Με αφορμή την πιο πρόσφατη σχετική κυκλοφορία (το βιβλίο του Θάνου Κονδύλη «Η Δούκισσα της Πλακεντίας»), η ΑΜΑΡΥΣΙΑ συγκέντρωσε τα βιβλία που έχουν εκδοθεί για την περίφημη Σοφί ντε Μαρμπουά-Λεμπρέν, γνωστή και ως «Δούκισσα της Πλακεντίας». Μια γυναίκα θρύλος που έγινε λαϊκό ανάγνωσμα αλλά και …best seller ουκ ολίγες φορές, καθώς ότι βιβλίο κυκλοφορεί γύρω από την μυθιστορηματική ζωή της γίνεται ανάρπαστο και συνήθως κοσμεί την λίστα με τα «ευπώλητα του μήνα».
Δείτε: Η πολυτάραχη ζωή της Δούκισσας της Πλακεντίας.
«Η Δούκισσα της Πλακεντίας» του Θάνου Κονδύλη
Το ιστορικό μυθιστόρημα του Θάνου Κονδύλη κυκλοφόρησε στις 30 Μαΐου 2019 από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Συγγραφέας: Ο Θάνος Κονδύλης , συγγραφέας πολλών best-seller και διδάκτωρ Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών έχει συγγράψει με επιτυχία περισσότερα από σαράντα βιβλία, μερικά εκ των οποίων έχουν ήδη μεταφραστεί στο εξωτερικό. Το 1996 και το 2002 τιμήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το συγγραφικό του έργο, ενώ το 2015 βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών η διδακτορική διατριβή του σχετικά με το μεσαιωνικό Ναύπλιο.
Υπόθεση: «Αθήνα 1846. Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Δανάη Θόρτον φτάνει στην πόλη με σκοπό να πάρει συνέντευξη από την πλουσιότερη γυναίκα της Ελλάδας, τη διάσημη δούκισσα της Πλακεντίας. Ενώ περιηγείται στην Αθήνα του Όθωνα και της Αμαλίας, παντού ακούει τον κόσμο να μιλάει για αυτή την εκκεντρική γυναίκα.
Μια μέρα η Δανάη θα γνωρίσει έναν όμορφο νέο, τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη. Θα συνδεθούν ερωτικά και για αυτήν η Αθήνα θα γίνει η πόλη του έρωτα. Κάποια στιγμή η νεαρή δημοσιογράφος θα κληθεί επειγόντως στο παλάτι. Η βασίλισσα Αμαλία θα την προειδοποιήσει ότι έχει ενοχλήσει πολλούς με τις ερωτήσεις της για τη δούκισσα, για την οποία η βασίλισσα θα εκφραστεί με τα χειρότερα λόγια. Η Δανάη δε δίνει σημασία, καθώς καταλαβαίνει την αντιπαλότητα των δύο γυναικών.
Αλλά δεν υποψιάζεται ότι ο τροχός της μοίρας ήδη γυρίζει εναντίον της. Σύντομα παλαιοί εφιάλτες θα ζωντανέψουν και εχθροί από το παρελθόν θα φανερωθούν. Θα χτυπήσουν αυτήν και τον αγαπημένο της Ιωάννη, αφήνοντας στο κορμί και στην ψυχή της βαθιά σημάδια. Η Δανάη, αναζητώντας τη λύτρωση στο ακαθόριστο πεπρωμένο της, θα πρέπει να διαβεί τους σκοτεινούς διαδρόμους του παλατιού μιας γυναίκας η οποία από καιρό την παρακολουθεί. Η συγκλονιστική ιστορία της λησμονημένης δούκισσας της Πλακεντίας, μιας γυναίκας που πάλεψε μόνη ενάντια στη μοίρα, με μοναδικό όπλο την αγάπη της για την Ελλάδα».
