Η ταινία Μια Πορνογραφική Σχέση (Une liaison pornographique) θα προβληθεί στην αίθουσα Ν. Εγγονόπουλος (πρώην TYΠΕΤ ,Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, Π. Μπακογιάννη 38-42) την Τετάρτη 31 Μαΐου.
Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ελβετία, Γαλλία, 1999. Διάρκεια: 83΄. Σκηνοθεσία: Frédéric Fonteyne. Πρωταγωνιστούν: Nathalie Baye, Sergi Lopez, Paul Pavel, Sylvie Van den Elsen, Jacques Viala.
Στην εποχή μας, εποχή της πλήρους αποερωτοποίησης του σεξ, και του απολύτου περιορισμού της ανθρώπινης επικοινωνίας κάθε τύπου: ερωτικής, οικογενειακής, φιλικής κοκ, η «Πορνογραφική Σχέση» είναι μια ξεχωριστή ταινία για τον βαθύ έρωτα, την πραγματική αγάπη και το δισταγμό των ανθρώπων να αφήσουν τα συναισθήματα τους να ανθίσουν, κυριευμένοι από το φόβο ότι κάποτε οι όμορφες στιγμές θα τελειώσουν και τη θέση τους θα πάρει ο πόνος. O τίτλος παραπλανεί έξυπνα. Γιατί κάθε άλλο παρά πορνογραφική είναι η σχέση σε αυτή την τρυφερή, σοβαρή μέσα στο διακριτικό της χιούμορ σπουδή χαρακτήρων και απρόβλεπτη ιστορία αγάπης, με φόντο το απρόσωπο περιβάλλον της μεγαλούπολης.
Αποτυχημένοι δεσμοί, αφόρητη μοναξιά, απόκρυφες σεξουαλικές φαντασιώσεις, θα οδηγήσουν δύο 40άρηδες, έναν άντρα και μια γυναίκα να αναζητήσουν ερωτικό σύντροφο μέσα από τις στήλες ενός γνωστού ερωτικού εντύπου. Αυτή Παριζιάνα, σχετικά ώριμη, θα βάλει αγγελία αναζητώντας παρτενέρ, με τον οποίο επιθυμεί να υλοποιήσει μια ακραία ερωτική φαντασίωση. Αυτός Ισπανός και νεότερος θα απαντήσει. Θα συναντηθούν, σε ένα μικρό καφέ μιας συνοικίας του Παρισιού. Είναι αμήχανοι, γεμάτοι σιωπή και χαμόγελα, έχουν άγχος, αλλά ξέρουν τι θέλουν. Μια ανώνυμη, καθαρά σεξουαλική σχέση, δίχως άλλες δεσμεύσεις. Θα συμφωνήσουν και θα καταλήξουν στο κρεβάτι ενός δωματίου σε μικρό γειτονικό ξενοδοχείο. Θα κρατήσουν μυστική ο ένας από τον άλλο την ταυτότητά τους και θα συναντιούνται τη μία εβδομάδα μετά την άλλη. Πάντα με τον ίδιο τρόπο. Πάντα στο ίδιο καφέ και ύστερα σε ένα δωμάτιο του ίδιου φτηνού ξενοδοχείου.
