Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά κρίση δημοσιονομική ή οικονομική, είναι ένα φαινόμενο πολύ πιο ευρύτερο, περίπλοκο, πολυδιάστατο. Η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται σίγουρα στους ξένους και τους διεφθαρμένους τους πολιτικούς μας, αλλά οφείλεται και στην κουλτούρα της μεταπολίτευσης και στον πολιτισμικό-πολιτικό δυϊσμό που κατατρύχει τη χώρα από την ίδρυση του κράτους, καθώς και σε χρόνιες ελληνικές δομικές αδυναμίες.
Η γενιά της δεκαετίας του ΄50, η γενιά του Πολυτεχνείου, έκαψε κάποτε τα δάχτυλά της και σέρνεται ακόμη με τις γάζες και τις αλοιφές…
Η γενιά αυτή έχει χάσει την ικανότητα να σκεφτεί τον κόσμο αλλιώς, διαφορετικά έπρεπε να τολμήσει να σκεφτεί, να σκεφτεί τολμηρά, να θέσει ερωτήματα χωρίς προϋποθέσεις, ερωτήσεις χωρίς άγνοια, να κάνει την αυτοκριτική της και την αυτογνωσία της…
Αυτή η γενιά δεν αφουγκράστηκε το ρόγχο της προηγούμενης γενιάς της.
Αδικημένη γενιά η προηγούμενη, αποτυχημένη η τωρινή, με τόση συσσωρευμένη οργή, άραγε η επόμενη πώς διάολο θα είναι;
Σε μια χώρα με χτυπητές ιδιαιτερότητες, πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα, δεν μπορούν παρά να έχουν ρίζες σε χρόνο βαθύ, καμιά φορά πολύ βαθύ.
Το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τον τόπο στη διαφθορά, στην απαξίωση και τη χρεοκοπία, είναι αυτό που έχει τα ίδια επώνυμα με αυτούς που μας κύλησαν στον εμφύλιο.
Η τελευταία ελπίδα για μια πορεία αλλιώτικη αυτού του τόπου, είναι ότι πρέπει να δώσουμε σημασία στην Ιστορία μας και να βγάζουμε χρήσιμα διδάγματα από το χθες, όπως κάνουν όλοι άλλοι λαοί.
Η ιστορία του βιβλίου «Μέσα από τον καθρέφτη», αν και είναι καθαρά προσωπική, αφορά ευρύτερα το χθες του τόπου. Είναι η ιστορία μιας ταλαίπωρης γενιάς που έζησε πόνο και αγωνία αλλά και μέρες δόξας , ανάτασης και ελπίδας.
Ο επιτυχημένος δικηγόρος Δημήτρης Βερωτής μαθαίνει σιγά – σιγά την απίστευτη τραγωδία της οικογένειάς του και την τραγική ιστορία της οικογένειας Γιαβάση.
Αυτόν τον θησαυρό φρόντισε ο θείος του Λουκάς Γιαβάσης, μέσα από τη διαθήκη του για το παλαιοπωλείο, να περάσει στον Δημήτρη Βερωτή.
Μέσα από τεκμήρια, μαρτυρίες και απρόσμενες διηγήσεις ανακαλύπτει τα πάθη της προηγούμενης βασανισμένης γενιάς και άλλων, πιο παλιών ακόμη. Στα χέρια του πέρασε ο θησαυρός μνήμης μιας κιβωτού που μετέφερε με ασφάλεια στον χρόνο, έτοιμα να παραδοθούν στην επόμενη γενιά, τα εφόδια για περισσότερη προκοπή και λιγότερη φαυλότητα.
Ο Δημήτρης Βερωτής ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και το καράβι της ζωής του μπαίνει στη δίνη της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Ποιος ξέρει τι είδους λιμάνι τον περίμενε στο τέλος της σκληρής προσωπικής του Οδύσσειας;
Βγήκαν στα φόρα άπλυτα, από αυτά που καλύτερα είναι να μένουν θαμμένα με τους πεθαμένους…
Το μπερδεμένο κουβάρι των αναμνήσεων, αν μπορούσε να είχε χρώμα, σίγουρα θα ήταν βαμμένο βαθύ κόκκινο. Το ξεκάθαρο κι ασυμβίβαστο πορφυρό χρώμα του πάθους, των επαναστατικών ιδεών, των νιάτων και του αίματος.
Με το άνοιγμα της διαθήκης δίνεται ανεξέλεγκτη τροπή στις εξελίξεις και προκαλεί αλυσιδωτές και βίαιες αναταράξεις στη ζωή του Δημήτρη Βερωτή. Τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο: Το χθες, αλλά και το μακρινό προχθές των δικών του, το αλισβερίσι του Γιαβάση με τους Περατζίδες χάνεται πίσω σε χρόνους μακρινούς. Μικρασιατική καταστροφή, πόλεμος, Κατοχή, εμφύλιος, δυο δικτατορίες, δωσίλογοι, μαυραγορίτες, προδότες, κάλπικοι πολιτικάντηδες, κουραμπιέδες των μετόπισθεν, η προδοσία της γιαγιάς Μαγδαληνής, επώδυνες αναμνήσεις, αίμα, πόνος, μικρότητες, πάθη…
Το παρελθόν αγκομαχάει, αντικρίζοντας τόσα κρίματα. Βρωμάει αφόρητα το πηγμένο αίμα που άσκοπα χύθηκε. Ξεχείλισαν οι αδικίες…
Χρόνια δίσεκτα. Πέτρινα χρόνια…
Η Ελλάδα ανεβαίνει τον Γολγοθά της σύγχρονης ιστορίας της.
Ανασύρει ο Δημήτρης Βερωτής από τη λήθη, τις σκονισμένες σελίδες της πραγματικής οικογένειας των Γιαβάσηδων. Και ανακαλύπτει ότι στη φαμίλια του, στο τυφλό πολιτικό πάθος προστέθηκαν με τον εφιαλτικότερο τρόπο οι προσωπικοί λόγοι τιμής. Ανακαλύπτει το προσωπικό του δράμα και την ντροπή των Γιαβάσηδων. Τυχαίες περιστάσεις, λαθεμένες επιλογές και ανθρώπινες αδυναμίες, κρύβονταν για δεκαετίες.
Τα πρότυπα και τις κατευθύνσεις στη ζωή του Δημήτρη Βερωτή, τα είχαν χαράξει οι λάθος άνθρωποι…
