Γράφει ο Χρήστος φωτιάδης
Με την ευκαιρία της νέας αρχής που επιχειρείται στον τοπικό φιλοζωικό μας σύλλογο (Σωματείο Φιλόζωων Αμαρουσίου – ΣωΦιΑ) με το νεοεκλεγέν Διοικητικό του Συμβούλιο, είναι ίσως η ώρα να γράψω δύο λόγια για την τετραετή εμπειρία μου, αφού από την αρχή ήμουν δίπλα στο σύλλογο με συγκεκριμένη δράση, όπως άλλωστε και η ΑΜΑΡΥΣΙΑ με τον γνωστό φιλόζωο εκδότη της, Χρήστο Ζαγκλή. Λίγοι γνωρίζουν ότι στις πολύ δύσκολες ώρες που πέρασε ο σύλλογος, τα γραφεία της εφημερίδας μας ήταν πάντα ανοιχτά για τη διεξαγωγή των συνεδριάσεων, αλλά και συγκεντρώσεων των ολίγων φιλόζωων που ήσαν διατεθειμένοι να προσφέρουν από το υστέρημα χρόνου τους, για να αδειάσουν οι δρόμοι από τα αδέσποτα και να βρουν αυτά κάποιο σπιτάκι, με ανθρώπους που τα αγαπούν!
Η ώρα του συνολικού απολογισμού δεν έχει έρθει, αφού επείγει πρώτα η κινητοποίηση για να γίνει ο σύλλογος πιο μαζικός και να λειτουργήσει επιτέλους με την οφειλόμενη σωστή οργάνωση. Όμως, παρά τα προβλήματα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έγινε μεγάλο έργο από πολύ λίγα άτομα! Ο υπογράφων δεν προτίθεται να υποβαθμίσει (πόσω μάλλον να μηδενίσει!) την προσφορά κανενός από τα ιδρυτικά και νεότερα μέλη του συλλόγου, που με τη δράση τους οδήγησαν σε θεαματική βελτίωση των συνθηκών που επικρατούν στο Μαρούσι για τα αδέσποτα -κυρίως τα σκυλιά- που αποτελούσαν μείζον πρόβλημα μέχρι την ίδρυση του συλλόγου.
Πράγματι, όσοι βοηθήσαμε με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουμε κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι για όσα έγιναν. Με μόνιμο συμπαραστάτη τον Δήμαρχο Γιώργο Πατούλη και τον αξιόλογο συνεργάτη του Μιχάλη Τζορτζάκη, οι ελάχιστοι «πρόθυμοι» καταφέραμε να αλλάξουμε την εικόνα, να σώσουμε πολλές δεκάδες και να στειρώσουμε αναρίθμητα αδέσποτα σκυλιά και γατιά. Τέλος, μπορεί να διαφώνησα έντονα σε πολλά θέματα οργάνωσης και δράσης και με τις δύο πρώην προέδρους, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα επιχειρήσει να εξαφανίσει το έργο και τη δράση τους!
Αυτό που προέχει την επόμενη μέρα για το νέο Δ.Σ. είναι η προσέλκυση νέων μελών και εθελοντών, δηλαδή η μαζικοποίηση του συλλόγου. Καθήκον πρώτιστα των μελών είναι να προσπαθήσουν να φέρουν κάποιους φίλους τους στο σύλλογο. Σε μια πόλη 150.000 κατοίκων είναι ντροπή να ενεργοποιούνται ελάχιστοι φιλόζωοι, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ναι, δυστυχώς αυτή ήταν η κατάσταση από την πρώτη μέρα και παραμένει η ίδια κι απαράλλακτη. Χρέος όλων μας είναι να κάνουμε τον σύλλογο μαζικό, λειτουργικό και γνωστό στην πόλη μας.
Ένα κρίσιμο θέμα, που φυσικά δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους ο σύλλογός μας και ο Δήμος Αμαρουσίου, είναι ο έλεγχος των «αποικιών γατών» και της ανεξέλεγκτης αναπαραγωγής τους. Το μαζικό τάισμα αδέσποτων γατιών, όχι μόνο δεν λύνει αλλά αντίθετα οξύνει το πρόβλημα. Και αυτό είναι κάτι που οφείλουν να αντιληφθούν οι συμπαθέστατες φιλόζωες κυρίες, εστιάζοντας όλη τη δραστηριότητά τους στη συστηματική στείρωση γατών. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με έξοδα του Δήμου και του ΣωΦιΑ, αλλά με την οικονομική συμβολή των φιλόζωων πολιτών. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία από τον Δήμο: ενώ μέχρι πριν 2 χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία των στειρώσεων αφορούσε τα σκυλιά, τους τελευταίους 15 μήνες έχουν γίνει μόνον 40 στειρώσεις σκύλων, ενώ «απογειώθηκε» στις 120 ο αριθμός των στειρωμένων γατών!
Με την ευκαιρία, ασφαλώς και δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί ορισμένων, ότι δήθεν ο δήμαρχος «δεν θεωρεί σημαντικό το θέμα των στειρώσεων γατών». Αντίθετα, η θεαματική βελτίωση της εικόνας των αδέσποτων σκύλων επέτρεψε στις υπηρεσίες του Δήμου να αποσυμπιέσουν κάπως την κατάσταση με τις γάτες. Τα υπόλοιπα είναι θέμα του νέου Δ.Σ. του ΣωΦιΑ, στο οποίο ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία στο έργο του.
Τέλος, έχω και κάτι για την «αντίθετη πλευρά», αυτούς που με κάθε ευκαιρία (ακόμα και δημόσια, με επιστολές ή ακόμη και άρθρα τους!) εκφράζουν την «αντιπάθειά» τους στα ζώα συντροφιάς, κυρίως τα σκυλιά. Τα «επιχειρήματά» τους έχουν κάποια λογική βάση, ιδιαίτερα αυτά της περισυλλογής των περιττωμάτων και της πρόκλησης ενόχλησης από το γάβγισμα. Όμως αυτό δεν συγχωρεί το έκδηλο μίσος τους απέναντι σε ζώα και ιδιοκτήτες! Η υιοθεσία ενός αδέσποτου αποτελεί κοινωνικό έργο και η συνολική δυσφήμιση αυτής της προσφοράς αποτελεί προσβολή στα ίδια τα ζώα, που δεν ευθύνονται για τυχόν λανθασμένες συμπεριφορές των «γονέων» τους!
Ας αποτελέσει αυτή η «καθιερωμένη» αντιπάθεια των «μη φιλόζωων» (ευγενική διατύπωση…) έναυσμα για τη συσπείρωσή μας και την πιο οργανωμένη δράση μας. Έχουν γίνει πάρα πολλά, αλλά μένουν πολύ περισσότερα να γίνουν! Το ΣωΦιΑ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αλλά «εργαλείο» για τη σωτηρία των τετράποδων συντρόφων μας! Είναι πια καιρός να αποκτήσει τη μαζικότητα και τον επαγγελματισμό που αξίζει σε έναν σύλλογο με τόσο σημαντικό σκοπό ύπαρξης.