Ο Θάνος Κονδύλης μιλάει στην Αμαρυσία για το βιβλίο: «Είναι η μυθιστορηματική βιογραφία της Δούκισσας. Όλα όσα περιγράφονται στο βιβλίο μου είναι αληθινά. Το μόνο πρόσωπο που μπορώ να πω ότι είναι μυθοπλαστικό είναι η δημοσιογράφος, το μέσον, που την αναζητά στην Αθήνα του βασιλιά Όρθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας. Η αγαπητή Δούκισσα ήταν ένας άνθρωπος που ωφέλησε την Αθήνα όσο κάνεις άλλος. Και την Ελλάδα βέβαια. Κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι ήδη από το 1825 στην Ευρώπη έδινε λεφτά σε διάφορους που έκαναν εράνους για την επαναστατημένη πατρίδα μας. Και επίσης αυτή μόνη της και η κόρη της έδωσαν στον Ιωάννη Καποδίστρια δεκάδες χιλιάδες χρυσές λίρες και τα κοσμήματά τους προκειμένου να εκποιηθούν και τα χρήματα να δοθούν για να αγοραστούν εφόδια για τους Έλληνες. Για αυτήν μιλούν ο Κοραής, ο Καποδίστριας και οι εφημερίδες της εποχής. Παρά ταύτα, η Δούκισσα σήμερα παραμένει λησμονημένη και η μόνη τιμή που της έδωσε η πατρίδα είναι το όνομα ενός… σταθμού του μετρό».
Διαβάστε: Θάνος Κονδύλης: «Πιστεύω στην επικοινωνία συγγραφέα και αναγνώστη».
2. «Μυστική διαθήκη» της Ελένης Γαληνού
Στις 28 Φεβρουαρίου 2018 η Ελένη Γαληνού κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Διόπτρα» ακόμα ένα best-seller. Αυτήν την φορά, το βιβλίο αφορούσε την ζωή της Δούκισσας της Πλακεντίας. Μάλιστα, στις 7 Μαΐου 2018 το βιβλίο παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας της Δ.Κ. Πεντέλης παρουσία του Δημάρχου Δημήτρη Στεργίου – Καψάλη.
Συγγραφέας: Η Ελένη Γαληνού σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε δύο προσωπικές σειρές χιουμοριστικών σκίτσων που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τα τελευταία χρόνια την έχει κερδίσει η συγγραφή.
Υπόθεση: «Η Ελίζα, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της μητέρας της, ανακαλύπτει σε μια κρύπτη του σπιτιού της ένα παλιό κόσμημα, επιστολές μιας Γαλλίδας αριστοκράτισσας του 19ου αιώνα και ένα κουτί με περίεργους χάρτες.
Η Ελίζα και η Κωνσταντίνα ξεκινούν μια μυστηριώδη αναζήτηση, που τις φέρνει αντιμέτωπες με ιστορικά πρόσωπα, πραγματικά στοιχεία και αλλόκοτους αστικούς θρύλους. Ίντριγκες, γρίφοι, αινιγματικά κτίρια της πρωτεύουσας, εκκλησίες με μυστικά περάσματα κι ένας λαβύρινθος από σήραγγες της υπόγειας Αθήνας ξανοίγεται μπροστά τους. Κι όσο το κουβάρι ξετυλίγεται, το μυστήριο και ο κίνδυνος για την Ελίζα βαθαίνουν. Μια ανεξήγητη σχέση συνδέει την οικογένειά της με τη Δούκισσα της Πλακεντίας κι ένα μυστικό αιώνων απειλείται… Μόνο η γιαγιά Ελίζα γνωρίζει την ανατρεπτική αλήθεια, όμως… Τι κρύβει η Μυστική Διαθήκη που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί»;
