Γράφει ο Χρήστος Μέντζος
Μια βόλτα στο Μαρούσι, μια κουβέντα με τον διπλανό σου στο τρένο, στην τράπεζα ή στο ΙΚΑ, μια διαγώνια ματιά στις εφημερίδες στο περίπτερο ή απλά αν έχεις το κουράγιο να υπομείνεις για μια ώρα το δελτίο ειδήσεων στο ΣΚΑΪ ή στην ΕΡΤ, αρκούν για να καταλάβεις το πώς η αστική τάξη παίζει το χαρτί των εκλογών, ώστε να κρατήσει καλά ο χορός του διπολισμού. Από τη μια μεριά προσπαθεί να πείσει αυτούς που το 2014 έφυγαν τρέχοντας από τα άλλα αστικά κόμματα και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για καλύτερες (τρομάρα τους) μέρες, να στραφούν στη ΝΔ, εκεί δηλαδή που σιχτίριζαν! Και από την άλλη προσπαθεί να πείσει αυτούς που το 2014 ονειρεύτηκαν τον σοσιαλισμό των Τσίπρα, Βαρουφάκη, Λαφαζάνη και Δραγασάκη αλλά ένοιωσαν στον ξύπνιο τους τί σημαίνουν «θεσμοί», να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο για να μην έρθει η Δεξιά, με την οποία όμως ΣΥΡΙΖΑ και δημοκράτες των ΑΝΕΛ συνεργάστηκαν άψογα, για να νοιώσουμε όλοι μας πια και για τα καλά, τι σημαίνει τρίτο μνημόνιο.
Οι μεν ταύτισαν το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών με νίκη της «γαλάζιας πατρίδας», την πατρίδα που το ‘41 για να την «υπερασπιστούν», την «έκαναν» στην Αίγυπτο μαζί με το χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδος και οι άλλοι προειδοποιούν ότι αν χάσουν και τις επόμενες, κινδυνεύουμε να γυρίσουμε στο μεσαίωνα, λες και τόσα χρόνια δεν ζούμε σε μια σύγχρονη εκδοχή του.
-Και ενώ αμφότεροι λένε ότι θα μας «δώσουν το κατιτίς», εφ’ όσον και όταν το επιτρέψει η οικονομία, δηλαδή η απληστία των καπιταλιστών για περισσότερα κέρδη, πολλοί το καταπίνουν αμάσητο.
-Και ενώ αμφότεροι και μας δουλεύουν ψιλό γαζί πράγμα που το ξέρουμε και μας ζητάνε να συνταχθούμε μαζί τους. «Και κερατάς και δαρμένος» που λένε στο χωριό μου.
Ειδικότερα, συμπεραίνουν μεγαλόφωνα με ύφος χιλίων καρδιναλίων οι συναλλασσόμενοι με την «επάρατο», κατά τα άλλα, Δεξιά αριστερούληδες: «Αφού δεν θέλετε να (συγ)κυβερνήσετε, εσείς ευθύνεστε για την άνοδο του Μητσοτάκη» (δεν λένε Νέα Δημοκρατία, χρησιμοποιούν το όνομα Μητσοτάκης, για να φοβερίσουν ένα κόσμο που σιχτιρίζει «ε, όχι και ο Μητσοτάκης!») Ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που τα βρήκαν μαζί του για το τρίτο μνημόνιο, εφαρμόζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, και υπηρετούν τα ίδια αφεντικά! Αυτοί που συνεργάστηκαν μαζί του για να μην επανεκλεγούν κομμουνιστές δήμαρχοι και μπουν εμπόδια στην …ανάπτυξη της Καισαριανής και της Πετρούπολης, του Χαϊδαριού και της Ικαριάς. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται κερασάκι στην τούρτα και ενισχυμένη από τα αστικά επιτελεία η βουή των θυμωμένων κοψοχέρηδων τού: «Δεν γίνεται τίποτα!»
