Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης
Οι πρόσφυγες έγιναν προ πολλού res, δηλαδή αντικείμενο, εμπορίου και διαπραγμάτευσης. Πυρομαχικό. Είδαμε, λοιπόν, τις προηγούμενες μέρες σε τοπικές ιστοσελίδες: «Στο Χαλάνδρι ψάχνει σπίτια ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης», «Ασυνόδευτοι πρόσφυγες σε Χολαργό-Παπάγου», «Ανήλικοι μετανάστες στην Αγία Παρασκευή». Μάλιστα, ένα διαδικτυακό μέσο προχώρησε ακόμα παραπέρα, δηλώνοντας: «Επιβεβαιωνόμαστε για το δημοσίευμα που είχαμε γράψει και φέρει στην δημοσιότητα για χώρους φιλοξενίας αλλοδαπών στην πόλη μας».
Διαβάζουμε από την επίσημη ιστοσελίδα του Διεθνή Οργανισμού για τη Μετανάστευση (ΔΟΜ) , την επίσημη σχετική υπηρεσία του ΟΗΕ από το 1951: «Πρόσκληση ενδιαφέροντος για μίσθωση εποπτευόμενων διαμερισμάτων που αφορούν την φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων άνω των 16 ετών απευθύνει ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης. Η γεωγραφική κατανομή των συνολικά 30 κατοικιών, οι οποίες έχουν προβλεφθεί για την Περιφέρεια Αττικής, αφορά κατά προτεραιότητα 32 δήμους του Λεκανοπεδίου. (Ανάμεσα στους 11 του Βορείου Τομέα βρίσκονται Αγία Παρασκευή, Χαλάνδρι, Παπάγου – Χολαργός)».
Η τελευταία πληροφορία πέρασε στα ψιλά γράμματα των συγκεκριμένων αναρτήσεων, δηλαδή το ποσοστό των πιθανοτήτων να μην είναι κανένας από τους τρεις δήμους μεταξύ όσων θα φιλοξενήσουν παιδιά! Εκτός και αν τύχει να συμπέσουν και τα 30 διαμερίσματα σε έναν δήμο ή ακόμα και δέκα ή είκοσι σε κάποιον -στη σημερινή, μάλιστα, συγκυρία όπου η εύρεση κατοικίας είναι δυσκολότερη από τους έξι αριθμούς του τζόκερ (εδώ και δύο μήνες δήμαρχος της περιοχής έχει δηλώσει ότι αναζητεί μάταια διαμέρισμα στα πέριξ).
Αδιάφορη ήταν αυτή η προσέγγιση από τους συναδέλφους. Οι εντυπώσεις και τα «κλικ» κερδήθηκαν. Σε μια κοινωνία θορυβημένη και σαστισμένη με το προσφυγικό ήταν το καλύτερο λάδι στη μηχανή αρκετών να σχολιάσουν τα δημοσιεύματα με τον ανάλογο τρόπο: «Να πάνε από εκεί που ήρθαν! Θέλουν και Βόρεια Προάστια; Αρκετά με αυτούς», «Θα είναι επικίνδυνο να είναι εδώ, θα βιάζουν γυναίκες και άνδρες, χρειάζεται την αστυνομία από κοντά τους», «Έρχεται η φυματίωση και στη γειτονιά μας!».
Κανένα από τα ΜΜΕ αυτά, πόσο μάλλον μόνοι τους οι πολίτες που έχουν εναποθέσει σε αυτά την ενημέρωσή τους, δεν πήγαν καν μέχρι τη συνέχεια της ανακοίνωσης του οργανισμού, για μια πιο σφαιρική εικόνα: «Τα εποπτευόμενα διαμερίσματα θα μισθωθούν με έξοδα του ΔΟΜ για πέντε μήνες, ενώ η λειτουργία της κάθε κατοικίας θα είναι υπό τον συντονισμό της UNICEF. Διεπιστημονική ομάδα, με κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο και φροντιστές – θα αναλάβει την παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης».
Ωστόσο, όσο και αν υποδαυλίζονται υπερβολές και ακρότητες από τα μέσα -ιδίως όταν μιλάμε για παιδιά χωρίς οικογένεια- καμία προκήρυξη δεν θα επισημαίνει ότι οι κεντρικές πολιτικές επιλογές, τα τελευταία χρόνια, επέτρεψαν τη μετατροπή της χώρας στην «υγειονομική ζώνη» προστασίας του ευρωπαϊκού Βορρά και την Ελλάδα σε «αποθήκη ανθρώπων». Ένας ρόλος που δύσκολα προς το παρόν θα πάψει. Έως τότε, τουλάχιστον, ας μην πάψουμε να παραμείνουμε άνθρωποι.