Η Ελένη Γαληνού μιλάει στην Αμαρυσία για το βιβλίο: «Το μικρόβιο με τη μυστηριώδη Δούκισσα και τις υπόγειες στοές της Αθήνας, μπήκε μέσα μου αρκετά χρόνια πριν, βλέποντας αντίστοιχες εκπομπές στην τηλεόραση και κυρίως, κάποιες του δημοσιογράφου Κώστα Χαρδαβέλλα. Από τότε, το γυρόφερνα στο μυαλό μου, αλλά δεν το αποφάσιζα. Ώσπου ωρίμασε η σκέψη κι ένιωσα πως ήμουν έτοιμη να πιάσω αυτό το πολύπλοκο θέμα. Ομολογώ πως δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκε πολύ μεγάλη έρευνα και μελέτη μηνών, μέχρι να συγκεντρώσω τα αληθινά στοιχεία που χρειαζόμουν, και πολλή σκέψη και δουλειά, για να αποφασίσω ποια είναι σωστότερα και επαρκή, για να τα εντάξω στην ιστορία μου. Τώρα πια μπορώ να πω, πως το ταξίδι της συγγραφής αυτού του βιβλίου με μάγεψε και με ξεσήκωσε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Βγήκα στους δρόμους για να δω και να μελετήσω από κοντά τα πραγματικά στοιχεία του βιβλίου και θα σας αποκαλύψω πως η έρευνά αυτή συνεχίζεται»
«Η ‘’Μυστική Διαθήκη’’ είναι ένα μυθιστόρημα όπου φαντασία, ιστορικά πρόσωπα και πραγματικά στοιχεία συναντιούνται αναπάντεχα στο ίδιο σταυροδρόμι. Με αφορμή τη ζωή αυτής της μυστηριώδους γυναίκας και τις υπόγειες στοές της Αθήνας, φτιάχνω έναν μύθο, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πραγματικότητα. Τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του μύθου, είναι περισσότερο από πολλά. Στο ερώτημα αν η Δούκισσα της Πλακεντίας είχε τελικά σχέση με τις υπόγειες στοές της Αθήνας, θα σας απαντήσω ευθέως, πως είχε. Όσο για το αν άφησε αυτή τη Μυστική Διαθήκη, θα σας πω ότι θα μπορούσε να έχει αφήσει κάτι αντίστοιχο, αν συνυπολογίσει κανείς τις θεωρίες και τα πιστεύω της».
«Ολόκληρη η ζωή αυτής της γυναίκας είναι άκρως συγκλονιστική και μυθιστορηματική. Δυσκολεύεσαι να εστιάσεις σε ένα μόνο γεγονός. Όσα της συνέβησαν, όσα έκανε η ίδια και όσα έσερνε πίσω της σκεπασμένα με ένα πέπλο μυστηρίου, την έκαναν έναν πραγματικό αστικό θρύλο, που συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον και να εκπέμπει μυστήριο ως τις μέρες μας».
«Η Δούκισσα Σοφία υπήρξε μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ήταν κυκλοθυμική, πολύ ιδιότροπη, παράξενη, φωτεινή και σκοτεινή μαζί και παράλληλα, πάμπλουτη. Έκανε μεγάλες δωρεές και κοινωφελή έργα, μόρφωνε παιδιά, έδινε χρήματα για σχολεία, έκανε η ίδια τη δασκάλα. Συγχρόνως, έβγαζε μένος απέναντι σε ανθρώπους χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, γι’ αυτό και κάποιοι έφτασαν να την αποκαλούν ακόμη και μισάνθρωπο. Ο βαθύς της πόνος για τον χαμό της μοναχοκόρης της βαστούσε τα σκήπτρα. Οι ίδιες της οι πράξεις πλάι σε όσα δυσάρεστα και παράξενα της συνέβησαν, συντηρούσαν και μεγάλωναν τον μύθο της. Η ταριχευμένη κόρη που παρέμεινε άταφη για δέκα χρόνια στα υπόγεια του σπιτιού της, τα ξεσκέπαστα σπίτια στην Πεντέλη επειδή κάποια μάντισσα τής προφήτευσε πως αν σκεπάσει πλέον έστω κι ένα θα είναι σαν να βάζει ταφόπλακα στη ζωή της, τα ερωτικά σκάνδαλα, που κατά τη γνώμη μου, μετά από την έρευνά μου, μάλλον σκόπιμα τα άφηνε να διαρρέουν για να θολώνει τα νερά σε άλλα πιο υπόγεια και σκοτεινά πράγματα που έκανε. Η αλλαγή της πίστης της, η ιδιόρρυθμη εμφάνισή της, η περίεργη σχέση της με διαβόητους λήσταρχους εκείνης της εποχής, όπως ο Μπίμπισης και ο Νταβέλης, που δεν ήταν ερωτική, η ταύτισή της με τις υπόγειες στοές και πολλά άλλα ακόμη, έπλαθαν και συντηρούσαν τον θρύλο της, που απ’ ότι φαίνεται, τον συντηρούν και θα τον συντηρούν για πολλά πολλά χρόνια ακόμη».
