Μετά από έναν δύσκολο χρόνο, στη διάρκεια του οποίου βίωσε το σκληρό πρόσωπο της ανεργίας, ο Παύλος Ανδριάς επιστρέφει με το νέο του βιβλίο με τίτλο «Άνεργος στην λήθη των φελλών», στο οποίο καταγράφει αυτήν την πραγματικότητα δίχως «περιτυλίγματα», όπως ο ίδιος λέει.
Ο Ηρακλειώτης συγγραφέας μίλησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για αυτό το νέο του βιβλίο, τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις απογοητεύσεις που βιώνει ένας άνθρωπος που μένει χωρίς δουλειά, το πόσο ο ίδιος έχει επαναξιολογήσει την ζωή στα χρόνια της κρίσης, αλλά και την μεγάλη του αγάπη, το ραδιόφωνο, ενώ αποκαλύπτει και το επόμενο συγγραφικό του βήμα, το οποίο αναμένεται το ερχόμενο καλοκαίρι.
Συνέντευξη: Γιώργος Αράπογλου
«Συναντιόμαστε» ξανά έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του βιβλίου σας «Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα σύννεφα». Πώς πέρασε για εσάς αυτός ο χρόνος;
Η αλήθεια είναι πως πέρασε δύσκολα, μιας και μέσα σ’ αυτό το χρόνο βίωσα κι εγώ και αυτό το «κολαστήριο» που λέγεται ανεργία. Ευτυχώς που μέσα από την συγγραφή μπόρεσα να ξεπεράσω πολλές «κακοτοπιές», ώστε να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να πάω παρακάτω. Δεν σας κρύβω πως ένα άλλο στοιχείο που με κράτησε «ζωντανό», ήταν η αγάπη του κόσμου για τα συγγραφικά μου δρώμενα, καθώς μέσα σε δυο απανωτές καραντίνες είχα περισσότερο χρόνο για επικοινωνία μαζί τους και έναν ουσιαστικό διάλογο.
«Άνεργος στην λήθη των φελλών». Είναι σαφές από τον τίτλο του νέου σας βιβλίου ότι αυτή τη φορά καταπιάνεστε με ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Θα μας πείτε κάτι περισσότερο;
Είναι η καταγραφή της αλήθειας, δίχως «περιτυλίγματα» και λογοτεχνικά τερτίπια. Είναι η καταγραφή όλων εκείνων των «λαθών» που γίνονται σε μια κοινωνία που αδιαφορεί για τον άνθρωπο και που χλευάζει την «κατάντια» του, ως άνεργος. Είναι αν θέλετε τα όσα «μαχαιρώματα» τρώει ένας άνθρωπος που μένει χωρίς δουλειά μέσα σε μια κοινωνία που επιπλέουν οι «φελλοί», αλλά και εκεί που οι μέχρι χθες «γλάστρες», απέκτησαν φωνή. Είναι όμως και η δική του ευθύνη, η ταυτοποίηση των λαθών του, αλλά και η λύτρωση…
Να υποθέσουμε ότι και σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν προσωπικά βιώματα;
Δεν θα το έλεγα πως υπάρχουν καθαρά προσωπικά βιώματα. Απλά μέσα από την δική μου ανεργία, ήρθα πιο κοντά στον ψυχισμό του ανθρώπου που μένει δίχως εργασία, του ανθρώπου που ο διπλανός του τον θεωρεί «μίασμα» και τον περιθωριοποιεί, για να μην του χαλάσει την όμορφη ζωή του, τη χαλαρή του διάθεση, τη βολεμένη του καθημερινότητα. Είναι, αν θέλετε, μια καταγραφή της πραγματικότητας, που πολλοί την προσπερνάνε…
Ποιο είναι πιο δύσκολα διαχειρίσιμο σε μια περίοδο ανεργίας; Η αγωνία της επόμενης μέρας ή η επαφή με τους ανθρώπους;
Νομίζω και τα δυο. Εκείνο όμως που πονάει τον «άνεργο» περισσότερο είναι η αδιαφορία. Κοινωνική και πολιτική, προσωπική και γενική. Κανείς δεν νοιάζεται για την ανάγκη του… Νοιάζονται μόνο όταν υπάρχει προσωπικό όφελος, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό. Τυχεροί όμως όσοι συναντούν στο δρόμο τους ανθρώπους με αισθήματα και ανθρωπιά. Ναι υπάρχουν, αλλά είναι λίγοι! Πιστέψτε με, πονάει όταν βρεθείς μόνος σου να παλεύεις με την αδιαφορία του συνανθρώπου σου.
