«Το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους»

Ο τηλεοπτικός ρόλος που τη σημάδεψε, η θεατρική ομάδα Altera Pars, το θεατρικό «Αίμα» στο οποίο πρωταγωνιστεί.Τρεις άξονες πάνω στους οποίους βασίστηκε μια αληθινά ενδιαφέρουσα συνομιλία

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ

«Δεν είναι εύκολο να απαλλαγείς από το μίσος όταν το ’χεις βυζάξει». Είναι μια από τις πιο δυνατές φράσεις που ακούγονται στο έργο «Το Αίμα». Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό κείμενο με εικόνες που σοκάρουν, από τον βραβευμένο Καταλανό συγγραφέα Σέρτζι Μπελμπέλ που ανεβαίνει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Η πρωταγωνίστρια του έργου και συνιδρυτής της ομάδας Altera Pars, Μίνα Χειμώνα, μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για το έργο, την προσωπική της πορεία στο θέατρο και τον λόγο για τον οποίο απομακρύνθηκε από την τηλεόραση.

Για την υπόθεση του έργου:«Μια ομάδα τρομοκρατών απαγάγει τη γυναίκα ενός πολιτικού. Κάθε δέκα ώρες κόβουν ένα μέλος του σώματός της και το στέλνουν σε ανυποψίαστους παραλήπτες τους οποίους καθιστούν εμμέσως συμμέτοχους σε μια πράξη ωμής βίας με ασαφή πολιτικά κίνητρα. Το έργο συνδυάζει την ωμή γλώσσα με το καταλυτικό χιούμορ που έχει ο Σέρτζι Μπελμπέλ για τον παραλογισμό των καταστάσεων».

Για τον λόγο που ανεβάζει αυτό το έργο:«Με τον συνάδελφο και σκηνοθέτη Πέτρο Νάκο, συναποφασίσαμε να ανεβάσουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα αυτό το ιδιαίτερο και απαιτητικό έργο που έγραψε ένας από τους κορυφαίους ισπανόφωνους δραματουργούς. Ο στόχος μας είναι να μας απασχολούν θέματα που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι και την επικαιρότητα. Θέματα που αφυπνίζουν συνειδήσεις…»

Για το «Αίμα»:«Είναι ένα σημαντικό έργο που θίγει θέματα όπως η πολιτική εξουσία, η ατομική και η συλλογική ευθύνη. Το αίμα χρησιμοποιείται ως σύμβολο. Από τη μια συμβολίζει τις ανθρώπινες σχέσεις (γονείς – παιδιά, γυναίκα – άνδρας) και από την άλλη υπονομεύει μια ικανότητα της λογικής. Χωρίς το αίμα δεν μπορούμε να ζήσουμε. Γι’ αυτό τον λόγο, ο συγγραφέας επιλέγει τυχαία άτομα, χωρίς όνομα. Η Γυναίκα, ο Ντροπαλός Άνδρας, ο Αστυνομικός, η Ερωμένη, το Κοριτσάκι, η Κοπέλα…»

Για τον ρόλο του θεάτρου σήμερα:«Το θέατρο πρέπει να θέτει ερωτήματα προς τον θεατή. Είναι καλό να φεύγει κάποιος από μια παράσταση έχοντας προβληματιστεί και αναρωτηθεί τι θέλει να πει ο συγγραφέας ή ο σκηνοθέτης».

Για την ατομική και συλλογική ευθύνη:«Το έργο μιλάει για το “εμείς” και το “εγώ”. Ποιος είναι τελικά αυτό το “εμείς”; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από ομάδες, φορείς και οργανισμούς. Ο κάθε άνθρωπος έχει την ατομική ευθύνη γι’ αυτά που συμβαίνουν. Γι’ αυτό και η απαχθείσα θέλει να δει το πρόσωπο ενός εκ των απαγωγέων. Στην εποχή του άκρατου “εγώ” πρέπει να συντηρούμε το “εμείς” με συνεργασίες, υποστήριξη, σύμπραξη και κυρίως εμπιστοσύνη και επικοινωνία. Ειδικά, αυτή η τελευταία λέξη απουσιάζει από τις ανθρώπινες σχέσεις».

