Τελευταία πέρασα μια μικρή κατάθλιψη. Το έχω ξαναγράψει: όταν ήμουν μικρός δεν υπήρχε νηπιαγωγείο και πηγαίναμε κατευθείαν στην Α’ Δημοτικού. Ο πατέρας μου, πριν ξεκινήσω το σχολείο, μου μάθαινε να συλλαβίζω και να «ζωγραφίζω» τα γράμματα των τίτλων από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ που τότε ήταν τεράστιοι, διότι και το σχήμα των εφημερίδων ήταν μεγαλύτερο. Εργαζόταν ο άνθρωπος στη Διανομή των ΝΕΩΝ (παρεμπιπτόντως, 39 χρόνια και 11 μήνες) και έτσι μπορούσε να τα φέρνει στο σπίτι, δωρεάν.
Από τότε λοιπόν και επειδή έβλεπα επισκεπτόμενος τον χώρο της εργασίας του, πώς αγωνίζονταν εκεί στη Χρήστου Λαδά, μου έμεινε συνήθεια να διαβάζω αυτές τις δύο εφημερίδες και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μεγαλώνοντας, την οποία μου έφερνε λέγοντας: «Δεν είναι κακό να διαβάζεις και μια άλλη άποψη». Κάθε άλλο. Έτσι, μου έγιναν «αλκοολίκι», όπως έλεγε, και τις διαβάζω ακόμα.
Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι ποτέ δεν με απασχόλησε ο ιδιοκτήτης των εφημερίδων παρόλο που είχα γνωρίσει από κοντά «τον κ. Λαμπράκη» (που δική του έμπνευση και πρωτοβουλία, ήταν και το Μέγαρο Μουσικής). Πάντοτε ενδιαφερόμουν για το πλούσιο περιεχόμενο των εφημερίδων, που φιλοξενούσαν στις σελίδες τους άρθρα καταξιωμένων δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών, ακαδημαϊκών, λογοτεχνών, καλλιτεχνών, καθώς και πολιτικών όλων των κομμάτων.
Ως απλός αναγνώστης λοιπόν (με τους συναισθηματικούς επιπλέον λόγους που προανέφερα), πολύ στεναχωρήθηκα που ο κ. Τζανακόπουλος, μου πέταξε κατάμουτρα από τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι τόσα χρόνια διαβάζω δύο εφημερίδες που ανήκουν «στα σκουπίδια της ενημέρωσης», ενώ ο διευθυντής του Γραφείου του Πρωθυπουργού κ. Καρτερός συμπλήρωσε πως πρόκειται για «συστοιχία χημικού και βιολογικού πολέμου, πυροβολαρχία θανάτου της δημοσιογραφίας, της αλήθειας, της ενημέρωσης του πολίτη και οι νεκρές ψυχές εκεί μέσα υπογράφουν ανοησίες»!
Τι να πω; Θλίβομαι και ανησυχώ ταυτόχρονα. Και δεν θυμάμαι τέτοια φρασεολογία να την είχαν χρησιμοποιήσει, όταν επικράτησαν οι συνταγματάρχες της δικτατορίας του 1967. Αλλά είμαι αφελής. Εκείνοι δεν είχαν το «ηθικό πλεονέκτημα».
