Σημειώνεται ότι με πρόσφατες αποκλειστικές δηλώσεις του στην «Α» ο νέος δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης εξέφρασε κατηγορηματικά την πρόθεσή του να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να μη σταματήσει τη λειτουργία της η υπηρεσία, με τη χαρακτηριστική φράση «θα δώσουμε μάχη για να συνεχιστεί το πρόγραμμα». Δήλωση που αποκτά διπλή σημασία καθώς ο κ. Γ. Πατούλης είναι και πρόεδρος του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας των ΟΤΑ.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με το Πανελλήνιο Συντονιστικό Όργανο Συλλόγων και Σωματείων του προγράμματος, «υπάρχουν τρία είδη "Βοήθειας" που λειτουργούν». Και διευκρινίζουν: «Τα πρώτα "Βοήθεια στο σπίτι" που ξεκίνησαν περίπου το 1998 και υλοποιούνται σύμφωνα με τις διατάξεις Π4β/5814/97 ΚΥΑ, συγχρηματοδοτούνται από το υπουργείο Εσωτερικών και από το υπουργείο Υγείας. Τα προγράμματα "Κοινωνικής Μέριμνας" του Β’ ΚΠΣ είναι 180 μονάδες που ξεκίνησαν περίπου το 2000 (υπεύθυνο χρηματοδότησης το υπουργείο Απασχόλησης) και τα "Βοήθεια στο σπίτι" του Γ’ ΚΠΣ (συγχρηματοδότηση 75% Ε.Ε. και 25% η χώρα μας) – είναι η συντριπτική πλειονότητα με 990 μονάδες σε όλη τη χώρα, που ξεκίνησαν το 2002.
Το αντικείμενο εργασίας είναι το ίδιο, φροντίδα ηλικιωμένων στον οικείο χώρο τους, ενώ στη "Βοήθεια" του Γ’ ΚΠΣ συμπεριλαμβάνεται και η φροντίδα ΑΜΕΑ.
Στην πρώτη κατηγορία υπάρχουν συμβάσεις έργου, ενώ στη δεύτερη συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και μόνο στην τρίτη υπάρχουν μόνο συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Οι δύο πρώτες κατηγορίες είναι μέσα στα χρονικά όρια του Π.Δ., έγιναν αορίστου χρόνου και πέρασαν στους Δήμους με διαδικασίες που ολοκληρώθηκαν.Οι εργαζόμενοι όμως σε αυτά ήταν πολύ λίγοι επειδή πολλοί εγκατέλειψαν, αφού ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν μόνοι τους τα ένσημά τους, ενώ και οι αμοιβές ήταν χαμηλές. Επίσης τα προβλήματα που είχε η χρηματοδότησή τους έκανε πολλούς να φύγουν και να ενταχθούν αλλού, ενώ οι θέσεις που έμεναν κενές δεν αναπληρώνονταν αφού δεν υπήρχε ενδιαφέρον από υποψηφίους λόγω ακριβώς όλων αυτών των προβλημάτων».
Τα αιτήματα
Ειδικότερα, οι εργαζόμενοι ζητούν:
-Την ένταξη των δομών στον προϋπολογισμό του κράτους προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας των δομών μετά το τέλος της συγχρηματοδότησης (Ιούνιος 2007).
-Τη δημιουργία μόνιμων δομών «Βοήθεια στο σπίτι» και κοινωνικών υπηρεσιών στους ΟΤΑ με χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους.
-Την ένταξη των ίδιων εργαζομένων σ’ αυτές, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία και την προϋπηρεσία τους.
Σημειώνεται ότι σχεδόν στο σύνολο των 1.039 Δήμων και Κοινοτήτων λειτουργεί το «Βοήθεια στο σπίτι», ανάμεσά τους και το Μαρούσι, όπου το πρόγραμμα έχει προσφέρει βοήθεια και λύσεις σε άτομα που χρειάζονται τη στήριξη της Πρόνοιας. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι εξηγούν μερικούς από τους λόγους της επιτυχημένης, παρά τα όποια προβλήματα, πορείας της υπηρεσίας: «Πριν αρχίσει το πρόγραμμα υπήρχαν άτομα που είχαν να πάνε σε γιατρό τέσσερα και πέντε χρόνια, άτομα με βεβαρημένο ιστορικό υγείας που είχαν να κάνουν απλές εξετάσεις αίματος πολύ καιρό ή έκαναν περιστασιακά, ασθενείς που έπαιρναν ληγμένα φάρμακα, ενώ υπήρχαν επιδόματα που έπρεπε να παίρνουν και δεν το γνώριζαν»!
«Το σημαντικότερο όμως έργο που επιτελείται από το "Βοήθεια στο σπίτι"», προσθέτουν, είναι ότι μειώνει το αίσθημα μοναξιάς που είναι και η σημαντικότερη και συχνότερη πάθηση που έχουν συνάνθρωποί μας». Και προσθέτουν: «Αυξάνει την αλληλεγγύη και την επικοινωνία και δίνει πραγματικά την αίσθηση της μέριμνας στους ανθρώπους. Την αίσθηση ότι κάποιοι άνθρωποι είναι εκεί και νοιάζονται γι’ αυτούς. Αυτήν την αίσθηση σιγουριάς και εμπιστοσύνης θέλουμε να εξασφαλίσουμε γι’ αυτούς αλλά και όλους μας».
Γιάννης Μπεθάνης
