Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Έλαβα μήνυμα από τον φίλο αναγνώστη Αντ. Ζ., ο οποίος είναι κινηματογραφόφιλος και αποφάσισε να επισκεφθεί τον τοπικό θερινό κινηματογράφο στο Μαρούσι, το Cine Μίμης Φωτόπουλος. Πήγε ο φίλος μας να δει την ταινία ΕΛΒΙΣ και στη συνέχεια (χαρά στο κουράγιο του, παρά τα όσα είχε υποστεί) ξαναπήγε να δει και την ταινία Ο ΤΕΝΟΡΟΣ. Μου γράφει, λοιπόν:
Είπαμε να ξεσκάσουμε, να πάμε ένα θερινό σινεμαδάκι («για κανά πανί» που λέγαμε παλιά).
Έκπληξη, γιατί εκτός από χώρος θέασης και ψυχαγωγίας ήταν και χώρος εστίασης! Είπα να παραγγείλω και εγώ κανά… κοντοσούβλι, αλλά θυμήθηκα τους γιατρούς.
«Είσαι οπισθοδρομικός» σκέφτηκα, «έχεις μείνει στο σάμαλι, κοκ, μπυράλ». Και βέβαια, το κλου, η τρίτη ιδιότητα του Cine Φωτόπουλος: Καπνιστήριον! Και με τασάκια παρακαλώ!!
«ELVIS» είναι, σκέφτηκα, θα μερακλώθηκε το φιλοθεάμον κοινό. Μην γίνεσαι περίεργος! Πήγαμε και στον ΤΕΝΟΡΟ. Ίδια γεύση, φυσικά.
«Απαγορεύεται;» με ρωτάει ένας θεριακλής που του έβαλα χέρι. «Το σίγουρο είναι ότι ενοχλεί», του απάντησα.
Όταν χάνεται η μαγεία της σκοτεινής αίθουσας τι κάνεις; Κάθε μέρα η ΕΤ2 στις 22.00 βάζει καλά εργάκια ή περιμένεις να χειμωνιάσει…
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Αντ. Ζ.
Έχεις απόλυτο δίκιο αγαπητέ Αντ. Ζ. και ας έχω φιλία με τον διαχειριστή του Cine Φωτόπουλος. Ο συγκεκριμένος κινηματογράφος, έχει «υπερβεί» την έννοια «θερινό σινεμά», όπως τη γνωρίζαμε εμείς οι παλαιοί. Το Μάιο του 1990 είχα γράψει στην έντυπη Αμαρυσία, ένα αρκετά μεγάλο αφιέρωμα για το θερινό ΡΕΞ που κατεδαφιζόταν και σήμερα είναι κτίριο γραφείων στην οδό Ράλλη. Το ΡΕΞ, όπως και η ΤΙΤΑΝΙΑ στην πλατεία του ηλεκτρικού σταθμού (εκεί που σήμερα βρίσκονται εν σειρά οι καφετέριες) και η ΑΜΑΡΥΣΙΑ (σήμερα σουπερμάρκετ στην πλατεία Αγίας Λαύρας), ήταν θερινά σινεμά με την έννοια που περίμενες να δεις το Cine Μίμης Φωτόπουλος, φίλε μου. Αγιόκλημα, το βουητό της μηχανής προβολής, το χαλίκι κάτω από τα πόδια μας, ξηροί καρποί και αναψυκτικά.
Στο «Μίμης Φωτόπουλος» που φέρνει πολύ καλές ταινίες, δεν θα πήγαινα ακόμα και αν δεν τις έβλεπα σε δημοσιογραφικές προβολές. Δεν αντέχω την τσίκνα την ώρα της προβολής, τους θορύβους από τα σακουλάκια και τα τραγανά πατατάκια και τα νάτσος, και φυσικά τα τσιγάρα, που οι θεριακλήδες νομίζουν ότι επειδή βρίσκονται στο ύπαιθρο μπορούν να καπνίζουν δίπλα σου. Κάτι που συμβαίνει σε όλους τους θερινούς πλέον.
Οπότε, ξεχνάς τη «μαγεία του θερινού» και πηγαίνεις σε χειμερινούς (στο Μαρούσι υπάρχει η ΔΙΑΝΑ). Όπως αναφέρεις, υπάρχει και η ΕΤ2 με πολύ καλό ευρωπαϊκό -κυρίως- κινηματογράφο.
Καλό καλοκαίρι και καλή διασκέδαση.
