Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 08/04/2022
Μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα την οποία ζούμε, όπου τα «χτυπήματα» δεν σταματούν να έρχονται από πολλαπλές πηγές – πανδημία κορωνοϊού, ακρίβεια, πόλεμος, εγκλήματα- είναι δύσκολο να κρατήσεις ψηλά το ηθικό και την ψυχολογία σου.
Μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να κοιτάξεις πέρα από τη δική σου ζωή, πέρα από το δικό σου μικρόκοσμο και τους ανθρώπους σου και να σκεφτείς ή να δράσεις για κάποιον τρίτο, για κάποιον ξένο.
Όμως τελικά η πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται και μέσα από αυτό το φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας, είναι διαφορετική. Κι αυτή τη διαφορά την κάνει η ίδια η κοινωνία αλλά και τα παιδιά μας, τα οποία με την αγάπη που είναι -ακόμα- πλημμυρισμένη η καρδιά τους, «πέφτουν» με πάθος πάνω σε καινούργιες… αποστολές και τις εκτελούν άψογα, βάζοντας τα γυαλιά στους μεγάλους.
Λαμπρά παραδείγματα αποτελούν τις τελευταίες ημέρες οι μαθητές σχολείων όπως το 1ο Νηπιαγωγείο, το 2ο και το 3ο Δημοτικό Νέας Ερυθραίας που απαιτούν ένα καλύτερο αύριο όχι μόνο στη βραχύχρονη έννοια του αλλά στη μακρόχρονη και προσπαθούν να πείσουν τους ενήλικες, να ασχοληθούν με το περιβάλλον και την προστασία του και να βάλουν stop στην κλιματική αλλαγή. Δεν διστάζουν να βγουν και στις γειτονιές για να διαδώσουν το μήνυμά τους, ακόμα κι αν δεν ξέρουν ακόμα καλά-καλά να γράφουν το όνομά τους. Δίπλα τους, όλα τα σχολεία του Δήμου Κηφισιάς (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια), τα οποία πρωτοστατούν στη συγκέντρωση τροφίμων και πασχαλινών ειδών στα Κοινωνικά Παντοπωλεία, ώστε να κάνουν τις ημέρες που έρχονται λίγο πιο γιορτινές για τους ευάλωτους πολίτες.
Κινήσεις συγκινητικές αλλά και ουσίας, από παιδιά που συχνά «κατηγορούνται» ότι η μόνη τους ασχολία είναι το κινητό τους τηλέφωνο και τα βιντεοπαιχνίδια και η μόνη τους επικοινωνία με τον έξω κόσμο είναι η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα των social media.
Και αυτά τα ίδια παιδιά, όχι μόνο του Δήμου Κηφισιάς αλλά και του Δήμου Διονύσου και όλων των Δήμων που συμμετέχουν στη δράση συγκέντρωσης πασχαλινών δώρων για τους συνομήλικούς τους που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, θα είναι τα πρώτα που θα σπεύσουν να ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα.
Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, την ώρα που εμείς παρακολουθούμε, συζητάμε και σχολιάζουμε τα όσα συμβαίνουν γύρω από τα δραματικά γεγονότα της Πάτρας, έχουμε άραγε αναρωτηθεί πώς βιώνουν τα παιδιά μας αυτή την κατάσταση; Πώς αισθάνονται για όσα άθελά τους -πιθανότατα- μαθαίνουν; Πώς διαχειρίζονται την είδηση ότι μία μάνα, που αποτελεί για αυτά το καταφύγιό τους, κατηγορείται ότι σκότωσε το παιδί της με βασανιστικό τρόπο; Πώς βλέπουν πλέον τους ίδιους τους τους γονείς;
