Με επιστολή του στα Μέσα Ενημέρωσης ο Σύλλογος Μικρασιατών Πεύκης Λυκόβρυσης «Ιωνία» μοιράζεται τα ήθη και τα έθιμα, τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στη Μικρά Ασία, ένα οδοιπορικό πολιτισμού για όλα όσα αξίζει τον κόπο και οφείλουμε να διαφυλάξουμε μέσα στην πάροδο του χρόνου. Συγκεκριμένα:
Κάλαντα Μικράς Ασίας
Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων τα παιδιά τραγουδούσαν τα κάλαντα στις πόρτες των σπιτιών με τουμπελέκια και σιδερένια τρίγωνα, κρατώντας σήμαντρα και φαναράκια κρεμασμένα σε κοντάρι. Οι νοικοκυρές τους έδιναν παράδες, φρούτα και φοινίκια (μελομακάρονα). Οι μεγαλύτεροι έλεγαν τα κάλαντα έχοντας μαζί τους έν αφωτισμένο καραβάκι. Χειροποίητο από χαρτί ή ξύλο, έφτανε και τα τρία μέτρα μήκος. Το κατάρτι του ήταν στολισμένο και είχε μια ελληνική σημαία. Το κόστος κατασκευής του απαιτούσε μεγαλύτερο μπαξίσι.
Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά, πρώτη γιορτή του χρόνου.
Για βγείτε, δέτε, μάθετε, όπου Χριστός γεννάται.
Γεννάται κι ανατρέφεται με μέλι και με γάλα.
Το μέλι τρώγουν οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες…
Τα κάλαντα τελείωναν με την ευχή » Και εις έτη πολλά. Και του χρόνου να’ στε καλά».
Στα σπίτια τους μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, άρχιζαν οι μπουγάδες και τ΄ασπρίσματα. Στόλιζαν συνήθως καραβάκια. Χριστουγεννιάτικο δένδρο στόλιζαν κυρίως οι κάτοικοι του Πόντου χρησιμοποιώντας χρυσωμένες κουκουνάρες, χρυσές καραμέλες, μανταρίνια και βαμβάκι.
Εκείνες τις μέρες οι νοικοκυρές πηγαινοέρχονταν στους μαχαλάδες μεταφέροντας στους φούρνους τις λαμαρίνες με τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα. Φαγιάντσες, μπακίρια, ταβάδες, ζάχαρη, πετιμέζι, μέλι, καρύδια, κάστανα, αμύγδαλα, όλα αραδιασμένα κι έτοιμα να υποδεχτούν τα σαραγλί, τους μπακλαβάδες, τα φοινίκια, τους κουραμπιέδες, τα σεκέρ λουκούμια και τα κανταΐφια.
Για την ημέρα των Χριστουγέννων τα φαγητά ήταν, ψητό γουρουνόπουλο, σέλινο με κρέας, τουρσιά, σαρμάδες… Το γιορτινό γεύμα ξεκινούσε με σούπα από βραστό. Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σε ζεστή ατμόσφαιρα με κανόνες απαράβατους και οικογενειακό χαρακτήρα.