Διαβάστε: Ελένη Γαληνού: «Η έμπνευση δεν έχει ώρα, ούτε συνταγή».
3.«Η Δούκισσα της Πλακεντίας» του Δημήτρη Καμπούρογλου
Τον Σεπτέμβριο του 1995 από την σειρά» Μελέτες και μαρτυρίες για την νέα Ελληνική Ιστορία» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Δημιουργία» το εν λόγω βιβλίο, το οποίο όχι μόνο έχει εξαντληθεί αλλά δεν υπάρχει πλέον ούτε η δυνατότητά παραγγελίας του.
Συγγραφέας: Ο Δημήτριος Γ. Καμπούρογλου (14 Οκτωβρίου 1852 – 21 Φεβρουαρίου 1942) ήταν ιστοριοδίφης, λογοτέχνης, ακαδημαϊκός, δικηγόρος, ποιητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Υπόθεση: «Την Δούκισσαν της Πλακεντίας δεν την ενόησαν εις τας Αθήνας· ίσως μάλιστα και να την παρενόησαν. Πολλά και ωραία εγράφησαν δι’ αυτήν· αλλ’ όχι πλήρη, και το σπουδαιότερον, όχι εξηκριβωμένα. Ο φιλελληνισμός της, εκδηλωθείς, διαρκούντος μεν του Αγώνος, δι’ αρωγών της προς τους μαχόμενους υπέρ της ελευθερίας των, κατόπιν δε, εν Ναυπλίω μεν δι’ επιδομάτων χάριν εκπαιδεύσεως ορφανών τέκνων διαπρεπών αγωνιστών, εν Αθήναις δε υπέρ της υποστηρίξεως επιφανών Ελλήνων και υψηλοτέρας ανατροφής των τέκνων των· τέλος η κατά την τελευταίαν ταύτην περίοδον του βίου της διάθεσις των εισοδημάτων της προς εκτέλεσιν κοινωφελών έργων και ίδρυσιν μνημειωδών οικοδομημάτων θα απετέλει κατά πάντα ταύτα θέματα, δυνάμενα να αναπτυχθώσι μόνον εις ειδικά σχετικά άρθρα, ων η εκπόνησις θα ένειχεν ίσως και ποιάν εκδήλωσιν ευγνωμοσύνης του Τόπου προς αυτήν» (από τον πρόλογο της έκδοσης).
4. «Η Δούκισσα της Πλακεντίας και ο αρχιληστής» του Γιώργου Λύδια
Το βιβλίο εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2013 από τις εκδόσεις Modern Times
Συγγραφέας: Γιώργος Λύδιας
Υπόθεση: «Σιωπηλός και απόμακρος ο όμορφος αρχιληστής, περιδιάβαζε τα πευκόφυτα μονοπάτια της Πεντέλης, ενώ μαύρα σύννεφα θόλωνα τη σκέψη του. Ξάφνου, μια οπτασία σαλεύει το λογικό του. «Δεν θέλω λύτρα, δεν αξίζουν πια για μένα οι θησαυροί του κόσμου… Ένα ποθώ πια στη ζωή μου. Να πέσω στα πόδια σου και να προσκυνήσω την ομορφιά σου!» ομολόγησε το ασίγαστο ερωτικό του πάθος. Η Δούκισσα, όμορφη σαν νεραϊδογέννητη από το ρόδινο φως του δειλινού, στάθηκε για μια στιγμή αμίλητη, μαγεμένη, νιώθοντας μια παράξενη αγαλλίαση. Κατόπιν, με αργά βήματα έφτασε στο Καστέλο της Ροδοδάφνης κι έσπρωξε τη βαριά σιδερένια πόρτα, ενώ εκείνος απόμεινε πίσω, άγρυπνος φρουρός του έρωτά της· στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου. Στα μέσα του 19ου αιώνα, σε μια Ελλάδα καθημαγμένη από την οθωμανική αυτοκρατορία και κατακερματισμένη από εμφύλιους σπαραγμούς και υποκινούμενα συμφέροντα, καταγράφηκε η ιστορία μιας γυναίκας που έζησε μέσα στον πλούτο και τη χλιδή, που αγαπήθηκε με πάθος, αλλά γνώρισε την τραγική όψη της ζωής με το θάνατο της θυγατέρας της, της πολυαγαπημένης της Ελίζας. Η Δούκισσα της Πλακεντίας υπήρξε μια πολυσύνθετη προσωπικότητα με διορατικοτήτα, που συχνά εμπλέκονταν στην πολυτάραχη πολιτική πραγματικότητα της εποχής, προσδίδοντας όμως μια ξεχωριστή αίγλη στη μικρή τότε ελληνική κοινωνία».