Για τη σημειολογία της ονομασίας «Altera Pars»:«Με τον Πέτρο Νάκο είμαστε συνιδρυτές της ομάδας Altera Pars. Πριν από 15 χρόνια αποφασίσαμε να μετατρέψουμε ένα παλιό βαφείο αυτοκινήτων στον Κεραμεικό σε θέατρο, για να υλοποιήσουμε τις καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις. Altera Pars στα λατινικά σημαίνει “Άλλη πλευρά“ και προέρχεται από το ρωμαϊκό γνωμικό “audiatur et altera pars” που μεταφράζεται ως “ας ακούσουμε και την άλλη πλευρά“. Η φράση αυτή ακούστηκε στη Σύγκλητο όταν ήταν χωρισμένη στα δυο».

Για τη διαδρομή από την Αγγλική Φιλολογία στο θέατρο:«Οι πρώτες μου σπουδές ήταν Αγγλική Φιλολογία. Στη συνέχεια μπήκα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και κάνοντας μεταφράσεις συνδύασα αυτές τις δυο κατευθύνσεις. Αργότερα ήρθε η Θεατρολογία και το μεταπτυχιακό. Το θέατρο πάντα το αγαπούσα. Αφορμή για να ασχοληθώ επαγγελματικά μαζί του ήταν δυο παραστάσεις. Η μια στο Θέατρο Τέχνης και η άλλη στην Επίδαυρο. Τότε συνειδητοποίησα ότι αποτελεί για μένα ζητούμενο ζωής και ύπαρξης».

Για την πορεία του ηθοποιού:«Η πορεία ενός ηθοποιού περνάει από ένα δύσβατο δρόμο. Ειδικά αν επιλέξεις να ακολουθήσεις την “άλλη πλευρά”, την πιο δύσκολη αλλά πιο ουσιαστική . Ένας καλλιτέχνης δεν πρέπει ποτέ να σταματήσει να ονειρεύεται. Το θέατρο μπορεί να μη γεμίζει το στομάχι, αλλά τροφοδοτεί το πνεύμα και την ψυχή. Μας πάει παρακάτω, μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Ένας ηθοποιός δεν σταματάει ποτέ να μαθαίνει και να ενημερώνεται. Πρέπει να έχει ανοικτές κεραίες για να μπορεί να γίνει πιο ουσιαστικός όταν ερμηνεύει».

Για την περίοδο του «Καλημέρα ζωή»:«Επί δέκα χρόνια είχα βασικό ρόλο στην καθημερινή σειρά του Νίκου Φώσκολου. Εκεί με γνώρισε το ευρύ κοινό. Ήταν μια απαιτητική δουλειά. Από ένα σημείο και μετά ήταν ψυχοφθόρο για μένα, γιατί παράλληλα δεν σταμάτησα ποτέ να κάνω θέατρο. Πρόβες, παραστάσεις, καλοκαιρινά φεστιβάλ με το Εθνικό και το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και παράλληλα γυρίσματα… Έπρεπε να βρω χρόνο να τα συνδυάσω γιατί έπρεπε να επιβιώσω. Από ένα σημείο και μετά, βέβαια, έκανα τις επιλογές μου. Από τη στιγμή που στήθηκε ο χώρος του Altera Pars απομακρύνθηκα από την τηλεόραση».

Για τα επόμενα σχέδιά της:«Το “Αίμα” θα παίζεται στο Altera Pars μέχρι αρχές Ιουνίου. Υπάρχει η σκέψη να κάνω μια μίνι περιοδεία με το αυτοβιογραφικό έργο “Με αγάπη… Μάγια Μελάγια”, το οποίο μιλάει για τη ζωή αυτής της εκρηκτικής τραγουδίστριας της δεκαετίας του ’50 και ’60. Φυσικά, προετοιμαζόμαστε από τώρα για την επόμενη θεατρική σεζόν στο Altera Pars» .

Ταυτότητα της παράστασης

Κείμενο:Σέρτζι Μπελμπέλ

Μετάφραση:Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία:Πέτρος Νάκος

Σκηνικά:Σταύρος Λίτινας

Κοστούμια:Δέσποινα Χειμώνα

Φωτισμοί:Ρίζος Τσιγάρης

Μουσικές Επιλογές:Πέτρος Νάκος –  Αγγελική Κοντού

Σύνθεση Ήχων –  Πρωτότυπη Μουσική:Γιάννης Ανδρουλακάκης

Επιμέλεια κίνησης  ηθοποιών:Έφη Δήμου

Βοηθός σκηνοθέτη:Χρύσα Πασιαλούδη

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):Μίνα Χειμώνα, Πέτρος Νάκος, Αγγελική Κοντού, Ειρήνη Τσιριγώτη, Ανθή Σαββάκη, Παύλος Εμμανουηλίδης