Αλλά η σχέση δεν μπορεί να μείνει για πάντα, ή έστω για πολύ καιρό «πορνογραφική». Ή θα εκφυλιστεί ή θα περάσει σε άλλο επίπεδο. Και έρχεται μια μέρα, που εκείνη ζητά να κάνουν κάτι διαφορετικό. Όχι εκείνη τη συγκεκριμένη ερωτική φαντασίωση. Κάτι πιο δύσκολο και πολύ προσωπικό. Κάτι που χρειάζεται περισσότερη φαντασία και μεγαλύτερη αντοχή. Να κάνουν έρωτα, κανονικά, απλά, για πρώτη φορά. Και θα γίνει. Αυτή η επαφή θα αλλάξει ολοκληρωτικά την ιστορία τους και θα τους φέρει αντιμέτωπους με αυτό που φοβούνται περισσότερο από όλα, την μεγαλύτερη και πιο ακραία φαντασίωση: τον ίδιο τον έρωτα. Το ερώτημα που θέτει η ταινία είναι αν θα το τολμήσουν, αν θα σταματήσουν να απαγορεύουν στον εαυτό τους να αισθανθεί κάτι περισσότερο από ηδονή και αν θα επιτρέψουν να επιβιώσει ο δυνατός έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους. Γιατί μαζί με τον έρωτα γεννιούνται και όλοι οι φόβοι που τον συνοδεύουν. Ο φόβος να αισθανθούν, ο φόβος να γελοιοποιηθούν στην περίπτωση που ο άλλος δεν ανταποκρίνεται, ο φόβος ότι είναι ευάλωτοι και ο άλλος θα προσπαθήσει να τους κυριεύσει, ο φόβος να ξεγυμνώσουν, όχι το κορμί, αλλά την ψυχή και την καρδιά τους, ο φόβος να δείξουν αυτό που είναι και αυτό που πραγματικά επιθυμούν, ο φόβος της προδοσίας και του πόνου που τη συνοδεύει. Οι δύο εραστές γρήγορα συνειδητοποιούν ότι ο έρωτας είναι πολύ πιο επικίνδυνος και τολμηρός από την περίφημη φαντασίωσή τους. Και το ερώτημα είναι αν θα έχουν τα κότσια να τον ζήσουν.
Ευτυχώς οι δύο ήρωες της ταινίας δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να λιώσουν από έρωτα και απελπισία παρά να μείνουν δυνατοί, ατσαλάκωτοι, αλύγιστοι, αλώβητοι και ψύχραιμοι όπως προστάζει η εποχή μας. Και αν προδοθούν, πληγωθούν, πονέσουν; Ε, και; Χίλιες φορές καλύτερα. Γιατί στο τέλος θα τους μείνει ο πλούτος των αισθημάτων που έχουν βιώσει ακόμα και αν τα αισθήματα αυτά είναι η ίδια η δυστυχία. Και θα πράξουν αναλόγως.
Ο Frédéric Fonteyne αξιοποιώντας δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς, την Γαλλίδα Nathalie Baye (πρωταγωνίστρια του Τρυφώ και του Γκοντάρ) και τον ισπανικής καταγωγής Sergi Lopez (ο νοσοκόμος στο «Μίλα της» του Αλμαδόβαρ), καταφέρνει να κάνει μια εντελώς ιδιαίτερη ταινία που μιλάει για τον έρωτα και την αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που χωρίς παρελθόν ή μέλλον, ζουν στο απόλυτο παρόν ικανοποιώντας μόνο την ανάγκη τους για ηδονή. Οι ερμηνείες τους δεν αφήνουν περιθώριο για σκέψεις. Στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά. Δεν είναι η φαντασίωση, αλλά οι γεμάτες από ερωτισμό σιωπές, οι ψίθυροι, τα αγγίγματα, τα βλέμματα, η πόρτα που κλείνει και ανυπομονείς να μάθεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών από την αρχή ως το τελευταίο λεπτό. Δεν είναι η περιέργεια, αλλά η ανάγκη να νοιώσεις Και είναι το ασύλληπτο και ταυτόχρονα συγκλονιστικό τέλος που δίνει ευκαιρία για συλλογισμούς πάνω στην ουσία των ανθρώπινων σχέσεων.
Η ταινία συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας (1999), όπου η πρωταγωνίστρια τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Λόγω του «προκλητικού» της τίτλου αναγκάστηκε να προβληθεί σε διάφορες χώρες με τον τίτλο «An Affair Of Love». Στην Ελλάδα κρατήθηκε ο αρχικός τίτλος.
