«Αν αποφασίζατε να δώσετε στους διεκδικητές εκτάσεων ό,τι ζητούν, τι θα έμενε από το Πεντελικό;», ρωτήθηκε πρόσφατα από δημοσιογράφο αθηναϊκής εφημερίδας ο νέος δασάρχης Πεντέλης Αλέξανδρος Ρήγας.
«Μα δεν θα επαρκούσε γιατί κάποιες εκτάσεις διεκδικούνται από δύο ή τρεις διαφορετικούς "δικαιούχους"» απάντησε. Μια φράση που φανερώνει το μέγεθος του προβλήματος στην περιοχή, όπου εκτάσεις διεκδικούν οικοδομικοί συνεταιρισμοί, ιδιώτες, αλλά και η Μονή Πεντέλης.
Το κυρίαρχο ζήτημα για το Πεντελικό είναι ότι αντιμετωπίζεται, δυστυχώς και από την Πολιτεία, ως απόθεμα γης προς αξιοποίηση και όχι ως προστατευόμενο δάσος, με την αξία της γης διαρκώς να ανεβαίνει.
Το Δασαρχείο Πεντέλης, με ζώνη ευθύνης 52 δήμους και κοινότητες στην Αττική, διαθέτει ελάχιστους δασοφύλακες, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Δεν διαθέτει μηχανοργάνωση και μόλις πέντε δασολόγοι έχουν αναλάβει περισσότερες από 3.000 υποθέσεις που αφορούν σε διεκδικήσεις πολιτών, φορέων και συνεταιρισμών, αλλά και καταπατήσεων. Καθημερινά «πνίγεται» στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας, των μηνύσεων, των τίτλων ιδιοκτησίας και των πληρεξουσίων.
Στην αρμοδιότητά του «υπάγονται» περίπου 400.000 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων, εκ των οποίων σχεδόν τα μισά στο Πεντελικό Όρος. Το 1995 περίπου 65.000 στρέμματα έγιναν στάχτη και άλλα 96.000 κάηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά του 1998, πολλά για δεύτερη φορά. Από τις καμένες εκτάσεις, οι μισές στη συνέχεια εξαιρέθηκαν της αναδάσωσης, καθώς «αποδείχτηκε» ότι δεν ήταν δασικές. Επρόκειτο για εκτάσεις που διεκδικούνταν επίμονα. Η ιστορία επαναλήφθηκε στη μεγάλη πυρκαγιά της Ραφήνας το 2005 όπου, όπως αποκάλυψε η «Α», το 1/3 των καμένων εκτάσεων εξαιρέθηκε της αναδάσωσης.
