Πολύ μακρινό φαντάζει το 2001, όταν οι ΗΠΑ εκδίωξαν τους Ταλιμπάν σε χρόνο ρεκόρ, βάζοντας την πρώτη υποθήκη για έναν νικηφόρο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». ∆ύο χρόνια πριν, είχαν βομβαρδίσει ανελέητα πολιτικούς στόχους στη Γιουγκοσλαβία. ∆ύο χρόνια μετά, εισέβαλαν στο Ιράκ, περιφρονώντας τον ΟΗΕ και αρκετούς βασικούς συμμάχους τους.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι Αμερικανοί παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούν να κλείσουν με στρατιωτικά μέσα τα δύο ανοιχτά μέτωπα. Τόσο η πολιτική τους ηγεσία (υπουργός Άμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς) όσο και η στρατιωτική (στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους) δείχνουν για πρώτη φορά έναν εντυπωσιακό ρεαλισμό, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τις διαπραγματεύσεις.
Πλήρης αποτυχία!
Η εισβολή στο Αφγανιστάν είχε αποκλειστικό στόχο την οριστική συντριβή των Ταλιμπάν και τη σύλληψη του Οσάμα μπιν Λάντεν. Ο δεύτερος παραμένει άφαντος, ενώ οι Ταλιμπάν (καθαρό αμερικανικό δημιούργημα της δεκαετίας του ’80!) ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα του Αφγανιστάν. Οι απώλειες μεταξύ των εισβολέων μεγαλώνουν, ενώ οι ελπίδες επικράτησης εξαφανίζονται.
Έτσι, ο Γκέιτς δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι «οι διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν είναι η ύστατη στρατηγική εξόδου για όλους μας», θέση που εκφράζει απόλυτα και τον Πετρέους! Το ζητούμενο δεν είναι, πλέον, το εάν θα γίνουν διαπραγματεύσεις, αλλά το πότε και με ποιες προϋποθέσεις. Επαφές έχουν ήδη γίνει, με τη μεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας, αλλά οι Αμερικανοί ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να προσέλθουν το 2009, έχοντας κάποιες επιτυχίες στα μέτωπα των μαχών. «Κάπως έτσι τελειώνουν οι περισσότεροι πόλεμοι», δήλωσε ψύχραιμα ο Γκέιτς, που αποδεικνύεται πολύ πιο ρεαλιστικός από τον ανεκδιήγητο προκάτοχό του, το δήθεν «γεράκι» Ντόναλτ Ράμφελντ»…
«Το μόνο της εισβολής τους επίτευγμα…»
Κι αν οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ – Ταλιμπάν αποτελούν υπεύθυνη δήλωση ήττας για τους πρώτους, στο Ιράκ τα πήγαν ακόμη χειρότερα! ∆εν είναι μόνον οι τέσσερις χιλιάδες και πλέον νεκροί στρατιώτες τους, οι δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και ο πακτωλός δισ. δολαρίων για τη διατήρηση των 150.000 στρατιωτών τους. Πρόκειται για το… επίτευγμα της «αλλαγής φρουράς», από τους Σουνίτες κοσμικούς του Σαντάμ στους θρησκόληπτους Σιίτες του Αλ Σαντρ και του Σιστάνι. ∆ηλαδή, «κατάφεραν» να ενισχύσουν την ιρανική επιρροή μεταξύ των Αράβων, μειώνοντας αντίστοιχα αυτήν της Σαουδικής Αραβίας, του πολυτιμότερου συμμάχου τους στην περιοχή!
Το «δόγμα Πετρέους», δηλαδή το πάντα επίκαιρο «χέρι που δεν μπορείς να δαγκώσεις φίλα το», θριαμβεύει και στο Ιράκ. Βρισκόμαστε, πλέον, στις διαπραγματεύσεις για την περίφημη συμφωνία, που άλλοι την ονομάζουν «κατοχής» και άλλοι «αποχώρησης». Το 2011 ορίζεται ως όριο μετάβασης σε ένα Ιράκ χωρίς Αμερικανούς, ενώ στη συμφωνία θα ορίζεται σαφώς ότι δεν θα εξαπολυθεί από ιρακινό έδαφος καμία επίθεση κατά γειτονικής χώρας. Σαφής είναι η αναφορά στο Ιράν και τη Συρία, γεγονός που ενταφιάζει οριστικά τα μεγαλόπνοα αμερικανικά σχέδια για τη Μέση Ανατολή…
Χρήστος Φωτιάδης
