Γράφει ο ΣΑΒΒΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ *
Tα παιδιά ΔΕΝ είναι πειραματόζωα ούτε παίγνια πολιτικών, κομματικών, ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων και ξενόφερτων μαϊμουδισμών. Το αφύσικο δεν μπορεί να νομιμοποιείται ως φυσικό. Ο Ελληνισμός ΔΕΝ είναι υποχρεωμένος να πιθηκίζει αμερικανιές, ούτε να υιοθετεί ευρωπαϊκές ανωμαλίες. Η Ιστορία πρέπει να διδάσκει: Στα πρόθυρα κατάληψης της Κων/πολης από τους Οθωμανούς, η βυζαντινή ελίτ δίχαζε τους πιστούς για το φύλο των αγγέλων. Προφανώς, γι’ ακόμα μια φορά, ο Ελληνισμός δεν μανθάνει…
Ας ξεκαθαρίσουμε με απλή γλώσσα μερικά σημαντικά δεδομένα μέσα στην επιτήδεια θολούρα του λεγόμενου «δικαιωματισμού» και της δήθεν ομοφοβίας. Ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει. Έτσι τονίζεται ο διαφορετικός ρόλος των δύο φύλων στη διαδικασία της γέννησης ενός παιδιού. Στην εκκλησιαστική υμνολογία υπογραμμίζεται: «Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει». Όταν γεννιέται ένα παιδί, μέσα από την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, έχει πατέρα και μητέρα. Κάθε παιδί έχει απόλυτο δικαίωμα σε έναν πατέρα και σε μια μητέρα. Όταν οι γονείς χωρίσουν, τα παιδιά έχουν και πατέρα και μητέρα. Ακόμα και αν ένας εκ των δύο ή και οι δύο γονείς φύγουν, υπάρχουν ο παππούς και η γιαγιά που αναπληρώνουν την απουσία τους.
Εδώ και αρκετό καιρό, στην Ελλάδα περισσότερο και στην Κύπρο λιγότερο, διεξάγεται μια απίστευτη εκστρατεία αμφισβήτησης και αποδόμησης της παραδοσιακής οικογένειας, που διαχρονικά στηρίζει και θωρακίζει το Έθνος μας. Αυτή η προσπάθεια γίνεται στο όνομα του λεγόμενου «δικαιωματισμού» και εναντίον, τάχα, της «ομοφοβίας». Πριν από λίγες ημέρες (16/2/2024) η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε, κατά πλειοψηφία, νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Διάφοροι υποστηρίζουν πως τα ομοφυλόφιλα (όχι ομόφυλα) ζευγάρια πρέπει να έχουν το δικαίωμα να έχουν (όχι να κάνουν, διότι ΔΕΝ μπορούν να κάνουν) παιδιά. Δηλαδή, δύο άνδρες ή δύο γυναίκες να δικαιούνται να έχουν παιδί ή παιδιά. Πώς θα γίνει αυτό αφού ΔΕΝ υπάρχει ένωση άντρα και γυναίκας, ΔΕΝ υπάρχει πατρότητα, ΔΕΝ υπάρχει μητρότητα, ΔΕΝ μπορούν να γεννήσουν παιδιά;
Δύο άνδρες, που θα το παίζουν «πατέρες», ΔΕΝ μπορούν να τεκνοποιήσουν. Δύο γυναίκες, που θα το παίζουν «μητέρες», ΔΕΝ μπορούν να τεκνοποιήσουν αν δεν συνεργήσει και το αντίθετο φύλο. Άρα, θα υιοθετήσουν παιδιά που θα τα γεννήσουν παρένθετες μητέρες. Πόσοι είναι αυτοί στην Ελλάδα, που διεκδικούν να υιοθετήσουν παιδί; Γύρω στα 500 «ζευγάρια», από τα οποία ελάχιστα έχουν την οικονομική ευχέρεια ν’ αντεπεξέλθουν στις οικονομικές και άλλες υποχρεώσεις τους. Γι’ αυτούς τους ελάχιστους γίνεται όλος αυτός ο ντόρος; Γι’ αυτούς νιώθει τόσο υπερήφανος ο Έλληνας Πρωθυπουργός και κορδακίζεται ότι η έγκριση του νομοσχεδίου συνιστά «νίκη της Δημοκρατίας»; Ή μήπως είναι διαπιστευτήριά του σε μιαν παραπαίουσα Ευρώπη επειδή, λέγεται, ότι ενδεχομένως να διεκδικήσει την προεδρία της Commission; Ή μήπως τα ανοίγματα προς τους ΛΟΑΤΚΙ γίνονται ενόψει των Ευρωεκλογών του Ιουνίου; Όπως και να έχει το πράγμα, εκείνοι που υπεράσπιζαν τους παράνομους εισβολείς-μετανάστες στην Ελλάδα, πριν από δύο χρόνια, τώρα φωνάζουν και για τα «δικαιώματα» ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Μετά την έγκριση του νομοσχεδίου από τη Βουλή των Ελλήνων – πρώτη Ορθόδοξη χώρα η Ελλάδα, διέπραξε αυτό το πρωτοφανές ολίσθημα – δεν πρέπει να αποκλείεται τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να διεκδικήσουν ενώπιον δικαστηρίου την κατάργηση των όρων πατέρας και μητέρα και την αντικατάστασή τους από τους νεοφανείς όρους «γονέας Α» και «γονέας Β», στο όνομα της ισότητας. Τι θα είναι ο «γονέας Α» και τι ο «γονέας Β»; Άντρας και άντρας, γυναίκα και γυναίκα. Ας υποθέσουμε ότι η Βουλή των Ελλήνων – ίσως και η Βουλή της Κύπρου – εγκρίνουν τους πιο πάνω όρους. Δηλαδή, θα κατοχυρώνεται το «δικαίωμα» των ομοφυλόφιλων ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά, μέσω παρένθετης μητέρας, αλλά τα δικαιώματα του ανήλικου παιδιού πώς κατοχυρώνονται; Το παιδί, πώς θα αποκαλεί τους «γονείς» του έστω και αν του δίνουν απέραντη αγάπη; «Μπαμπά Α» και «μαμά Β»;
