Επιμέλεια: Τάσος Μεργιάννης
Ο Πεντελιώτης τραγουδιστής και τραγουδοποιός, Κώστας Λειβαδάς επέστρεψε δισκογραφικά με το δέκατο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο «Περιοδεία εντός» και περιγράφει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ την ιστορία πίσω από τα 16 τραγούδια της νέας του δουλειάς που κυκλοφορεί από την εταιρεία Walnut Entertainment .
1. Τα βράδια που θα λείπεις
Αφορμή για το τραγούδι στάθηκε ένα φιλικό ζευγάρι μουσικών. Συνήθως ο άνδρας είχε περισσότερη δουλειά από την γυναίκα. Ένα καλοκαίρι που εκείνη έλειπε σε περιοδεία, εκείνος κατάλαβε την απουσία της για πρώτη φορά. Όταν βρίσκεσαι στον ρόλο αυτού που μένει πίσω και όχι αυτού που φεύγει, όλα μοιάζουν απειλητικά.
2. Ένα απ΄ τα χίλια κομμάτια
Στον ύπνο μας μπορούν να μας επισκεφτούν χαμένες αισθήσεις, γεύσεις, αναμνήσεις από πράγματα που έχουμε ζήσει. Κάπως έτσι η Αγλαϊα Σφήκα έγραψε τον στίχο «ξύπνησα απόψε και για μια μικρή στιγμή, είχα ξεχάσει πως δεν είμαστε μαζί» και εγώ τον μελοποίησα.
3. Χρόνια μας πολλά
Κάθε τόσο χάνουμε την στιγμή, την πρόποση που πρέπει να κάνουμε ο ένας με τον άλλον, την αληθινή γιορτή που συμβαίνει κάθε μέρα που ξημερώνει και είμαστε ζωντανοί και υγιείς. Το μισό τραγούδι το έγραψα σε ένα μαγαζί στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω. Ένα τραγούδι αληθινής χαράς και ενθάρρυνσης, εμπνευσμένο από μια πραγματική ιστορία.
4. Αν εμείς χωρίσουμε
Επειδή με την Αγλαϊα είμαστε μαζί στη ζωή, επέλεξε να γράψει τους στίχους σε ένα τραγούδι – απάντηση στο «Ποτέ δεν θα σ’ έχω» που έγραψα εγώ.
5. Για μια ακόμα ματιά στο λιμάνι
Κάθε φορά που επιστρέφω στα Χανιά νιώθω τον κόσμο απ΄ την αρχή. Την νύχτα, το φαγκότο, τη συνομιλία με την ποιητική διάσταση… Ήμουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου έμενα ένα κρύο και βροχερό βράδυ, του Ιανουαρίου του 2016 και έβλεπα το ρολοϊ της δημοτικής αγοράς που βρισκόταν απέναντι. Το τραγούδι γράφτηκε λίγο μετά την είδηση του θανάτου του David Bowie. Πιθανότατα, το φευγιό του με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μπαίνουμε ανεπιστρεπτί σε ένα τελείως διαφορετικό ανθρωπότυπο και πολιτισμό.
6. Όσο δεν είμαστε μαζί
Το πρωτοπαρουσίασα μπροστά σε κοινό σε συναυλία στο Μουσείο Τυπογραφίας στα Χανιά, τρεις ημέρες μετά 
τον θάνατο του Bowie. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο στιχουργός Κώστας Φασουλάς αφουγκράστηκε την εποχή και την απόσταση. Λίγο αργότερα έχασα την μητέρα μου, ήρθε η καραντίνα… Εκεί ένιωσα το «όσο δεν είμαστε μαζί» στο πετσί μου πολύ βαθιά.
7. Σαν το νησί του καθενός
Αυτό το τραγούδι (ντουέτο με την Ελένη Τσαλιγοπούλου) είναι εντελώς «εγώ». Είναι η ζωή μου στα νησιά. Η Σέριφος, η Φολέγανδρος, η Αστυπάλαια… Πιστεύω ότι τα νησιά μας είναι η Γη της Επαγγελίας, η πόρτα για τον παράδεισο. Tο έγραψα ως παραγγελία για έναν μεγάλο μας τραγουδιστή, ο οποίος ήθελε ένα νησιώτικο για τον δίσκο του. Επειδή δεν μπορώ να υπακούσω σε προθεσμίες, πήρα τον χρόνο μου. Τελικά ο δίσκος έγινε και μου έμεινε το τραγούδι.
8. Βοήθα με ψυχή
Δέκα χρόνια οικογενειακής περιπέτειας… Από τότε που έφυγε ο πατέρας μου σκληρά και αναπάντεχα μέχρι σήμερα. Όλες οι αγωνίες, ο κόσμος που άλλαξε και ήρθαν τα πάνω-κάτω, τα χρόνια ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας, η αίσθηση πως όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει και η ζωή θα έχει πάντα την τελευταία λέξη… Επειδή είναι ένα πολύ προσωπικό τραγούδι (όπως όλα βέβαια) αρνήθηκα να το δώσω σε άλλον τραγουδιστή, όπως μου πρότειναν δυο παραγωγοί που το άκουσαν στο στούντιο.
