Πρόσφατα το Υπουργείο Πολιτισμού, σεβόμενο το θεσμό της δικαιοσύνης, διέταξε την αναστολή εργασιών στο πολύ σημαντικό έργο του Μετρό της Θεσσαλονίκης μέχρι να αποφανθεί σχετικά το ΣτΕ, ώστε να μη δημιουργηθούν τετελεσμένες παρανομίες.
Στο δικό μας Δήμο, η διοίκηση Πατούλη, σε αντίθεση με την προβλεπόμενη για κάθε δημόσιο φορέα διαδικασία, επέτρεψε να ξεκινήσουν οι οικοδομικές εργασίες στον αδόμητο χώρο του πρώην οικοπέδου Παναγόπουλου (επί των οδών Χατζηαντωνίου και Δ. Ράλλη) παρά το γεγονός ότι στις 20 Νοεμβρίου, μόλις δύο μήνες από σήμερα, συζητείται στο ΣτΕ η προσφυγή δημοτικού συνδυασμού και κατοίκων για να παραμείνει ο χώρος αυτός πλατεία, όπως το Δημοτικό Συμβούλιο είχε αποφασίσει το 2008.
Για να θυμίσουμε εν συντομία την υπόθεση, το 2008 το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, ομόφωνα, με την υπ’ αριθμό 233/2008 απόφασή του, χαρακτήρισε πλατεία τον παραπάνω αδόμητο χώρο στο κέντρο της πόλης όπου δέσποζαν τρία υπεραιωνόβια πεύκα, τροποποιώντας το σχέδιο πόλης για πολεοδομικές ανάγκες.
Ένα σχεδόν χρόνο μετά, και ενώ η διοίκηση καθυστερούσε συνεχώς τα χαρτιά που ζητούσε η Περιφέρεια για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ο κ. Πατούλης ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο να πάρει πίσω την απόφαση να γίνει ο συγκεκριμένος χώρος πλατεία, για λόγους που θα πρέπει ο ίδιος και οι δημοτικοί σύμβουλοι που τον στηρίζουν, να εξηγήσουν στους πολίτες που τους ψηφίζουν (αριθ. απόφ. 64/2009).
Από το 2009 που καταθέσαμε την προσφυγή μας στο ΣτΕ εναντίον αυτής της σκανδαλώδους για τα συμφέροντα της πόλης απόφασης, η συζήτηση της υπόθεσης καθυστερούσε συνεχώς καθώς κάποιοι ζητούσαν αλλεπάλληλες αναβολές, ενώ στις 26 Δεκεμβρίου του 2011 ξημερώματα ο εργολάβος του ιδιοκτήτη του οικοπέδου, εν γνώσει της διοίκησης Πατούλη όπως διαβεβαίωσε ενώπιον της Αστυνομίας, στην οποία προσήχθη από τους κατοίκους, έκοψε παράνομα τα τρία πεύκα του οικοπέδου ανοίγοντας το δρόμο στον ιδιώτη για να χτίσει.
Το ζήτημα που οι κάτοικοι έχουν θέσει στην κρίση του ΣτΕ είναι εάν είναι νόμιμη η ακύρωση μιας απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου, της 233/2008, η οποία έχει ληφθεί (ομόφωνα επαναλαμβάνουμε) με πολεοδομικά επιχειρήματα για να ικανοποιήσει μια αδιαμφισβήτητη και χρόνια πολεοδομική ανάγκη της πόλης, με μόνη την αόριστη επίκληση οικονομικής αδυναμίας του Δήμου όπως συμβαίνει με την προσβαλλόμενη απόφαση 64/2009. Γιατί αυτό επικαλέστηκε ο Πατούλης στη σχετική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του 2009 αντί να προβάλει, ως όφειλε, εξίσου ισχυρά πολεοδομικά αντεπιχειρήματα για τον αποχαρακτηρισμό του χώρου, ισχυριζόμενος -ψευδώς- ότι σε 8 χρόνια (όταν δηλ. θα ολοκληρωνόταν η διαδικασία της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου) ο Δήμος θα έπρεπε να καταβάλει 6.000.000 ευρώ στον ιδιώτη, τη στιγμή που η αντικειμενική αξία του οικοπέδου, με βάση αντίγραφο του συμβολαίου αγοραπωλησίας του ακινήτου, είναι περίπου 1.600.000 ευρώ.
Και ενώ οι κάτοικοι αναμέναμε το Νοέμβριο την κρίση του ΣτΕ, η οποία και θα έλυνε οριστικά την αμφισβήτηση για το συγκεκριμένο αδόμητο χώρο -καθώς σε περίπτωση που ευοδωθεί η προσφυγή των κατοίκων, επανέρχεται σε ισχύ η αρχική απόφαση 233/2008 του Δ.Σ. για δέσμευσή του ως πλατείας- τρεις μήνες πριν τη συζήτηση της υπόθεσης και μάλιστα μέσα στο περασμένο Δεκαπενταύγουστο, ο ιδιώτης, σε συνεργασία με τη διοίκηση, ξεκίνησε εργασίες στο οικόπεδο. Ο στόχος του προφανής και η μεθόδευση γνωστή: να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις ασκώντας με αυτόν τον τρόπο πίεση στη Δικαιοσύνη, επικαλούμενος την οικονομική βλάβη που θα έχει υποστεί μέχρι τη συζήτηση της υπόθεσης, με τις εργασίες που θα έχει μέχρι τότε εκτελέσει.
