• « Ο Τσίπρας είχε εξαρχής σχέδιο επιστροφής στη δραχμή», έλεγαν τα μνημονιακά παπαγαλάκια, με επικεφαλής τον (αείμνηστο!) Σαμαρά. Στο τέλος αποδείχτηκε ότι το σχέδιο επιστροφής στη δραχμή υπήρχε πράγματι, αλλά ήταν του… Σόιμπλε!
• Επιβεβαιώθηκε περίτρανα και η θεωρία μας, περί «δυο κακών επιλογών» των αντιπάλων μας. Στο τέλος, όχι μόνον επέλεξαν το «μικρότερο κακό» (την «σωτηρία» μας), αλλά παραδέχτηκαν ότι πέρασαν «μεγάλο φόβο» (Γιούνκερ)!
• Μπορεί ο Τσίπρας να μην πέτυχε με τη μια τη «συσπείρωση του Νότου» ή της… «Αριστεράς», όμως κατάφερε να δημιουργήσει μια ευδιάκριτη βάση «αντιγερμανικής συσπείρωσης», έστω και αν τα μέλη της είναι ακόμη εξόχως προσεκτικά…
• Έτσι, η Μέρκελ έσπευσε να διαβεβαιώσει την υπόλοιπη Ευρώπη, ότι η σκληρή στάση της απέναντι στην Αθήνα ήταν μόνο… επικοινωνιακή και «ορκίστηκε» ότι ποτέ δεν είχε στο μυαλό της το Grexit…
• Το ότι μάλλον δεν έπεισε κανέναν, ούτε καν στη Γερμανία, φαίνεται από την οξύτατη κριτική που δέχτηκε από τα περισσότερα γερμανικά ΜΜΕ. Η «επικράτησή» της επί του Τσίπρα την άφησε βαριά πληγωμένη και με πολλά ανοιχτά μέτωπα…
• Όλα τα παραπάνω εξηγούν την απότομα ήπια μεταχείριση της Αθήνας από το Βερολίνο και τους «θεσμούς». Ο Τσίπρας έγινε πια δεκτός ως «αναγκαίο κακό», αφού το παλιό πολιτικό σύστημα ισοπεδώθηκε από την ανθελληνική στάση των αντιπάλων μας…
• Μετά από πολλά σκοτσέζικα ντους, ο Τσίπρας εμφανίζεται ως κυρίαρχος του παιχνιδιού. Θα διατηρήσει αυτή την ισχύ, αν καταφέρει να δώσει θετικό πρόσημο στα μεγάλα προβλήματα.
• Η κατάσταση είναι τόσο καταστροφική, ώστε μπορεί να είναι σχετικά εύκολη η βελτίωσή της…
Χρήστος Φωτιάδης
