Την πρόταση για την αντικατάσταση των μαθητικών παρελάσεων από ουσιαστικές εκδηλώσεις, για το πραγματικό νόημα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου επανέφερε η Οργάνωση Μελών ΣΥΡΙΖΑ Λυκόβρυσης-Πεύκης, με αφορμή τους εορτασμούς του τριημέρου. Σύμφωνα με την πρόταση: «Παραμονές της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, αντί να συζητάμε για το αν πρέπει να γίνονται δύο παρελάσεις στον Δήμο μας ή μια εναλλάξ, εμείς αντιπροτείνουμε την υπέρβαση αυτού του αναχρονιστικού – και από κάθε παιδαγωγική άποψη – απαράδεκτου στρατοκρατικού, μεταξικού θεσμού των μαθητικών παρελάσεων.
Τι αναπαράγουν αλήθεια οι μαθητικές παρελάσεις και εγχαράσσουν στο νου των παιδιών μας – τους νέους πολίτες μας;
α. τον διαχωρισμό – διάκριση αγοριών και κοριτσιών, αναστήματος παραστατών, σημαιοφόρου και των ‘πληβείων’ να ακολουθούν.
β. την απόρριψη από τη συμμετοχή των παιδιών με αναπηρίες.
γ. τη στρατοκρατική ομοιομορφία στο ντύσιμο, ένα βήμα διαφορετικό του καθημερινού, τη στοίχιση.
δ. τη τυμπανοκρουσία εμβατηρίων με τα παιδιά μας να παίζουν τα στρατιωτάκια.
ε. την υποταγή – με απόδοση τιμών – στους ‘επισήμους’.
στ. την εθνικιστική μονοπολιτισμική προβολή μιας ρητορείας που προφανώς ξεχνά ακόμη και αυτούς που έπεσαν τότε μαχόμενοι και δεν ήταν ομόδοξοι ή εθνοτικά έλληνες (χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο πρώτος ανώτερος μάλιστα αξιωματικός που έπεσε στο μέτωπο ήταν ο Εβραίος έλληνας συνταγματάρχης ΜαρδοχαίοςΦριζής).
ζ. τις διαιωνιζόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το θέμα τυχόν αλλοδαπών σημαιοφόρων, και τόσα ακόμη.
Εμείς λοιπόν προτείνουμε την αντικατάσταση των μαθητικών παρελάσεων από ουσιαστικές εκδηλώσεις, τόσο στο εσωτερικό των σχολείων όσο και σε επίπεδο Δήμου, με στόχο συζητήσεις – χωρίς ρητορείες – για το πραγματικό νόημα του γεγονότος που γιορτάζουμε. Όχι ‘εκ καθήκοντος’, αλλά για να παραμένει ενεργή η μνήμη. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε ακόμη να προτείνουμε πολλαπλές, πολύμορφες και ουσιαστικές δράσεις, τόσο – και κυρίως – σε επίπεδο μαθητών, όσο όμως και δημοτικής αρχής.
Γνωρίζουμε ότι η πρότασή μας θα αντιμετωπισθεί με εχθρότητα από τις συντηρητικές απόψεις και τους διάφορους τοπικούς παράγοντες. Ακόμη ότι θα στεναχωρήσει τα παιδιά που ήδη ετοιμάζονται με πρόβες εκτός του σχολικού χώρου και ακριβώς γι αυτό η ιδέα της παρέλασης συναντά την χαρούμενη αποδοχή τους. Γιατί γίνεται ‘έξω’ και αντιμετωπίζεται από τους μαθητές/τριες με την ιλαρότητα ενός – ‘θορυβώδους’ μάλιστα – παιχνιδιού (αλήθεια, πόσο ενδιαφέρον θα είχε αν ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας γίνονταν ‘έξω’ και με ‘παιγνιώδη’ διδακτική προσέγγιση σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας, τα επαγγέλματα των γειτονιών μας, την οικολογική συνείδηση, κ.λ.π.).
Από τους εκπαιδευτικούς μας, τέλος, εξαρτάται η ουσιαστική αντιμετώπιση των ιστορικών στιγμών της πορείας του κράτους μας, ο εμπνευσμένος γιορτασμός με θεατρικές και κινηματογραφικές πρωτοβουλίες και συζητήσεις, με επιλογές και προτάσεις των ίδιων των μαθητικών κοινοτήτων, τουλάχιστον στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όχι μόνο στο κλειστό περιβάλλον του σχολείου, αλλά και στο δημόσιο χώρο με την παρουσία γονιών και φίλων.
Γι αυτό εμείς είμαστε αντίθετοι στο θεσμό των μαθητικών παρελάσεων, όπως και σε κάθε είδους αποκλεισμό και μιλιταρισμό, στο πλαίσιο του καθημερινού αγώνα για μια εκπαίδευση ανοικτή και δημοκρατική. Για ένα σχολείο με σεβασμό στη διαφορετικότητα, την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και για να μην ξεχνιόμαστε: είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που μετά τον Β΄ παγκόσμιο διαιωνίζει αυτό το αναχρονιστικό έθιμο, ενώ η υποχρεωτικότητα της συμμετοχής σε αυτό μαθητών και εκπαιδευτικών έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
