Την ιστορία του ονειροπόλου Πουσιπάλι επέλεξαν να διασκευάσουν οι νηπιαγωγοί του 5ου Νηπιαγωγείου Πεύκης, για τη θεατρική παράσταση του σχολείου που παρουσιάστηκε στις 12 Ιουνίου και σήμανε το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς.
Ο άστατος καιρός και η περιστασιακή βροχή δεν εμπόδισαν τους μικρούς πρωταγωνιστές και τις δασκάλες τους να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, σε μια παράσταση που αναδεικνύει σε κεντρικό μήνυμα την πραγμάτωση του ονείρου, που τόσο έχουμε όλοι ανάγκη, ειδικά στις δυσοίωνες ημέρες που διανύουμε.
Ο ονειροπόλος Πουσιπάλι μαγεμένος από το τραγούδι του τζίτζικα αποφασίζει να εγκαταλείψει τους συντρόφους του που δουλεύουν ακαταπαύστα στο βασίλειο της Μυρμιδόνης και να ακολουθήσει τη φωνή της καρδιάς του.
Θα βρεθεί διωγμένος από τους δικούς του, αλλά ευτυχισμένος να ζει πάνω στη βελανιδιά και να δίνει συναυλία με τον τζίτζικα.
Ώσπου να έρθει η κάθαρση και οι σύντροφοί του να μετανιώσουν που τον απέπεμψαν και να γίνουν κοινωνοί του ονείρου του…
«Διαλέξαμε το θέατρο για να σας παρασύρουμε στο όνειρο και τη φαντασία. Αν καταφέρουν να μπερδευτούν τα όνειρά μας, ίσως και να υπάρχει ελπίδα, ίσως και να τα καταφέρουμε. Αν πάλι όχι, πατήστε ελαφρά, γιατί πατάτε πάνω στα δικά μας όνειρα», με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε η διευθύντρια του Νηπιαγωγείου Ασπασία Μαυρίκα τους γονείς των παιδιών.
Οι μικροί πρωταγωνιστές με το κέφι, τον αυθορμητισμό τους και την γλυκιά αναίδεια που επέδειξαν απέναντι στα καμώματα του καιρού, κατάφεραν να παρασύρουν τους γονείς τους στο άπιαστο που μπορεί να γίνει πραγματικότητα, ακόμα και στις πιο αντίξοοες συνθήκες.
Εξαιρετικές οι μουσικές επιλογές της παράστασης από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τα παιδιά τραγούδησαν και χόρεψαν με την ψυχή τους, χωρίς να συνειδητοποιούν μάλλον τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μπορεί να προκάλεσαν στους μεγάλους «Τση γιαγιάς τα παραμύθια» των Χαΐνηδων.
Άντί άλλου επιλόγου για την όμορφη εκδήλωση που με πολύ δουλειά, ζήλο, πείσμα και δημιουργικότητα ετοίμασαν δασκάλες και μαθητές του 5ου Νηπιαγωγείου, αντιγράφουμε κάποιους από τους στίχους του τραγουδιού… για όσους τολμούν να ονειρεύονται ακόμα.
Έσβησ’ ο χρόνος ο κακός μαζί με τη χαρά μου
τσι ιστορίες τση γιαγιάς από τα όνειρά μου.
Κι έρχουντ’ απ’ τον παλιό καιρό Θε μου να ‘ταν αλήθεια
ώρες αεροφύσημα κείνα τα παραμύθια.
Μην κλαις μικρή μου και πληγές ανοίγεις μου στα στήθη
εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι.
Δημοσιογράφος
Μητέρα μαθητή στο 5ο Νηπιαγωγείο Πεύκης
