σαν πρόσχημα για νέες επελάσεις της ολοκληρωτικής εξουσίας θεσμών εκτός οποιουδήποτε δημοκρατικού ελέγχου: της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Οι συνθήκες που επικυρώθηκαν το 2012 δεν μεταρρύθμιζαν την Ε.Ε. αλλά επιδείνωναν τους πιο ολέθριους προσανατολισμούς της για τους λαούς»!
Η αισιοδοξία αποτελεί άγνωστη λέξη για την Ευρώπη τού σήμερα. Με αυτή την παραδοχή, η κυβέρνηση Τσίπρα που δείχνει να έχει τεράστια αντοχή στο εκλογικό σώμα και την κοινωνία, πρέπει να κάνει τα αναγκαία και εφικτά βήματα για την σταδιακή αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική κηδεμονία της Γερμανίας. Χρειάζεται χρόνος, ικανά στελέχη και επιμονή στο στόχο. Το μέλλον των παιδιών μας δεν μπορεί να βρίσκεται εντός αυτού του φαύλου κύκλου…
Χρήστος Φωτιάδης