9. George Floyd
Μια στιγμή που φαινόταν συνηθισμένη εξελίχθηκε με τον χειρότερο τρόπο. Το ίδιο βράδυ η Αγλαϊα δεν κοιμήθηκε καθόλου – είχε φρικάρει με την σκηνή της απάνθρωπης δολοφονίας – και έγραψε τους στίχους. Το απόγευμα της άλλης ημέρας ξεκίνησα να φτιάχνω την μελωδία. Η αγάπη που έχω για τους Αφροαμερικανούς με οδήγησε ασυνείδητα στο blues και σ’ αυτό που συμβόλισε ο χαμός αυτού του ανθρώπου.
10. Γλυκιά ροκνερόλα
Η μεγάλη αγάπη της ζωής μου, το ροκ. Έψαχνα χρόνια τον τρόπο να τα πω όλα για αυτήν την μουσική που έκανε επανάσταση πριν από 60 χρόνια και μίλησε για τον άνθρωπο, τα πάθη του και τα νιάτα του πιο πολύ «στο καρφί» απ΄ ότιδήποτε.
11. Γαλανόλευκή μου
Δέκα χρόνια συνομιλούσα με μια μικρή σκισμένη σημαία που βρίσκεται στο Πεντελικό και την είχε βάλει κάποιος για να οριοθετήσει το κτήμα του. Μέσα από Μνημόνια, capital control και κοσμογονικές αλλαγές κατέγραψα αυτόν τον διάλογο και τον έκανα τραγούδι. Συνολικά έγραψα 50 κουπλέ που περιλαμβάνουν όλα όσα είχα να πω με την σημαία μας την τελευταία δεκαετία.
12. Το πατρικό το πέτρινο
Όταν γκρεμίστηκε το πέτρινο πατρικό μας στην Πεντέλη ένιωσα ότι μου ξερίζωναν το σώμα, γιατί το σπίτι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ήταν ένα σπίτι που άντεξε έναν αιώνα. Όλα αυτά τα παλιά σπίτια που έμοιαζαν με έργα τέχνης κρατούσαν το ανθρώπινο μέτρο. Δεν «έπνιγαν» τον ουρανό, δεν έκρυβαν την θάλασσα, δεν απομάκρυναν την φύση. Μαζί του έφυγε ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου.
13. Όλοι ξέρουν
Από τα πιο παλιά τραγούδια που γράψαμε με τους «Υπνοβάτες». Από τότε μας απασχολούσε το Περιβαλλοντικό πρόβλημα, ο πλανήτης που πεθαίνει και ο αμείλικτος τρόπος ζωής με τους ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς που μας γερνάνε.
14. Ποτέ δεν θα σ΄ έχω
Ήθελα πολύ ο αγαπημένος μου φίλος Κώστας Μακεδόνας που λέει το τραγούδι, να είναι σ’ αυτόν τον δίσκο που περιλαμβάνει όλα τα αγαπημένα μου μουσικά είδη. Το τραγούδι το έγραψα ένα βράδυ καλοκαιριού μετά από μια πολύ συγκινητική συνομιλία με έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας που είχε χάσει όλη του τη ζωή γύρω από έναν έρωτα, ένα πάθος.
15. Άσπρα θα φορέσω
«Όλες μου οι αγάπες έχουν γίνει μια». Αυτός για μένα θα έπρεπε να είναι ο τίτλος του τραγουδιού, το οποίο ήταν ένα από τα «Τραγούδια της παρέας» , σύμφωνα με την μυθική εκπομπή της ΕΡΤ. Τη μουσική έχει γράψει Γιώργος Κατσαρός και τους στίχους ο Πυθαγόρας . Μέσα στη μελαγχολία της Κυριακής έμπαινε αυτό το τραγούδι που ήταν μεν πιο αισιόδοξο από τα υπόλοιπα, είχε όμως και κάτι το μελαγχολικό μέσα στο μινόρε του. Προσωπικά, επέλεξα να δω μόνο την φωτεινή του πλευρά για να ξορκίσω το κακό και την σκοτεινιά που ζούμε.
16. Μην το αφήνεις να τελειώσει
Το αγαπημένο μας slow με τους «Υπνοβάτες». Δεν είναι τέλειο να μην θες να τελειώσει το τελευταίο τραγούδι του δίσκου; Να μην θες να βγάλεις το βινύλιο από το πικαπ; Είναι ο χρόνος και η πάλη για ένα αίσθημα που θα αντέξει και δεν θα ξεφτίσει.
Ο Κώστας Λειβαδάς μιλά για τη νέα δισκογραφική του δουλειά
«Περιοδεία εντός, θα πει αρχίζω πάλι από την αρχή, περνάω μέσα μου ξανά από όλες τις μεγάλες μου αγάπες και εντοπίζω ξανά αυτά που με σημάδεψαν και με διαμόρφωσαν. Άλλοτε όπως τα νιώθω σήμερα, άλλοτε χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα, άλλοτε επαναπροσδιορίζοντάς τα. Και μέσα από τους σταθμούς, πόση δύναμη έχει και τι μεγάλη γιορτή γεννάει – μέσα από πληγές και συγκρούσεις – το να βρίσκεις ότι όλες σου οι αγάπες έχουν γίνει μια. Ένα πρόσωπο, μια ταυτότητα, ένας εαυτός. Περιοδεία εντός θα πει σερφάρω μέσα μου ακολουθώντας το πνεύμα των μεγάλων μου ηρώων και των πολύ δικών μου ανθρώπων, στο ποτάμι της μουσικής και του τραγουδιού, εκεί που καμιά εξωτερική συνθήκη δεν μπορεί να με απειλήσει»
