2. Γιατί ο ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ δεν προέβη στην κατασκευή όλου του έργου αποχέτευσης στην ίδια πολεοδομική ενότητα, αλλά εκτέλεσε μόνο τμήμα αυτού, και το άλλο το ανέθεσε χωρίς μειοδοτικό διαγωνισμό στην ΕΥΔΑΠ με αποτέλεσμα άλλο κόστος κατασκευής να έχει το τμήμα που κατασκευάστηκε από τον Δήμο, και άλλο κόστος το έργο που κατασκεύασε η ΕΥΔΑΠ.
Αν έγινε ανάθεση και όχι διαγωνισμός, ποιος επιβαρύνθηκε το επιπλέον κόστος, οι δημότες; Ποιοι ιδιώτες – εταιρείες καρπώθηκαν τα χρήματα αυτά;
3. Τι χρήματα διέθεσε ο δήμος ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ από δικούς του πόρους για να καλύψει το υποχρεωτικό ποσοστό του 30% που επιβάλετε από το άρθρο 9 του ν.1337/83[μη συμπεριλαμβανομένης της κρατικής επιχορήγησης ,της ευρωπαϊκής επιχορήγησης και της εισφοράς των ιδιοκτητών.
4. Αφού ο δήμος επιχορηγήθηκε με κονδύλια της ευρωπαϊκής ένωσης [1.300.000 ευρώ δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν και αλλά] γιατί α π α ί τ η σ ε και ε ι σ έ π ρ α ξ ε χρήματα από τους δημότες για την κατασκευή του αποχετευτικού αγωγού με δωρεάν χρήματα. Βάσει ποίου νόμου τα εισέπραξε;
5. Γιατί αφού κατασκευάστηκε τμήμα του αγωγού από την ΕΥΔΑΠ -όπως κατασκευάστηκε– και παρ ότι ο ίδιος υπόχρεος, δεν την εξόφλησε με τα χρήματα της εισφοράς το 30% του μεριδίου που του αναλογεί, και του 30% της κρατικής και άλλης επιχορήγησης που έλαβε [άρθρο 14 ν.1337/83], αλλά την έστρεψε κατά των ιδιοκτητών που ήδη είχαν καταβάλει τις εισφορές με αποτέλεσμα να βγάλει ακίνητο αξίας 900.000 ΕΥΡΩ στον πλειστηριασμό για οφειλή 13.000 ΕΥΡΩ χωρίς καν να έχει συνδεθεί με το αγωγό μέχρι σήμερα. Γιατί έβαλαν ΔΗΜΟΣ και ΕΥΔΑΠ ανθρώπους σε δικαστικές περιπέτειες για να σώσουν τις περιουσίες τους. Γιατί τόση αναλγησία, Γνωρίζουν τι προβλήματα δημιούργησαν; Η μόνη αναγνωριστέα οφειλή είναι αυτή του τέλους σύνδεσης με τον αγωγό αποχέτευσης δηλ. 600 ευρώ ανά σύνδεση [κοστολόγιο ΕΥΔΑΠ]. Μόνο αυτά έπρεπε να απαιτήσει η ΕΥΔΑΠ και τίποτα άλλο. Αντί όμως αυτού απαιτεί και το κόστος κατασκευής του συνόλου του αγωγού και το τέλος σύνδεσης .Δεν είναι παράλογο αυτό;
6. Δεν είχε ο Δήμος ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ μηχανικούς, δεν υπάρχουν πολεοδομικές υπηρεσίες, νομικοί σύμβουλοι του δήμου και της ΕΥΔΑΠ να τους πουν τι ορίζει ο νομός για τα βασικά πολεοδομικά έργα στο άρθρο 14 του .1337/83 καθώς και το άρθρο 21 παρ 1 του ν. 947/1979 που ορίζει ότι η εισφορά εις χρήμα επιβάλλεται ως συμμετοχή για την κατασκευή των βασικών κοινοχρήστων πολεοδομικών έργων στα οποία περιλαμβάνονται και τα έργα αποχέτευσης πάσης φύσεως η εσκεμμένα σιωπούν γνωρίζοντας εκ των πρότερο ότι τα χρήματα των εισφορών διατεθήκαν για μπαλώσουν προφανώς άλλες ανάγκες του Δήμου, οπότε εδώ προκύπτουν άλλες ευθύνες.
