Παρουσίαση: Μαρία Μ. Μόσχου: Μουσικοκριτικός – ΔΡ. Μουσικολογίας ΕΚΠΑ
Ξεχώρισε και εντυπωσίασε το κοινό, για ακόμη μια φορά την περασμένη Παρασκευή (15 Νοεμβρίου) το βράδυ, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (Κ.Ο.Α.) στο Μέγαρο Μουσικής, ερμηνεύοντας εκπληκτικά τρία έργα με «ηρωική χροιά», υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Λουκά Καρυτινού, στο πλαίσιο του κύκλου «Ήρωες».
Στο πρώτο μέρος, ακούστηκε ένα σύγχρονο έργο, η Συμφωνική Εισαγωγή «Ο θάνατος του Λόρδου Βύρωνα», έργο 107, του ακμαίου, δραστήριου και πολυτάλαντου συνθέτη Φίλιππου Τσαλαχούρη (1969 – ), το οποίο ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο 2019 και αποτελεί παραγγελία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Η συμφωνική αυτή εισαγωγή είναι εμπνευσμένη από τους εξής χαρακτηριστικούς και συγκινητικούς στίχους της μακροσκελούς ωδής «Στον θάνατο του Λόρδου Βύρωνα» του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού: «Λευτεριά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί, τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάιρον το κορμί».
Έτσι, πάνω σε αυτούς τους στίχους ο συνθέτης δημιούργησε ένα δραματικό συμφωνικό επιτύμβιο επίγραμμα, στο οποίο εκφράζει εν μέρει ενδόμυχα τη μεταφυσική συνάντηση της αγωνιζόμενης Ελευθερίας με τον Λόρδο Βύρωνα, όπου οι φωτεινές στιγμές ηρωικής και καλλιτεχνικής ανάτασης αποτυπώθηκαν εναργέστατα από τον ξεκάθαρο και λαμπερό ήχο των πνευστών και των εγχόρδων, με την ένταση των κρουστών να αποπνέουν ένα αισιόδοξο μήνυμα για την Εθνική μας Παλλιγενεσία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάλογοι του βιολοντσέλλου με το βιολί, καθώς και η «μουσική υπόκρουση», σε ορισμένα σημεία, κρουστών και κοντραμπάσσων. Ακολούθησε το «Κοντσέρτο για Όμποε και Ορχήστρα» του Ρίχαρντ Στράους (1864-1949), στο οποίο ο κορυφαίος ομποϊστας της Κρατικής Ορχήστρας, Γιάννης Οικονόμου, με τη δεξιοτεχνία του, εξάντλησε τόσο τις τεχνικές όσο και τις εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου, παραμένοντας πάντα μέσα στον τόνο μαζί με τα υπόλοιπα όργανα της ορχήστρας.
Ωραίοι επίσης και ξεκάθαροι ήταν οι «διάλογοι» εγχόρδων και πνευστών. Οι μελωδίες έρρεαν σαν μια ατέρμονη πηγή μελωδικής και αρμονικής έμπνευσης. Μετά το διάλλειμα, ακούστηκε η «Συμφωνία αρ. 4» σε σι ύφεση μείζονα, έργο 60 του Λούνβιχ Βαν Μπετόβεν (1770-1827), με τα χαρακτηριστικά ξέφρενα ξεσπάσματα του συνθέτη να αποδίδονται άρτια από την Κρατική Ορχήστρα. Τόσο ο δυναμισμός των κρουστών όσο και τα άψογα συγχρονισμένα έγχορδα (ακόμη και στα δύσκολα μέρη με τις συγκοπές και τους αντιχρονισμούς) μαζί με τον φωτεινό ήχο και τους αιθέριους χρωματισμούς των φλάουτων, συνέθεταν μιαν άρτια ερμηνεία της συμφωνίας.
Καθοδηγητής φυσικά και «υπεύθυνος» του υπέροχου αυτού μουσικού αποτελέσματος ήταν ο μαέστρος Λουκάς Καρυτινός, ο οποίος χωρίς υπερβολές στις κινήσεις του, με στιβαρότητα και εκφραστικότητα, επιβάλλεται και δεσπόζει επί της ορχήστρας, καθοδηγεί τους μουσικούς με ηρεμία και σταθερότητα, δίνοντας ξεκάθαρα την αίσθηση ότι βρίσκεται πάντα «ένα βήμα μπροστά τους», εμπνέοντάς ασφάλεια και σιγουριά, γεγονός που επιφέρει ένα άψογο αποτέλεσμα.
Δείτε: Μέγαρο Μουσικής: Μια μαγευτική μουσική βραδιά με έργα Μπετόβεν και Μότσαρτ