5. «Η Δούκισσα της Πλακεντίας»: Ένα συλλογικό έργο
Το συλλογικό αυτό έργο εκδόθηκε το 2010 υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού (Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο)
Συγγραφείς: Την εκδοτική αυτή προσπάθεια υπέγραψαν οι Μάρω Καρδαμίτση – Αδάμη, Αναστασία Λαζαρίδου, Ελένη Μάργαρη και Στάθης Γκότσης.
Υπόθεση: «Το 2011 το Μουσείο παραδίδει στο κοινό τη Villa Ilissia, τη χειμερινή κατοικία της Anne Marie Sophie de Marbois-Lebrun, Duchesse de Plaisance, ευρέως γνωστή απλώς ως Δούκισσα της Πλακεντίας. Η Sophie de Marbois υπήρξε αναμφισβήτητα μια μυθιστορηματική προσωπικότητα. Η ζωή της διαπλέκεται με τον μύθο αλλά κυρίως συνυφαίνεται με μια ταραχώδη περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας που γέννησε, μεταξύ άλλων και τον φιλελληνισμό, όπως και με τη μετεπαναστατική ελληνική κοινωνία που προσπαθούσε να αυτοπροσδιορισθεί, να βρει τη νέα της ταυτότητας έναντι της ευρωπαϊκής ετερότητας και του οθωμανικού παρελθόντος της.
Η Sophie de Marbois μεγάλωσε μέσα στη δίνη των ιδεών της γαλλικής επανάστασης και ήρθε στην Ελλάδα παρακινούμενη από τον Καποδίστρια και από τη ιδέα της ενίσχυσης του ελληνικού αγώνα. Η χειμερινή της κατοικία, το Μέγαρο των Ιλισσίων, έμελλε επίσης να συνδεθεί με την ιστορία του Βυζαντινού Μουσείου. Το κτήριο, ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα του 19ου αιώνα της Αθήνας που αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Κλεάνθη, παραχωρήθηκε στο ελληνικό δημόσιο το 1926 χάρις στις άοκνες προσπάθειες του Γεωργίου Σωτηρίου, και υπήρξε από το 1930 έως το 2004 ο χώρος έκθεσης των συλλογών του Μουσείου» (δρ. Αναστασία Λαζαρίδου, από το προλογικό σημείωμα).
Ποια ήταν η Δούκισσα της Πλακεντίας
Η Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν (Sophie de Marbois-Lebrun),Δούκισσα της Πλακεντίας, υπήρξε φιλελληνίδα Αμερικανογαλλίδα, κόρη Γάλλου διπλωμάτη και σύζυγος του Δούκα της Πλακεντίας (Πιατσέντσα), πόλης στη βόρεια Ιταλία που είχε κατακτήσει ο Ναπολέων το 18ο αιώνα. Η δράση της εστιάστηκε στην ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, με μεγάλη οικονομική και κοινωνική συνεισφορά κατά τα πρώτα χρόνια εδραίωσης του νεοελληνικού έθνους, εν μέσω πολιτικών ταραχών.
