Πλήρης ημερών σε ηλικία 93 χρόνων έφυγε από τη ζωή ο Φ. Πολυμέρης ο τελευταίος των μεγάλων της εποχής Νίκου Γούναρη, Τώνη Μαρούδα, Δανάης, Σ. Παναγοπούλου κ.ά.
Γράφει ο Τάσσος Μητρογώγος
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω -όπως και τους ανωτέρω παλιούς καλλιτέχνες- πριν από χρόνια, για τις ανάγκες των εκπομπών του τότε ΕΙΡ – Βόλου. Πριν 10 περίπου χρόνια τους εν ζωή Δανάη και Φ. Πολυμέρη τους καλέσαμε στο Βόλο υπό την ιδιότητα του συντονιστή και παρουσιαστή εκδηλώσεων του Δήμου Βόλου.
Ο τότε δήμαρχος κ. Δ. Πιτσιώρης τον τίμησε με ειδική πλακέτα για την προσφορά του. Κι εδώ η ειρωνεία της τύχης. Προ ημερών εισηγήθηκα στο δήμαρχο Αμαρουσίου κ. Γ. Πατούλη να γίνει μια παρόμοια εκδήλωση προς τιμή του…
Ο Φώτης Πολυμέρης (Παλημέρης το πραγματικό όνομά του) γεννήθηκε στη Πάτρα το 1920 και σε ηλικία μόλις 15 χρόνων μπήκε στο στούντιο για το πρώτο του δίσκο.
Τραγούδια του ακούστηκαν σε ταινίες του κινηματογράφου όπως «ένας χαρούμενος αλήτης», άστα τα μαλλάκια σου», «Θα γυρίσει ο τροχός» όπου είχε εμφανισθεί.
Ερμήνευσε επιτυχίες πολλών συνθετών της εποχής αλλά και δεκάδες, έγραψε μουσική και στίχους ο ίδιος.
Παρακάτω από τους τίτλους γνωστών τραγουδιών του, παραθέτω μια σειρά που κάλλιστα συνθέτουν μια ιστορία αγάπης και χωρισμού.
«Εχθές το δειλινό που Τάπια», «Κοπέλα μου», «Σ’ αγάπησα», «Χορεύοντας εκείνο το στερνό μας βαλσάκι». Θυμάμαι «Όνειρό μου γλυκό», «Το βεσπάκι». Όμως «ο ψεύτικος ντουνιάς» (έτσι είναι «Η παλιοζωή») με τους ήχους «Της κιθάρας του πατέρα μου», «Απόψε τα μεσάνυχτα» είπαμε όχι στις «Αγάπες και τα λουλούδια» και έτσι «Έσβησε ένας μεγάλος έρωτας μια θλιβερή βραδιά σαν ρόδου ευωδιά».