Πόσο διαφορετικός είστε σήμερα, μετά από δέκα και πλέον χρόνια κρίσης;
Θεωρώ πως έχω γίνει πιο αυστηρός. Έχω σταματήσει να δικαιολογώ ανθρώπους και καταστάσεις, έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου αυτό που λένε κοινωνικές επαφές και επικοινωνιακά «σαλιαρίσματα». Συνεχίζω να έχω στη ζωή μου όσους μου χάρισαν έστω και ένα ελάχιστο δείγμα ανθρωπιάς και διέγραψα όσους δεν γνωρίζουν τη σημασία της αγάπης. Προσγειώθηκα…
Ο χρόνος που προηγήθηκε σημαδεύτηκε από εγκλεισμό, περιορισμούς και αλλαγές στην καθημερινότητα όλων μας εξαιτίας της πρωτόγνωρης πανδημίας. Πώς και με ποιους τρόπους επηρέασε εσάς; Ήσασταν από εκείνους που «αξιοποίησαν» τον χρόνο στο να εκφραστούν δημιουργικά;
Ναι, μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακατέψω την «τράπουλα» της ζωής μου, να αξιολογήσω το κόστος της επόμενης ημέρας και να κάνω ταμείο για το χθες. Το θετικό είναι πως βρέθηκα σε μια ενδιάμεση κατάσταση, που με τη στήριξη της οικογένειάς μου και αυτών που εγώ αποκαλώ «αγάπες», έμεινα ζωντανός στο κυνήγι νέων πεδίων δράσης. Έφτιαξα ένα πλάνο, σχέδια αποφεύγω να κάνω και σιγά σιγά υλοποιώ όσα η μοίρα ορίζει και η ψυχή μου, μου επιτρέπει να κοινοποιώ…
Υπάρχει πιθανότητα να δούμε κάποιο επόμενο έργο σας βασισμένο στην θεματολογία της εποχής;
Πιστεύω πως από δω και πέρα ο κόσμος έχει ανάγκη από κάτι που θα τον πάει παρακάτω, που θα του επιτρέψει να δει την επόμενη ημέρα με αισιοδοξία, να ευχαριστηθεί, να γελάσει… Το να μείνουμε καθηλωμένοι σε κάτι που μας αφαίρεσε κάθε είδους «επαφή», δεν βοηθάει σε κάτι. Άρα μιλάμε για αλλαγή πλεύσης.
Σε μια εποχή που οι σχέσεις σε όλα τα επίπεδα είναι ρευστές, έχετε το προνόμιο να έχετε χτίσει μια συμπαγή σχέση με τον εκδοτικό σας οίκο. Πόσο σας διευκολύνει αυτή η «ασφάλεια» ότι υπάρχει κάποιος που θα φερθεί στο έργο σας με σεβασμό και θα του δώσει την προσοχή που όλοι οι συγγραφείς επιθυμούν;
Είναι ευλογία. Με τις εκδόσεις Ίαμβος συνεργάζομαι πάνω από μια δεκαετία και αυτό το βιβλίο είναι το ένατο που μου έχουν εκδώσει. Μεταξύ μας υπάρχει μια σχέση αλληλοσεβασμού, επαγγελματισμού, μα πάνω απ’ όλα υπάρχει κατανόηση και εμπιστοσύνη. Το να γράφεις ένα βιβλίο και να ξέρεις πως θα βγει στην αγορά και δεν θα μείνει στα ράφια, είναι ένα ιδανικό ξεκίνημα, είναι η αρχή της διαδρομής που εύχεσαι να οδηγήσει στην επιτυχία. Ξέρετε, στις μέρες μας χρειάζεται χρόνος για να βρει ο καθένας το δρόμο του, μιας και ο ωκεανός της γνώσης έχει «μολυνθεί» από ιδεολογίες κιτρινισμού, μηδενισμού, αλλά και από πολλούς φελλούς που δυστυχώς επιπλέουν και δυσκολεύουν την έλευση νέων ιδεών. Έτσι, όταν στο δικό σου λιμάνι υπάρχει ηρεμία, όλα τα καλά μπορούν να συμβούν…
Εκτός από την γραφή, ένας μεγάλος σας έρωτας παραμένει το ραδιόφωνο. Θα έχουμε τη νέα χρονιά την ευκαιρία να σας ακούσουμε κάπου;
Με τα σημερινά δεδομένα, το σίγουρο είναι πως θα συνεχίσω την εκπομπή «Plan P» που κάνω κάθε Τρίτη βράδυ 8:00 – 10:00 στο syzefxi web radio. Σκέψεις βέβαια υπάρχουν… αλλά ο καιρός θα δείξει.
Όσοι σας γνωρίζουν είναι βέβαιοι ότι ήδη έχετε ξεκινήσει να δουλεύετε στα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Είναι έτσι; Αν ναι, τι θα μπορούσατε να μας «αποκαλύψετε»;
Πως στις καλοκαιρινές διακοπές μας, πρώτα ο Θεός, ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει το νέο μου μυθιστόρημα όπου εκεί θα μάθει επιτέλους ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος της κατσίκας του γείτονα…
INFO
Άνεργος, στη λήθη των φελλών – Παύλος Ανδριάς
Τίτλος: Άνεργος, στη λήθη των φελλών
Συγγραφέας: Παύλος Ανδριάς
Εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ
Σελίδες: 96
Τιμή: 12,00
Το δέκατο βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Παύλου Ανδριά, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος. Μια νουβέλα, που δεν θα αφήσει αδιάφορο κανέναν, σε μια εποχή που όλοι δοκιμάζονται και καλούνται να κάνουν την υπέρβαση, σε μια κοινωνία που δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Πώς αντιδρά άραγε κάποιος πρώην «τακτοποιημένος» με ρόλεξ και τζιπ, καταχρεωμένος που νομίζει όμως πως είναι πλούσιος, όταν μείνει χωρίς δουλειά;
Άραγε, συνειδητοποιεί το λάθος του; Προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να αυτοπεριορισθεί; Ψάχνει μετά μανίας για νέα δουλειά; Τι κάνει; Πώς θα τον αντιμετωπίσει ο κύκλος του; Θα τον απορρίψει; Δύσκολα ερωτήματα για σύγχρονους «πρίγκιπες» και «πριγκίπισσες», τώρα που η φτώχια κατάντησε να είναι ντροπή και ποινικό αδίκημα! Αλήθεια, πως ένας νεόπτωχος θα αποκτήσει μια αρμόζουσα θέση βρε αδελφέ σ΄ αυτή την κοινωνία; Πώς να ζήσει, ωιμέ, χωρίς Κολωνάκι και Μύκονο; Ένας άνθρωπος καταθέτει την ψυχή του και βρίσκει τη δύναμη να φωνάξει, «Τολμώ! Άρα υπάρχω…»