Παρά την αντιπαλότητά της με πολλές από τις πολιτικές και βασιλικές φυσιογνωμίες της εποχής, πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής της στο Ναύπλιο, την Αθήνα, αλλά και την Πεντέλη, με πληθώρα αρχιτεκτονικών κειμηλίων να κοσμούν ακόμη και σήμερα γωνιές της ελληνικής γης. Η συνεισφορά της επεκτάθηκε στη Συναγωγή της Χαλκίδας και στην ολοκλήρωση της δεύτερης έκδοσης των Χρονικών του Μεσολογγίου.
Μετά το χαμό της πολυαγαπημένης της κόρης Ελίζας κατά την περιοδεία της στην οθωμανική Ασία και την επιστροφή της στην Αθήνα, πληθώρα μαρτυριών και μυθοπλασίες άρχισαν να περιβάλλουν την εκκεντρική της προσωπικότητα, καθιστώντας την παρουσία της στην Πεντέλη κατά την εποχή της δράσης των ληστών, μυστηριώδη και αινιγματική. Η ίδια απεβίωσε το 1854 σε ηλικία 69 ετών, αφήνοντας πίσω της μια σημαντική ιστορία στη συμβολή του φιλελληνισμού, καθώς και σημαντικά κειμήλια που κληροδότησε στο Ελληνικό Δημόσιο, πολλά από τα οποία διαχειρίστηκε ο Γεώργιος Σκουζές.
Η πολυτάραχη ζωή της
Η Δούκισσα γεννήθηκε τον Απρίλιο το 1785 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Ήταν κόρη του επιτετραμμένου Γάλλου διπλωμάτη Φραγκίσκου Μπαρμπέ ντε Μαρμπουά και της Αμερικανίδας Ελίζαμπεθ Μουρ, κόρης του κυβερνήτη της Πενσιλβάνια. Το 1804 παντρεύτηκε τον στρατηγό Κάρολο Λεμπρέν, υπασπιστή του Ναπολέοντα, ο οποίος ήταν γιος του υπουργού οικονομικών. Ο Κάρολος είχε οριστεί Δούκας της Πιατσέντζα, μικρής πόλης της βόρειας Ιταλίας που είχε κατακτήσει ο Ναπολέων 1796. Μαζί με τη σύζυγό του τη Σοφί απέκτησαν το 1804 μια κόρη, την Ελίζα. Η συμβίωση τους ήταν προβληματική και σύντομα κατέληξαν να ζουν σε διάσταση χωρίς ποτέ να εκδοθεί διαζύγιο. Στο Παρίσι διατηρούσε φιλολογικό σαλόνι στο οποίο σύχναζαν πολλοί διανοούμενοι της εποχής όπως, ο Ντελαβίν, ο Λαμαρτίνος και ο Ουγκώ. Η Σοφί εγκατέλειψε τη Γαλλία και διέμεινε στην Ιταλία, επειδή διαφωνούσε με το σύζυγό της αλλά κι επειδή αντιπαθούσε τουςΒουρβόνους οι οποίοι είχαν επανακάμψει μετά την πτώση του Ναπολέοντα.
Η φιλελληνική της δράση
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, τόσο η ίδια όσο και η κόρη της, διέθεσαν πολλά χρήματα στον αγώνα και διεκρίθησαν για τον φιλελληνισμό τους: συγκεκριμένα έγινε ενεργό μέλος του Φιλελληνικού Κομμιτάτου πουλώντας τα κοσμήματά της και συγκεντρώνοντας το ποσό των δεκατεσσάρων χιλίαδων φράγκων, αλλά και προσφέροντας και άλλα εννιά χιλιάδες φράγκα.
