Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 25/10/22
Είναι σύνηθες φαινόμενο σε αυτή τη χώρα να πέφτουμε από τα σύννεφα.
Και καλά όταν έχει να κάνει με τα ροζ συννεφάκια στα οποία περιδιαβαίνουμε κάνοντας όνειρα…
Όταν όμως έχει να κάνει με σοβαρά θέματα η έκφραση μοιάζει να αποτελεί άλλοθι και τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα.
Η γειτονιά, οι γνωστοί, η κοινωνία γενικά, κάθε τρεις και λίγο, «πέφτει από τα σύννεφα», κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε, δεν πήρε τα μέτρα του, δεν κατήγγειλε, δεν προέβλεψε το κακό που ερχόταν;
Τώρα θα μου πείτε τι δουλειά έχουμε πάνω στα σύννεφα;
Προφανώς εκεί ανεβαίνουμε για να μην βλέπουμε μια 12χρονη μαθήτρια να βιάζεται και να βιώνει καταστάσεις τραυματίζοντας την παιδική της ψυχή…
Για να μην βλέπουμε την γειτόνισσα μας, την φίλη μας ακόμα και την αδερφή μας να γίνεται έρμαιο κακοποιητικών συμπεριφορών που πολλές φορές φθάνουν και στο απροχώρητο… στο έγκλημα.!
Για να μην ακούμε και να μην βλέπουμε τα όσα με περίσσιο θάρρος κατήγγειλε ο αναπληρωτής καθηγητής του ΕΠΑΛ πως δεχόταν απειλές από τους μαθητές του σχολείου στο οποίο πήγε για να τους μάθει γράμματα.
Αντ΄αυτού δέχθηκε απειλές τόσο για την σωματική του ακεραιότητα ενώ παράλληλα βίωνε καταστάσεις που ξεπερνούν την φαντασία ότι μπορεί να συμβαίνουν σε ένα σχολείο και μάλιστα να μην είναι η εξαίρεση αλλά η σκληρή καθημερινότητα ενός εκπαιδευτικού.
Ίσως είναι βολικό πολλές φορές να µην βλέπουμε, ή και αν βλέπουμε και να µην µιλάµε…
Μας συμφέρει καλύτερα να μην διαταράσσουμε τον μικρόκοσμο μας, νιώθοντας ότι έτσι παραμένουμε ασφαλείς, αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή, αφού όταν κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά σε αυτό που συμβαίνει στο διπλανό σπίτι, στον εργασιακό μας χώρο, στο σχολείο του παιδιού μας σιγά σιγά θα «εισβάλει» και στην δική μας πραγματικότητα άμεσα ή έμμεσα.
Όλα αυτά είναι και δικά µας προβλήματα, έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης και επιβάλλεται να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι µας για να αλλάξουν τα πράγματα.
Αν δούµε καθαρά, αν ακούσουµε χωρίς να κρίνουµε και αν µιλήσουµε χωρίς να φοβηθούµε, µπορούµε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Μπορούµε να αλλάξουµε ό,τι µας πληγώνει, µπορούµε να προλάβουµε ό,τι ενδέχεται να πληγώσει τον δίπλα µας, µπορούµε να συµβάλουµε στην τιµωρία αυτού που πλήγωσε.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να είμαστε τίμιοι, τόσο απέναντι στον εαυτό μας – πρωτίστως – αλλά και απέναντι στους συνανθρώπους μας.
Ας κατεβούμε λοιπόν από τα σύννεφα και ας αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, για να μη χρειαστεί να πέσουμε όταν αντιμετωπίσουμε το σκληρό πρόσωπο της ζωής…
