Εψάλη την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου, παρουσία κόσμου, συγγενών και φίλων, η νεκρώσιμη ακολουθία για τον Σπύρο Λούη, εγγονό του θρυλικού μαραθωνοδρόμου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών. Σε ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα, ο δήμαρχος Αμαρουσίου και Γιώργος Πατούλης, εκφώνησε τον επικήδειο, λέγοντας τα εξής:
«Κυρίες και κύριοι,
Είναι πολύ δύσκολο να αποχαιρετάς έναν Μαρουσιώτη, έναν απόγονο του Χρυσού Ολυμπιονίκη Μαραθωνοδρόμου, τον εγγονό Σπύρο Λούη.Ο Σπύρος Λούης ο νεώτερος μπορεί να μην γνώρισε ποτέ από κοντά τον διάσημο παππού του, αφού πέθανε λίγες μέρες πριν γεννηθεί, αλλά το θρυλικό όνομά του τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή. Για τον εγγονό του πρώτου Έλληνα Ολυμπιονίκη Σπύρου Λούη η σύνδεση με τον θρυλικό Μαρουσιώτη Μαραθωνοδρόμο ήταν αυτόματη και αναπόφευκτη.
Στο πρόσωπό του όλοι εμείς στο Μαρούσι βλέπαμε έναν άνθρωπο που έφερε μια βαριά κληρονομιά για τον ίδιο, την οικογένεια και την πόλη μας. Τα βιώματα του μικρού Σπύρου είχαν ως σημείο αναφοράς τον παππού του, τα ένδοξα κειμήλια του, την αθλητική παρακαταθήκη της γενέτειράς του.
Η συγκίνησή του πάντα έκδηλη όταν αναφέρονταν σε αυτά όπως τότε που θυμόταν τον πατέρα του να τυλίγει σε κερωμένα χαρτιά τα μετάλλια και τα κύπελα του παππού του και να τα θάβει κάτω από τις ντοματιές για να σώσει από την αρπακτική μανία των κατακτητών της κατοχής.
Με την ίδια συγκίνηση μιλούσε για το ιστορικό αυτό κειμήλιο που το 1896 σήκωσε ο παππούς του μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, που πέρασε από γενιά σε γενιά, και η ανάγκη πριν μερικά χρόνια τον υποχρέωνε να το αποχωριστεί.
Η περιπέτεια του ασημένιου κυπέλλου – τροπαίου του Ολυμπικονίκη παππού του μπορεί να άφησε για χρόνια ασυγκίνητους τους εκάστοτε κρατούντες, όχι, όμως, και τους απλούς συμπολίτες μας, τις υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου που στο κάλεσμα του Δήμου μας δημιουργήθηκε ένα κίνημα διάσωσης και παραμονής του κυπέλλου στην πατρίδα μας.
Τελικά, χάρη στη φιλοπατρία και στη γενναιοδωρία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» την τελευταία στιγμή απετράπη το ενδεχόμενο το εθνικό αυτό κειμήλιο να αποτελέσει έκθεμα μίας ιδιωτικής συλλογής και να βρίσκεται σήμερα σε έναν χώρο που αρμόζει στην ιστορία του και τιμά τον Έλληνα Ολυμπιονίκη Μαραθωνοδρόμο.
Κυρίες και κύριοι,
Το κύπελλο του παππού Σπύρου Λούη ήταν η αφορμή για να γνωρίσουμε στον Δήμο στενότερα τον εγγονό Σπύρο, και κατά τα επόμενα χρόνια να έλθουμε πιο κοντά. Πάντα πρόθυμα βρίσκονταν κοντά μας στον θεσμό για την πόλη μας, των αγώνων δρόμου «Σπύρος Λούης» ως σημείο αναφοράς και απόδοσης φόρου τιμής στον παππού Σπύρο Λούη.
Για όλους εμάς στο Μαρούσι, ο εγγονός Σπύρος Λούης, ήταν ένα πρόσωπο που εκπροσωπούσε μία ολόκληρη ιστορία, ήταν φορέας μνήμης ενός αθλητικού θριάμβου που όμοιό του δεν έχει γνωρίσει η πόλη μας. Τον ευχαριστούμε που για όλους εμάς στο Μαρούσι ήταν ο «ζωντανός» θρύλος του άλλοτε θριαμβευτή των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Θα τον θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη και αγάπη.
Κυρίες και Κύριοι,
Με μεγάλη οδύνη σήμερα, η πόλη μας αποχαιρετά έναν γνήσιο Μαρουσιώτη, έναν εκπρόσωπο της ένδοξης ολυμπιακής ιστορίας του τόπου μας. Θέλω να εκφράσω στους οικείους του τα ειλικρινή και θερμά μου συλλυπητήρια αλλά και το βαθύ σεβασμό μου στον άνθρωπο τους. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της μαρουσιώτικης γης που θα τον σκεπάσει.
Καλό ταξίδι Σπύρο».