Είναι ανθρώπινο δικαίωμα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία, φωνάζουν οι υπερασπιστές τους. Τα δικαιώματα είναι πάρα πολύ μεγάλο ζήτημα ώστε να ευτελίζονται και να παραβιάζονται με αυτόν τον κοινωνικά, εθνικά, ηθικά, δημογραφικά, επικίνδυνο τρόπο από αξιώσεις οποιωνδήποτε. Τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων ζευγαριών ήδη κατοχυρώνονται από το σύμφωνο συμβίωσης. Γιατί χρειαζόταν και νόμος που δεν έχει άλλον εμφανή στόχο, παρά την υπονόμευση και διάλυση της παραδοσιακής οικογένειας, αυτού του διαχρονικού και πανίσχυρου στηρίγματος του ελληνικού μας Έθνους; Όπως ο Αντώνης Σαμαράς, πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδος και νυν βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας, επισήμανε στη Βουλή: «Όταν έρχεται το ίδιο το κράτος και παραχωρεί παιδιά προς τεκνοθεσία σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, δηλαδή τα δίνει στην επίβλεψη δύο “πατεράδων” ή δύο “μανάδων”, τότε η ίδια η Πολιτεία τούς αφαιρεί οριστικά το δικαίωμα να έχουν ΚΑΙ μάνα ΚΑΙ πατέρα».
Ποια είναι η πυρηνική δύναμη του Ελληνισμού; Η οικογένεια, η οποία είναι διαιωνίως διακριτή σε πατέρα (άντρα), μητέρα (γυναίκα) και παιδιά. Με τον παππού και τη γιαγιά σχηματίζουν το θεμέλιο βιολογικής και εθνικής επιβίωσης με εξίσου ανάλογο συναισθηματικό, συμβολικό και δημογραφικό βάρος. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και ερωτούν: Όλα τα κανονικά ζευγάρια είναι ικανά να μεγαλώσουν τα παιδιά τους; Όχι, βέβαια. Όμως είναι προτιμότερο ένα κανονικό ζευγάρι σε κρίση παρά ένα ζευγάρι είτε ανδρών είτε γυναικών αλλά με έκδηλη συναισθηματική σύγχυση του παιδιού, που δεν θα γνωρίζει ποιος είναι ο «πατέρας» και ποια είναι η «μητέρα». Στη Γαλλία έχουν καταργηθεί ο πατέρας και η μητέρα και χρησιμοποιούνται «γονέας Α» και «γονέας Β». Αυτό θέλουν οι Έλληνες;
Στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες εκδηλώθηκε το λεγόμενο κίνημα Woke. Πρόκειται για ένα «κίνημα αφύπνισης», που εμφανίστηκε μετά τη δολοφονία ενός μαύρου από αστυνομικούς. Σύντομα πήρε διαστάσεις ώστε σε πανεπιστήμια και ακαδημαϊκούς κύκλους κατηγορούνται διανοούμενοι, φιλόσοφοι, συγγραφείς, πολιτικοί ηγέτες ως ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικοί και απαιτείται εξοστρακισμός τους. Ο γνωστός Έλληνας φιλόσοφος και στενός σύμβουλος του Μητσοτάκη, Στέλιος Ράμφος, διασάλπισε: «Τα παιδιά έχουν ανάγκη από πατέρα και μάνα, όχι από “φροντιστές” που τα αγαπάνε… Φιλελευθερισμός δεν σημαίνει ότι μπορεί ο νοσοκόμος να γίνει γιατρός, επειδή φροντίζει και αγαπάει τον ασθενή»!
Τα παιδιά ΔΕΝ είναι πειραματόζωα, ούτε παίγνια πολιτικών, κομματικών, ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων και ξενόφερτων μαϊμουδισμών ως βολική διέξοδος σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Το αφύσικο δεν μπορεί να νομιμοποιείται ως φυσικό. Τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του δεν αφορά κανέναν. Και κανένας δεν δικαιούται να επιβάλει στους άλλους όσα αφύσικα διεκδικεί. Ο Ελληνισμός ΔΕΝ είναι υποχρεωμένος να πιθηκίζει αμερικανιές, ούτε να υιοθετεί ευρωπαϊκές ανωμαλίες. Η Ιστορία πρέπει να διδάσκει: Στα πρόθυρα κατάληψης της Κων/πολης από τους Οθωμανούς, η βυζαντινή ελίτ δίχαζε τους πιστούς για το φύλο των αγγέλων. Προφανώς, γι’ ακόμα μια φορά, ο Ελληνισμός δεν μανθάνει…
*Πρώην Αρχισυντάκτης – Διευθυντής – Αρθρογράφος – Aναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα «Η Σημερινή»
- ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας • Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Université Catholique de Lille – Franc
