Γράφει ο Νίκος Καρούσος: Πολιτικός Μηχανικός
Mε αφορµή την παγκόσµια ηµέρα νερού, αλλά και τη συγκυρία της νέας απειλής του ιού SARS-CoV-2 σε όλο τον κόσµο, είναι µια ευκαιρία να αναλογιστούµε όλοι την αξία των ∆ηµόσιων Αγαθών. Σχετικά µε την αναγκαιότητα ενός ισχυρού και αξιόπιστου Εθνικού Συστήµατος Υγείας, η νέα πανδηµία έχει θέσει τη βάση για µια συζήτηση µε νέους όρους. Πιστεύω πως είναι καιρός να επανεκτιµήσουµε τα ∆ηµόσια Αγαθά και να τα προστατεύσουµε.
Σε ότι αφορά το νερό, την ηµέρα του οποίου γιορτάζουµε σήµερα, πέρα από τα γνωστά και από όλους επαναλαµβανόµενα για το πόσο σηµαντικό είναι αυτό το φυσικό αγαθό για τη ζωή, αλλά και για την υγεία µας, θεωρώ απαραίτητο να υπενθυµίσω κάποια πράγµατα που οι περισσότεροι συµπολίτες µας δεν γνωρίζουν και οι υπόλοιποι ίσως έχουν λησµονήσει.
Το 2011, πριν από εννέα ακριβώς χρόνια, υπήρξε µια πολύ σηµαντική καταστροφή σε ένα τµήµα του υδραγωγείου του Μόρνου, δηλαδή του αγωγού που τροφοδοτεί την Πρωτεύουσα, και κατ’ επέκταση την µισή σχεδόν Ελλάδα µε νερό. Ο λόγος που το γεγονός έχει περιπέσει στη λήθη των περισσοτέρων, οφείλεται στο ότι ολόκληρο το προσωπικό της ΕΥ∆ΑΠ, κινητοποιήθηκε και ανταποκρίθηκε άµεσα και αποτελεσµατικά. ∆εν υπήρξε διακοπή της υδροδότησης σε κανένα σηµείο των περιοχών ευθύνης της, καθ’ όλο το χρονικό διάστηµα αποκατάστασης της βλάβης.
Πολύ περισσότερο δεν ενθυµείται κανείς πλέον, τα προβλήµατα που είχαν σηµειωθεί λόγω λειψυδρίας κατά τις προηγούµενες δεκαετίες, τα οποία το προσωπικό της ΕΥ∆ΑΠ αντιµετώπισε µε επιτυχία και αποτελεσµατικότητα, εξασφαλίζοντας την οµαλή υδροδότηση της Πρωτεύουσας.
Όλοι απευχόµαστε να συµβούν στο µέλλον παρόµοια γεγονότα. Ωστόσο το ενδεχόµενο µιας αστοχίας του υδροδοτικού συστήµατος δεν µπορεί ποτέ να αποκλειστεί. Πολύ περισσότερο µάλιστα, η εµφάνιση παρατεταµένης λειψυδρίας, όταν είναι γνωστή η κυκλικότητα τέτοιου είδους φαινοµένων.
Στα πλαίσια της απαξίωσης κάθε ∆ηµόσιου Αγαθού, η ΕΥ∆ΑΠ έχει σταδιακά αποψιλωθεί από τεχνικό προσωπικό που είναι απαραίτητο για να αντιµετωπίσει µια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι κάθε λογής εξωτερικοί Σύµβουλοι, Εργολάβοι και εγχώριοι ή ξένοι ειδικοί, δεν είναι σε θέση να υποκαταστήσουν την κατακτηµένη τεχνογνωσία και εµπειρία ενός αιώνα, που διαθέτει ακόµη το εναποµείναν προσωπικό της ΕΥ∆ΑΠ.
Επιβάλλεται η Πολιτεία να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του όλου θέµατος και να πράξει άµεσα αυτό που οφείλει: Να ανασυστήσει δηλαδή την Εταιρεία και να της αποδώσει όλες τις δυνατότητες που είχε στο παρελθόν, για να ανταποκριθεί επαρκώς στο κοινωνικό έργο της. Η πανδηµία και η συνακόλουθη πρωτοφανής πλανητική κρίση, παρέχουν στην ανθρωπότητα µια µοναδική ευκαιρία να επιλέξει: τον εξανθρωπισµό ή την αποκτήνωση.
