Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 28/08
Εδώ και καιρό είχαμε προβλέψει την ήττα των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στην πολύπαθη χώρα που οι ίδιοι είχαν υπονομεύσει, ήδη 43 χρόνια πριν.
Τότε είχαν με ενθουσιασμό υποστηρίξει τους Μουντζαχεντίν (την οργάνωση που «γέννησε» τους Ταλιμπάν), ώστε να προκαλέσουν προβλήματα στην ΕΣΣΔ. Σήμερα η Ιστορία παίρνει την εκδίκησή της! Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές, τόσο μεταξύ της σοβιετικής και της αμερικανικής αποχώρησης απ’ το Αφγανιστάν όσο και μεταξύ της αμερικανικής ήττας στο Βιετνάμ και αυτής στο Αφγανιστάν. Κατ’ αρχήν, η αμερικανική εισβολή του 2001 (υπό τον υπέρτιτλο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»), είχε τη Ρωσία σύμμαχο! Αντίθετα, στο Βιετνάμ οι Αμερικανοί είχαν να αντιμετωπίσουν ένα συγκροτημένο κράτος (Βόρειο Βιετνάμ), με έναν από τους ικανότερους ηγέτες στην παγκόσμια Ιστορία (Χο Τσι Μινχ) και ίσως την καλύτερη αντάρτικη οργάνωση όλων των εποχών (Βιετκόνγκ), που στηρίχτηκε με κάθε τρόπο από την ΕΣΣΔ και τη Λαϊκή Κίνα! Επομένως, η αμερικανική πανωλεθρία στο Αφγανιστάν έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις και δείχνει με σαφήνεια την απόλυτη ανικανότητα της πανάκριβης αμερικανικής μισθοφορικής πολεμικής μηχανής.
Η αποτυχία αυτή γίνεται ακόμα πιο δραματική, καθώς συγκρίνεται με τον πρόσφατο ρωσικό θρίαμβο στη Συρία, όπου με μικρή αεροπορική δύναμη και ελάχιστες ειδικές δυνάμεις, συνέτριψε οριστικά το πανίσχυρο τζιχαντιστικό μόρφωμα! Η νέα ταπεινωτική αμερικανική αποχώρηση, αφήνει πίσω της μια πλήρως κατεστραμμένη χώρα, έρμαιο των πιο οπισθοδρομικών υποκειμένων της σύγχρονης Ιστορίας. Με τους οποίους, θέλοντας και μη, θα συνεργαστούν τουλάχιστον οι γειτονικές χώρες (Ρωσία, Τουρκία, Κίνα, πρώην σοβ. δημοκρατίες κλπ), με το Πακιστάν να έχει τον πρώτο λόγο…