7. Γιατί η ΕΥΔΑΠ ενώ εξωδίκως και δικαστικώς έλαβε γνώση των παραπάνω, παρ’ όλα αυτά συνεχίζει και σήμερα κατασχέσεις ακινήτων για να εκβιάσει τους ιδιοκτήτες να πληρώσουν, δεσμεύοντας και μειώνοντας την αξία και την εκμετάλλευση του ακινήτου; Δηλαδή οι ιδιοκτήτες ονειρεύονταν να μπουν στο σχέδιο πόλεως να χτίσουν και να έλθει η ΕΥΔΑΠ να τους πάρει το σπίτι για τα ακάθαρτα. Δεν είναι τρέλα; Δεν παραβιάζονται νόμοι; Δεν ισχύει το ΣΥΝΤΑΓΜΑ για αυτήν;
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι εις βάρος μερίδας πολιτών σ’ αυτή τη χώρα συνετελέσθη απάτη, που η έκταση της ακόμη δεν έχει εκτιμηθεί . Προσθέστε και τους Δήμους ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ που δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη και οι οποίοι ενέταξαν περιοχές των με τον νόμο Τρίτση {1337/1983} και ακολούθησαν την ιδία τακτική του Δήμου Χαλανδρίου, και θα ζαλιστείτε από το ποσό που θα προκύψει.
Μόνο αν γίνει μια αποτίμηση από ορκωτούς λογιστές των αριθμητικών δεδομένων θα φανεί το μέγεθος της. Αναλογιζόμενοι μόνο ότι προ 15ετιας με την πράξη εφαρμογής ο δήμος εισέπραξε τεράστια και πρωτόγνωρα για την εποχή εκείνη ποσά κάνοντας χρήση των δικαιωμάτων που του έδινε ο νομός ΤΡΙΤΣΗ. όταν για πρώτη σχεδόν φορά εφαρμόζονταν στην πράξη μετά το1983. Λόγω της χρονοβόρας ενταξιακής διαδικασίας αυτές είχαν ξεκινήσει από το 1987-88 επί Δημαρχίας αειμνήστου ΠΕΡΚΙΖΑ, και τελείωσαν το 94-95.
Αυτός από τότε είχε πει σε διαμαρτυρίες για την επιβολή εισφοράς εις χρήμα ότι δεν θα ξαναπληρώσετε στο μέλλον για τα έργα, διότι γνώριζε το γράμμα και την φιλοσοφία του νόμου ΤΡΙΤΣΗ.
Εύλογα γεννάται το ερώτημα: Κανένας δεν πήρε είδηση τι συνέβαινε; Και γιατί δεν αντιμετωπίστηκε μέχρι σήμερα; Υπάρχει επαρκής εξήγηση.
Η περιοχή μπήκε στο σχέδιο πόλεως το 1994 με τον νόμο Τρίτση [1337/83] αλλά τα έργα αποχέτευσης ξεκίνησαν το 2005, αφου είχαν ολοκληρωθεί έργα οδοποιίας και ύδρευσης από τον ίδιο το Δήμο ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ χωρίς καμία επιβάρυνση των ιδιοκτητών για τη δαπάνη κατασκευής των.
Εν τω μεταξύ -και αυτό είναι το βασικό- μεταξύ του 1994 και του 2007 λόγω της ραγδαίας ανοικοδόμησης της περιοχής, το 80% σχεδόν των ιδιοκτησιών είχαν ήδη μεταβιβαστεί η πουληθεί, σε νέους ιδιοκτήτες και διαμερισματούχους, οι οποίοι δεν γνώριζαν ότι οι αρχικοί ιδιοκτήτες οικοπέδων – κατοικιών είχαν ήδη εκπληρώσει τις υποχρεώσεις των με την καταβολή εισφορών για την εκτέλεση των έργων, και ανυποψίαστοι πίστεψαν ότι μια σοβαρή κρατική ΔΕΚΟ η ΕΥΔΑΠ και ένας σοβαρός και αξιόπιστος Δήμος αυτός του ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ τους ζητούν να πληρώσουν για την κατασκευή του, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πληρώσουν. Δηλαδή ήταν τόσο χοντροκομμένο που και σήμερα κανείς μένει έκθαμβος με την μεθόδευση που ακολουθήθηκε.
