Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Θυμάμαι όταν πριν δεκάδες χρόνια είχα παρουσιαστεί στο στρατό ως νεοσύλλεκτος, ένα πράγμα μου είχε κάνει εντύπωση. Το γεγονός ότι στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων Κορίνθου υπήρχαν δυο επαγγελματίες φωτογράφοι (ένας για το κάθε τάγμα που αποτελείτο από 4 λόχους και συνολικά ήμασταν περίπου 4.000 νεοσύλλεκτοι), οι οποίοι τριγύριζαν κάθε μέρα το στρατόπεδο ο καθένας με δύο φωτογραφικές μηχανές (η μια Lubitel απαραιτήτως) να κρέμονται στο στήθος τους και μια τσάντα με φιλμ-καρούλια στον ώμο και μας καλούσαν να βγάλουμε φωτογραφίες.
Βλέπετε, τότε δεν υπήρχαν κινητά και αν θέλαμε αναμνηστικές από τις πρώτες μέρες της θητείας, έπρεπε να προσφύγουμε σ’ αυτούς. Υποθέτω ότι οι δύο εκείνοι φωτογράφοι θα είχαν κάποια άδεια από τον Στρατό και κάποια σύμβαση με τη Μονάδα για χαμηλότερες τιμές. Αντιλαμβάνεστε ότι 2.000 εν δυνάμει πελάτες για τον καθένα δεν ήταν και μικρό πράγμα. Το πώς έπαιρναν την άδεια και την αποκλειστικότητα, δεν το μάθαμε ποτέ. Είχαμε χούντα και το slogan ήταν «δεν μιλάμε, δεν ρωτάμε, τρέχουμε και χαιρετάμε».
Τριγύριζαν, λοιπόν, οι φωτογράφοι το κέντρο νεοσυλλέκτων επί 45 μέρες και σε κάθε φάση της ημέρας μάς προκαλούσαν: «έλα τώρα με τον κουρέα» (όταν κουρευόμασταν γουλί), «έλα τώρα με την καραβάνα» (στο πρωινό και στο γεύμα), «έλα τώρα με το όπλο» (όταν κάναμε λύση-αρμολόγηση του Μ1), «έλα τώρα που σημαδεύεις» (όταν πηγαίναμε για σκοποβολή), «έλα τώρα που χορεύεις» (όταν στο ΚΨΜ χορεύαμε το ζεϊμπέκικο «η ζωή εδώ τελειώνει, σβήνει το καντήλι μου»), «έλα τώρα που κερδίζουμε» (όταν βλέπαμε ποδόσφαιρο στην τηλεόραση), «έλα τώρα με το λοχία» (η κλασική αναμνηστική). Μόνον όταν καθαρίζαμε τουαλέτες και όταν χτενίζαμε με τα χέρια μας το χώμα του στρατοπέδου για αποτσίγαρα δεν μας φωτογράφιζαν. Έπρεπε να έχουμε αναμνηστικές από τις όμορφες στιγμές. Δεν θα βρείτε πουθενά π.χ. φωτογραφία στρατιώτες με τα όπλα στην ανάταση να τρέχουν γύρω-γύρω στο στρατόπεδο. Για βίντεο, ούτε λόγος… Δεν είχε ανακαλυφθεί.
Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Μα με τον Κασσελάκη βεβαίως-βεβαίως. Τον πρώτο showman αρχηγό κόμματος, που «ήρθε χτες» και επικαλείται δικαιοσύνη και ισότητα, αλλά πήγε στο Στρατό ως εξαιρετέος – ομογενής για 15 μέρες («τιμή μου» δήλωσε αφού είχε εξαγοράσει με άλλη τιμή την υπόλοιπη θητεία). Αν ήταν μάγκας, όπως λέγαμε τότε, θα έπρεπε να απαιτήσει ολόκληρη θητεία και χωρίς φανφάρες. Χωρίς το δικό του βιντεάκι στο κουρείο «έλα τώρα με το κούρεμα Classic French Crop» και «έλα τώρα με τη Farlie». Χωρίς επίσης, τα κανάλια να τον κυνηγούν «έλα τώρα ως new entry» και «έλα τώρα με τον reception officer». Αλλά δεν υπάρχει μαγκιά σήμερα…