Και αναρωτιέσαι, από που βγάζουν το συμπέρασμα ότι δεν γίνεται τίποτα, αφού και ξέρουν τους υπεύθυνους και βλέπουν τα αποτελέσματα των προηγούμενων επιλογών τους; Τόσο δύσκολο είναι να δουν ότι περιμένουν σε λάθος στάση; (… και το κακό γι’ αυτούς είναι ότι, αν χάσουν το τρένο, το επόμενο θα αργήσει να περάσει!). Πέρνα απέναντι! Οι απολογητές του εκμεταλλευτικού, καπιταλιστικού συστήματος δεν παύουν να διαλαλούν ότι το αστικό Σύνταγμα κατοχυρώνει την αρχή ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και
ασκούνται από το λαό». Δημοκρατία όμως στον καπιταλισμό σημαίνει την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης πάνω στο λαό, άσχετα αν η αστική τάξη την εμφανίζει σαν σύστημα κρατικής εξουσίας και πολιτικής διακυβέρνησης, ταξικά ουδέτερης και καθολικής για ολόκληρη την κοινωνία.
Είναι, όμως, καθαρό σε όλους τι είναι το αστικό κοινοβούλιο, πώς η αστική τάξη και τα κόμματά της το χρησιμοποιούν ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα; Είναι, επίσης, καθαρό σε όλους το πώς τα κόμματά της αστικής τάξης, χρησιμοποιούν τις εκλογές, για να εκβιάσουν, να συνδιαλλαγούν και να διαφθείρουν στοχεύοντας, στο πλαίσιο του άγριου ανταγωνισμού των μερίδων του κεφαλαίου που υπηρετούν, να αποκτήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση στην κυβερνητική διαχείριση
της εξουσίας;
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει αρκετές τροπολογίες, η απόρριψη των οποίων από την εκάστοτε κυβέρνηση με τη σύμπλευση και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων αποδεικνύει ότι το αστικό κοινοβούλιο ούτε μπορεί ούτε θέλει να πάρει μέτρα υπέρ της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων γενικότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πρόσφατες για τον κατώτατο μισθό, για την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, για την προστασία της μητρότητας, για την ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών από χρέη προς τους δήμους, για την κατάργηση των διοδίων και πολλές άλλες, οι οποίες απορρίφθηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη συναίνεση και όλων των άλλων αστικών κομμάτων, γιατί πλήττουν την καπιταλιστική κερδοφορία.
Γνωρίζουν οι κομμουνιστές το ρόλο και την αποστολή του κοινοβουλίου, γνωρίζουν ακόμη ότι δικαίωμα είναι αυτό που έχεις τη δύναμη να υπερασπιστείς. Με αυτή την έννοια, το σύνθημα «δώσε δύναμη στη δύναμή σου» όχι μόνο είναι ρεαλιστικό, αλλά και δείχνει το μοναδικό δρόμο για τους εργαζόμενους. Δεν είναι μόνο οι εκλογές, είναι και η επόμενη μέρα, που οι εργαζόμενοι θα χρειαστούν πραγματική βοήθεια για την επίλυση των προβλημάτων τους και την επόμενη μέρα το ΚΚΕ θα είναι δίπλα τους και αυτό όλοι το ξέρουν!
Συνεπώς το κόμμα δεν περιορίζει την πάλη του στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού ή -πολύ περισσότερο- δεν θεωρεί την πάλη μέσα στη βουλή σαν την ανώτατη, την αποφασιστική μορφή πάλης, στην οποία υποτάσσονται όλες οι άλλες, γιατί έτσι δεν θα υπηρετούσε τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας, αλλά, το αντίθετο, «θα περνούσε στην πραγματικότητα με το μέρος της αστικής τάξης και ενάντια στο προλεταριάτο» Η πάλη στο αστικό κοινοβούλιο συνδέεται με την ταξική πάλη, τις λαϊκές κινητοποιήσεις, ενισχύει και ενισχύεται από αυτές.
Να γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ενάντια στην κοροϊδία των αστικών κομμάτων, είναι ψήφος που βοηθάει να ανοίξει ο δρόμος σε μια άλλη κατεύθυνση, με μια άλλη λογική, στην προσπάθειά μας να κάνουμε τη ζωή τους δύσκολη, για να καλυτερέψουμε τη δική μας. Ψήφος λοιπόν στο ΚΚΕ για να υπάρξει πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση! Μη γίνεσαι κορόιδο!
Υστερόγραφο: Πολύ μου άρεσε η ατάκα ενός πιτσιρικά στην προσπάθειά του να πείσει ένα συνομήλικό του να ψηφίσει ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές: «Ξεκόλλα μεγάλε! Πέρνα απέναντι, μη γίνεσαι κορόιδο!» Ξεκόλλα μεγάλε!