Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Ε, λοιπόν όχι. Αυτή εδώ η στήλη με τα σύντομα σημειώματά της δεν θα εξελιχθεί σε στήλη «Κοινωνικά» (γάμοι, βαφτίσεις, πένθη, κηδείες & μνημόσυνα), επειδή απώλεσε ένα εκ των βασικών θεμάτων της βγαλμένο μέσα από τα σπάργανα της άδικης κοινωνίας «που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει», όπως έλεγε και η Μίτση Κωνσταντάρα στον «Στρίγκλο που έγινε αρνάκι».
Μπορεί οι σύντροφοι και φίλοι του απελθόντος Τσίπρα να τον κλαίνε εκτελώντας μνημόσυνα, μπορεί στο βάθος και να χαίρονται. Είναι άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων. Εδώ πάντως – σ’ αυτή τη γωνιά της εφημερίδας – επιμνημόσυνη δέηση δεν θα διαβάσετε, όπως από το 2015 δεν διαβάσατε ποτέ κάτι θετικό γι’ αυτό το παλικάρι. Τον άνθρωπο που «το όνομά του γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της Αριστεράς», όπως αναφέρουν δακρυσμένοι οι σύντροφοί του. Τον άνθρωπο που «αποτέλεσε τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα», όπως είπε μια συντρόφισσά του. Αυτόν τον «random πολιτικό», όπως έγραψε η επίσημη εφημερίδα του κόμματος, «που κατάφερε να φέρει την Αριστερά στην κυβέρνηση», μη αναφέροντας βέβαια, ότι αυτό το πέτυχε με τη στήριξη του ακροδεξιού κόμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» του Καμμένου («που να ‘σαι τώρα, αγαπημένε;» όπως λέει και το τραγούδι). Τον άνθρωπο του οποίου «την πολιτική παρακαταθήκη» τόλμησε να απαξιώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος δεν είπε ούτε μια «τυπική έστω» κουβέντα για την αποχώρησή του, αλλά υπήρξε «πικρόχολος» λέγοντας -ούτε λίγο ούτε πολύ- πως «έπαθε ό,τι του άξιζε». Αυτόν για τον οποίο ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν ρωτήθηκε για τις εσωτερικές διεργασίες στο ΣΥΡΙΖΑ είπε (άκουσον, άκουσον) «ουδείς αναντικατάστατος» όπως διάβασα στην Αυγή. Κάνω παρένθεση για να επισημάνω ότι έχω κι εγώ ένα φίλο που λέει συχνά πως «τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους» (κούφια η ώρα).
Τα γράφω αυτά, επειδή πολύ νωρίς οι σύντροφοι και οι φίλοι άρχισαν τα μνημόσυνα. Κακώς. Ο Τσίπρας δεν παραιτήθηκε από την πολιτική. Απλά «παραμέρισε» να περάσει η Νουβέλ Βαγκ του ΣΥΡΙΖΑ, το Νέο Κύμα όπως είπε χαρακτηριστικά. Έκανε στην άκρη δηλαδή, όσο υπάρχει χώρος. Αριστερά από μένα τοίχος, έλεγε ένα φίλος μου του ΚΚΕ, αυτό όμως δεν ισχύει για τον Τσίπρα, που γνωρίζει ότι αριστερά του υπάρχουν κι άλλοι για να κάνουν τη δουλειά.
Άρα, είναι πολύ πρόωρα τα μνημόσυνα «ήταν καλός, γενναίος, πρωτοπόρος, μέγιστος, τεράστιο κεφάλαιο» και τέτοια. Έχει μέλλον ο άνθρωπος και διατηρώ την Ελπίδα (αυτή που ερχόταν μαζί του) ότι θα δίνει τροφή στη στήλη.
