Δηλαδή να έχει το δικαίωμα η Βουλή να μπορεί αύριο με νόμο να μεταβάλει π.χ. το Δάσος Συγγρού σε οικόπεδο, την πώληση όλης της έκτασής του σε εξευτελιστική τιμή, δίνοντας ταυτόχρονα με νόμο στον ιδιώτη και οικοδομική άδεια να κατασκευάσει και τη βίλα του μέσα στον συγκεκριμένο χώρο. Ενώ και από την άλλη μεριά, ο ελληνικός λαός, τα όργανα της Πολιτείας και η Δικαιοσύνη, εγκλωβισμένοι, να παρακολουθούν ανήμποροι αυτή την καταστροφή ως απλοί θεατές.
Από την πλευρά των συμφερόντων του κ. Λάτση, εκτός των άλλων, δικηγόροι ήταν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου κ.κ. Πολίτης, Δελλής και Σπυρόπουλος, οι οποίοι υπερασπίσθηκαν τις θέσεις του κυρίου του έργου. Ανάμεσα στα άλλα που ισχυρίσθηκαν ήταν ότι η Βουλή μπορεί να κάνει ό,τι θέλει (δηλαδή να αυθαιρετεί, να νομοθετεί καταστρατηγώντας κάθε έννοια νομιμότητας και σε αντίθεση με τις συνταγματικές διατάξεις) κι όλα αυτά στον βωμό του κέρδους ενός ιδιώτη, χωρίς να έχει δικαίωμα ο πολίτης να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη.
Η δίκη της 5ης Μαρτίου θα μείνει στην ιστορία της Δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας του λαού μας και των πραγματικών συμφερόντων της Εθνικής Οικονομίας.
Η υπόθεση αυτή εν πολλοίς θα κρίνει το μέλλον της χώρας, δίδοντας το δικαίωμα ή όχι στην εκάστοτε σύνθεση της Βουλής να αποφασίζει για την εκποίηση της Ακρόπολης, των ελληνικών νησιών, του ορυκτού πλούτου της χώρας μας κ.λπ., εξυπηρετώντας τα στενά συμφέροντα ιδιωτών και κερδοσκόπων εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ποιότητας ζωής δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, δημιουργώντας ταυτόχρονα οικονομικές κρίσεις, όπως αυτή που έχουμε και πληρώνουμε σήμερα όλοι, εξ αιτίας τέτοιων χαριστικών αντισυνταγματικών νομοθετικών ρυθμίσεων.
Σύντοµο χρονικό της ανέγερσης του The Mall Athens
• Το Μάρτιο του 2001 ο Δήμος Αμαρου-σίου υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με την Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004 για το «Χωριό Τύπου», έκτασης 202 στρεμμάτων, που προβλεπόταν να φιλοξενήσει 5.585 δημοσιογράφους. Τα περισσότερα οικόπεδα είτε ανήκαν στον Δήμο, είτε αγοράστηκαν από ιδιώτες.
• Τον Οκτώβριο του 2001 o τότε δήμαρχος Παναγιώτης Τζανίκος και η ολλανδική εταιρεία MDC παρουσιάζουν το σχέδιό τους για εμπορικό κέντρο εντός της έκτασης και ο ΟΕΚ συμφωνεί να παραχωρήσει 43 στρέμματα στον Δήμο, με αντάλλαγμα -εκτός από χρήματα- την κατασκευή γραφείων για τον Οργανισμό, στην ίδια έκταση.
Με τον νόμο 2947/2001 του ΥΠΕΧΩΔΕ, προβλέπεται για πρώτη φορά λειτουργία «χώρου υποδοχής πολεοδομικού κέντρου» με συντελεστή δόμησης 1, αλλάζοντας έτσι τη χρήση γης που ήταν αμιγούς κατοικίας.
Ακολούθως η εταιρεία LAMDA DEVELO-PMENT εξαγόρασε το 95% της ΔΗΜΕΠΑ, η οποία ελέγχει την έκταση των 43 στρεμμάτων. Οι εκτάσεις, ωστόσο, δεν διαθέτουν τον απαραίτητο συντελεστή δόμησης. Ακολουθεί η τροπολογία της τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Βάσως Παπανδρέου που ανεβάζει τον συντελεστή δόμησης στο 2 για τα συγκεκριμένα στρέμματα.
• Τον Ιούνιο του 2002 κατατίθενται από κατοίκους του Αμαρουσίου ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία θα γίνουν δεκτά, διακόπτοντας για αρκετούς μήνες το έργο.
• Τον Απρίλιο του 2003 η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι κατασκευή του έργου παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγματος και επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, με αποτέλεσμα να ακυρώνονται οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις και να κρίνεται αντισυνταγματικός ο νόμος για την αλλαγή χρήσης της γης και να σταματήσει το έργο.
• Τον Δεκέμβριο του 2003 το κτήριο
νομιμοποιείται με τον νόμο 3207/2003 «Περί Ολυμπιακής Προετοιμασίας», βάσει του οποίου μειώνεται ο συντελεστής σε 1,9 αλλά επεκτείνεται η χρήση γραφείων και σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο.
• Το καλοκαίρι του 2005 ψηφίστηκε ο νόμος 3392/2005, ο οποίος ουσιαστικά απάλλαξε τον τότε υπουργό Εργασίας Πάνο Παναγιωτόπουλο (εποπτεύοντα υπουργό του ΟΕΚ) από την ευθύνη της παραχώρησης της έκτασης στην κατασκευάστρια εταιρεία, πετώντας το «μπαλάκι» της αρμοδιότητας στον τότε πρόεδρο του Οργανισμού Α. Οικονομόπουλο, ο οποίος, λίγο καιρό μετά τα εγκαίνια του εμπορικού κέντρου από τον τότε υπουργό Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα, παραιτήθηκε από τη θέση του.
• Μέσα στο 2008 το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ κάνει δεκτά τα επιχειρήματα των προσφυγόντων κατοίκων και χαρακτηρίζει με απόφασή του ως «αντισυνταγματικό» τον νόμο 3207/2003 (γνωστός και ως «νόμος Βάσως Παπανδρέου») και παραπέμπει το θέμα στην ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