Η στάση της απέναντι στον Ιωάννη Καποδίστρια
Ένα πρόσωπο το οποίο εντυπωσίασε την Δούκισσα, λόγω της μόρφωσης του, ήταν ο Καποδίστριας, τον οποίο συνάντησε το 1826 στο Παρίσι. Η Σοφί εγκαταστάθηκε το 1829 στο Ναύπλιο, πόλη που όρισε ο Καποδίστριας ως την πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού έθνους. Συμμετείχε ενεργά στο συντονισμένο κίνημα των Γάλλων φιλελλήνων, ενώ το 1834 μετακόμισε στην Αθήνα, επενδύοντας σε γη. Το σπίτι της σώζεται μέχρι σήμερα. Ενίσχυσε οικονομικά την τότε νεοσύστατη δημοτική εκπαίδευση και ανέλαβε την επιμόρφωση 12 θυγατέρων αγωνιστών. Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, αναγκάσθηκε αντιπολιτευόμενη τον Κυβερνήτη να μετατραπεί σε μισητό του εχθρό. Έπειτα από παραμονή 17 μηνών, η Σοφία αναχώρησε με την κόρη της για την Ιταλία. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, διένειμε η ίδια φυλλάδια στη Γαλλία για τον αήθη κατά τη γνώμη της τρόπο που ο Καποδίστριας κυβερνούσε την Ελλάδα, υπερασπιζόμενη τους Μαυρομιχαλαίους δολοφόνους
Στην Αθήνα ανέγειρε την πρώτη μαρμάρινη Έπαυλη των Ιλισίων, έργο του διάσημου αρχιτέκτονα Σταμάτιου Κλεάνθη. Στην προσπάθειά της να αγοράσει εκτάσεις στο Πεντελικό, συνάντησε την αντίδραση της Ιεράς Μονής Πεντέλης που είχε θέσει άτυπα ολόκληρο το όρος υπό τη διακυβέρνησή της, λόγω της εξάπλωσης του ασκητισμού από το μεσαίωνα. Το τίμημα που ζητούσε η Μονή ήταν απρόσιτο και χρειάστηκε η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης και ιδίως του γαλλόφιλου Κωλέττη, ώστε να προωθηθεί η αγορά, υποσχόμενη η Δούκισσα την πραγματοποίηση έργων κοινής ωφέλειας στην περιοχή. Το 1840 περιήλθε στην κυριότητα της έκταση 1738 στρεμμάτων στην περιοχή, αντί τιμήματος 7.512 δραχμών.
Ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Κλεάνθη την οικοδόμηση του περιβόητου Καστέλλου της Ροδοδάφνης, γνωστό ως Πύργος της Πλακεντίας, καθώς και τρία σπίτια, τη Maisonette (Μεζονέτα), την Plaisance (Πλακεντία) και τον Tourelle (Πυργίσκο). Για την κατασκευή τους συνεργάστηκαν ο Χανς Κρίστιαν Χάνσεν και ο μηχανικός Αλέξανδρος Γεωργαντάς. Η Δούκισσα προχώρησε στην κατασκευή μαρμάρινης πεντάτοξης γέφυρας πάνω από ρεματιά της πεντελικής γης, κρηνών, δύο λατομείων μαρμάρου, ενός κοιτώνα για τους λατόμους, ενώ χρηματοδότησε και τη διάνοιξη δρόμων στην Πεντέλη.
Στις 19 Δεκεμβρίου του 1847, ξέσπασε πυρκαγιά στην προσωρινή κατοικία της στην Πειραιώς, με αποτέλεσμα να αποτεφρωθεί το ταριχευμένο σώμα της κόρης της, Ελίζας. Το γεγονός αυτό συντάραξε τη Δούκισσα, η οποία έγινε δύστροπη και ακοινώνητη, ενώ πολλοί Αθηναίοι υποστήριζαν πως την έβλεπαν να γερνάει απότομα. Την αντιπάθειά της προς τον Καποδίστρια διαδέχθηκε η αποστροφή της για το βασιλιά Όθωνα, τη βασίλισσα Αμαλία και τους αυλικούς. Ο δύστροπος χαρακτήρας της την κράτησε μακρυά και από τη συνεργασία της με τον Κλεάνθη και τον Χάνσεν, παραμελώντας τις οικοδομές της.