Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιους αρθρογράφους της εξάμηνης περιόδου που βιώσαμε μετά τις εκλογές, αυτοί θα ήταν με βεβαιότητα οι Σταύρος Λιγερός και Γιώργος Καπόπουλος. Ενώ και οι δυο έχουν σαφέστατο «ευρωπαϊκό προσανατολισμό», ξέρουν καλά να ξεχωρίζουν το εθνικό συμφέρον από τις προσωπικές τους επιθυμίες και προτιμήσεις. Είναι ακριβώς αυτό που διαφοροποιεί τους τίμιους δημοσιολόγους από τους κοινούς αγύρτες! Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους φανατικούς «οπαδούς» και τους ρεαλιστές της πράξης. Κι όλα αυτά χωρίς να σκύβουν τη μέση στις εξουσίες, στην προκείμενη περίπτωση στη σκληρή και ωμή γερμανική εξουσία, όπως την βίωσε ολόκληρη η Ευρώπη το τελευταίο δραματικό εξάμηνο…
Ο Γ. Καπόπουλος είναι απροκάλυπτα «φιλοευρωπαϊστής», δηλαδή πιστεύει ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τη χώρα από την παραμονή της στη σημερινή ΕΕ. Στις σχεδόν καθημερινές του τηλεοπτικές αναλύσεις στην ΕΡΤ υπερτόνιζε την «παραδοσιακή» συμβιβαστική λύση, αποκλείοντας επίμονα, με καθησυχαστικό χαμόγελο, κάθε περίπτωση εμπλοκής. Όταν τα πράγματα ζόρισαν, ο Καπόπουλος… «τα χρειάστηκε»! Είδε ξαφνικά τον εφιάλτη του Grexit και της πτώχευσης, είδε κλειστές τράπεζες και επιδρομές σε ΑΤΜ, σούπερ μάρκετ και βενζινάδικα, είδε το όποιο «ευρωπαϊκό όνειρο» να γίνεται συντρίμμια!
Η φάση αυτή ξεπεράστηκε μ’ ένα τρίτο και εξίσου επώδυνο μνημόνιο, αλλά ούτε η «Ευρώπη» θα επιστρέψει στην «κανονικότητα» ούτε ο Καπόπουλος! Βλέπετε, το Βερολίνο δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την «λύση» που επέβαλαν περισσότερο οι Βρυξέλες, το Παρίσι και η Ρώμη. Αντίθετα, προσπάθησε ακόμα και την τελευταία στιγμή να τορπιλίσει την τόσο δύσκολη για την Ελλάδα και τον Τσίπρα συμβιβαστική επιλογή! Έτσι, ακόμα και ο φιλοευρωπαίος Γιώργος Καπόπουλος… βγήκε απ’ τα ρούχα του! Αξίζει να τον απολαύσετε (Έθνος», 11.8.15):
•••
Ο Γερμανός αρθρογράφος των «Financial Times» Wolfgang Muenchau, με άρθρο του στην «Corriere della Sera την Παρασκευή 7/8, ζητά από τους υποστηρικτές τού ευρώ στη Γαλλία και την Ιταλία να αναπτύξουν τη δική τους στρατηγική για ένα πολιτικά και οικονομικά βιώσιμο κοινό νόμισμα. Μια παρόμοια πρόταση, συνεχίζει, θα είναι δυνατή, μόνο αν οι δύο αυτές χώρες είναι βασικά έτοιμες να συγκρουστούν με τη Γερμανία. Γαλλία και Ιταλία, καταλήγει, θα πρέπει να σταματήσουν τη «γερμανοποίηση» της Ευρώπης.
Για πρώτη φορά μετά την έκρηξη της κρίσης στην Ευρωζώνη η πραγματικότητα περιγράφεται με τόσο ωμή ειλικρίνεια και την εξέλιξη αυτή την οφείλουμε στον Σόιμπλε και στην ωμότητα με την οποία πρότεινε δημοσιονομική κυβέρνηση της Ευρωζώνης έξω από πολιτική διαβούλευση!
Δύο μέρες μετά, την Κυριακή 9/8, τη σκυτάλη πήρε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι με άρθρο του στη «Messaggero». Χρησιμοποιεί σκληρή διατύπωση για την πρόταση Σόιμπλε, τη χαρακτηρίζει «επιχείρηση-αστραπή» – μια προφανής αναφορά στον αιφνιδιασμό του «πολέμου-αστραπή» (Blitzkrieg) που εφάρμοσε η ναζιστική Γερμανία στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939-40. Ο Πρόντι προχωρεί και ένα βήμα παραπέρα, καθώς χρεώνει την πρόταση Σόιμπλε ως επίσημη θέση της κυβέρνησης του Βερολίνου και προφανώς δεν δέχεται την άποψη της διάστασης απόψεων του υπουργού Οικονομικών με την καγκελάριο, αλλά πιστεύει ότι πρόκειται για κατανομή ρόλων.
Και για όποιον θα μπορούσε να θεωρήσει υπερβολικές τις παραπάνω αντιδράσεις στο σχέδιο Σόιμπλε, ήρθε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών στην Μπούντεσταγκ, Φόλκερ Κάουντερ, με προχθεσινές δηλώσεις του στη «Welt am Sonntag» για να διαλύσει κάθε αμφιβολία: «Δεν γίνεται η Γαλλία να μη μπορεί και πάλι να ελέγξει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της! Έχουμε ένα όριο, το 3%. Αν αυτό ξεπεραστεί, πρέπει να υπάρξουν κυρώσεις».
Αν μη τι άλλο το τοπίο είναι πλέον ξεκάθαρο στην Ευρωζώνη: Το Βερολίνο βλέπει την εμβάθυνση στο πλαίσιο μιας οριοθετημένης δημοκρατικής νομιμότητας, όπου η δημοσιονομική σταθερότητα θα είναι πλέον εκτός πολιτικής διαπραγμάτευσης και λαϊκής νομιμοποίησης και θα διέπεται από άκαμπτους κανόνες. Το σχέδιο Σόιμπλε παραπέμπει στο Σύνταγμα της χούντας του Εβρέν στην Τουρκία που διαχωρίζει τα θέματα εθνικής ασφάλειας από την πολιτική διαβούλευση και τα καθιστά αποκλειστική αρμοδιότητα ανεξέλεγκτων μηχανισμών. Με το σχέδιο Σόιμπλε, το ποτήρι στην Ευρωζώνη ξεχείλισε!
Χρήστος Φωτιάδης
