Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης
Aς είμαστε ειλικρινείς. Δεν θα ανατρέξουμε καν στη μακρά περίοδο από τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους μέχρι τη λήξη της τριπλής Κατοχής. Η αλήθεια είναι μια και δεν επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Από τον Δεκέμβρη του ’44 και μετά χτίστηκε ένα κράτος με τα πιο άθλια υλικά και με την απόλυτη έλλειψη κάθε ίχνους ηθικής! Κράτος δοσίλογων, μαυραγοριτών, κουκουλοφόρων, δολοφόνων, προδοτών, με επικεφαλής μια «βασιλική οικογένεια» αλλοδαπών, που συνδέθηκε με τις πιο μαύρες σελίδες της χώρας! Το κράτος αυτό εδραιώθηκε με τη συνδρομή των Βρετανών και των Αμερικανών, πάνω στο αίμα και τον πόνο των μισών Ελλήνων, αυτών που δεν ανήκαν στους «εθνικόφρονες». Στελεχώθηκε από ανθρώπους που ανήκαν αποκλειστικά στην άλλη παράταξη, των «υγιώς σκεπτόμενων» και λειτούργησε ως «καθαρτήριο» για τα… «μιάσματα», δηλαδή τους άλλους μισούς Έλληνες!
Το κράτος αυτό, σφιχταγκαλιασμένο με το παρακράτος του, που είχε ως στόχο την αποφυγή «ατυχημάτων», λειτούργησε με τη μορφή αυτή μέχρι το καλοκαίρι του 1974. Η αδέξια προσπάθεια εκδημοκρατισμού του 1963-65 έμεινε όνειρο απατηλό και οδήγησε στην αμερικανοκίνητη χούντα. Μέσα στο δράμα της Κύπρου που προκάλεσε η χούντα και οι Αμερικανοί, γεννήθηκε το νόθο παιδί της μεταπολίτευσης. Είχε κεφάλι καραμανλισμού, χέρια και πόδια του μεταπολεμικού κράτους που περιγράψαμε πιο πάνω, αλλά στην καρδιά του πάλλονταν οι προαιώνιες ελπίδες του λαού για ένα κράτος εθνικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς πολίτες δυο κατηγοριών.
Η ελπίδα αυτή γιγαντώθηκε με την κατάργηση της μοναρχίας, που είχε κάτσει στο σβέρκο μας από την ίδρυση της νέας Ελλάδας. Το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» τροφοδότησε την ελπίδα με παράλογα όνειρα: μια χώρα απελευθερωμένη από τα δεσμά της υποτέλειας στους ξένους «προστάτες», που θα διαχειρίζονταν τους πόρους της δίκαια, εξασφαλίζοντας σε όλους μια αξιοπρεπή ζωή, με την εγγύηση ενός σύγχρονου κράτους.
Το όνειρο έγινε εφιάλτης και οδήγησε στην «ανάσταση» του κράτους που όλοι νομίσαμε ότι είχε χαθεί στα απόβλητα της Ιστορίας! Σταδιακά, οι πρώην εκπρόσωποι του «ονείρου» έγιναν σκληροί διαχειριστές της λιτότητας, της άδικης κατανομής του εισοδήματος και κυρίως της νέας υποτέλειας. Οι απόγονοι του «παλιού» αναθάρρησαν: «ρε σεις, αυτοί κάνουν όσα θα κάναμε εμείς»! Με την αποκάλυψη του ύψους του δανεισμού της χώρας, ξεκίνησε η νέα περίοδος πρόσδεσης της χώρας στο άρμα της Δύσης, αυτή τη φορά ως αποικία χρέους! Έστω κι αν η «ένδοξη» περίοδος της αμερικανικής παντοκρατορίας βαδίζει προς το άδοξο τέλος της, χωρίς κανείς να θέλει να το παραδεχτεί!
Έτσι, η πάντα άτυχη Ελλάδα, ξεκίνησε αυτό το καλοκαίρι επιφυλακτικά μια νέα περίοδο της ιστορίας της. Η κυβέρνηση που εξέλεξε το 39% των ψηφοφόρων που προσήλθαν στην κάλπη έχει σαφή χαρακτηριστικά. Αντιπροσωπεύει τους απογόνους του μεταπολεμικού κράτους, που ενίοτε μιλούν την ίδια γλώσσα μίσους, αλλά περιλαμβάνει στους κόλπους της και «ανανήψαντες», ακόμα και «πρώην Αριστερούς»! Σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει την τεχνητή «συμφιλίωση» του μεταχουντικού καραμανλισμού, έχοντας αντικαταστήσει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και τους «εαμοβούλγαρους» με τον ακαθόριστο νεόδμητο πολτό των… «συριζαίων»! Με την πανίσχυρη προπαγανδιστική ισχύ πυρός της κάνει επίδειξη εφαρμογής της χριστιανικής ικανότητας, μετατροπής του κρέατος σε ψάρι!
Το πρόωρο τέλοςτων πολύτιμων «διακοπών» του πρωθυπουργού και των στελεχών του, ήρθε για να διακόψει άδοξα τους αστήρικτους κομπασμούς του Μιχ. Χρυσοχϊδη περί «κράτους που λειτουργεί», τα ψέματα, τα προπαγανδιστικά φληναφήματα που έγιναν σε μηδέν χρόνο η νέα καθημερινότητά μας. Η ασέβεια προς τις καταστροφές που προκαλεί η Φύση τιμωρήθηκε πάραυτα. Δυστυχώς, αυτοί που επιμένουν να τη χρησιμοποιούν ως βασικό τμήμα της προπαγάνδας τους, δεν πήραν και δεν θα πάρουν ποτέ το μήνυμα…