Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 02/11/2022
Το περιβάλλον των -όχι και πολύ μακρινών- πολύμηνων καραντίνων και τηλεκπαιδεύσεων, η έλλειψη κοινωνικοποίησης στις μονάδες, μαζί με την απουσία οργανωμένων πολιτιστικών κι αθλητικών δραστηριοτήτων, προκάλεσε δυσαναπλήρωτα κενά στη διαπαιδαγώγηση και την κουλτούρα των νέων. Καμία οικογένεια σήμερα δεν μπορεί να μιλά για ομαλή συνολική ανάπτυξη της προσωπικότητάς και κοινωνικής ένταξης των παιδιών.
Πολλές φορές από τη στήλη αυτή έχει γίνει αναφορά στις ευθύνες πρωτίστως της Πολιτείας για τη στήριξη των νοικοκυριών με παιδιά. Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, αν η αντανάκλαση των νεανικών προβλημάτων είναι το σχολείο, αυτό παραμένει μέρος της λύσης. Η αναβάθμιση του ρόλου των μονάδων στην ψυχαγωγία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό μαθητών και πολιτών της γειτονιάς μπορεί να παίξει σπουδαιότερο ρόλο από αυτόν που βλέπει κανείς φαινομενικά.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, τα παιδιά μαζί με τους εργαζόμενοι γονείς έχουν ανάγκη από ελεύθερους χώρους στη γειτονιά που μένουν για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Παραμένει σημαντικό τα παιδιά -αλλά και οι γονείς- να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, στους χώρους όπου θα μπορούν να παίξουν, να μάθουν, να κοινωνικοποιηθούν, με ασφάλεια σε σύγχρονες εγκαταστάσεις και χωρίς οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών τους.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να υπάρχει ζωή στα συγκροτήματα και μετά τη λήξη του ωραρίου και να μετατρέπονται σε χώρους ψυχαγωγίας, πολιτισμού κι αθλητισμού, διάθεσης του ελεύθερου χρόνου και σε τελική ανάλυση, «ασπίδας προστασίας» των παιδιών από κινδύνους και παθογένειες που καραδοκούν. Ένας τέτοιος στόχος προϋποθέτει αφ’ ενός την ενίσχυση των εξωσχολικών -δωρεάν- προγραμμάτων από υπουργείο Παιδείας και Δήμους κι αφετέρου την κινητοποίηση των συνοικιακών κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών φορέων, ώστε να συνδέσουν τις δικές τους δράσεις με των σχολείων της γειτονιάς.
Η συζήτηση αυτή αυτόματα «τρακάρει» πάνω στο ζήτημα της έλλειψης αθλητικών και καλλιτεχνικών χώρων στις πόλεις μας. Το πρόβλημα έζησε στο… πετσί της τις τελευταίες μέρες ιδίως η Αγία Παρασκευή, με την παραχώρηση από τον Δήμο γηπέδου του 7ου Δημοτικού Σχολείου σε αθλητικό σωματείο έναντι γονέων και παιδιών της περιοχής.
Παρότι οι αγωνιστικοί σύλλογοι του προαστίου ασφυκτιούν από την έλλειψη διαθέσιμων εγκαταστάσεων, προτεραιότητα δεν μπορεί παρά να έχει το ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών της γειτονιάς καθώς και των δραστηριοτήτων από τις οικογένειές τους. Οι αυλές των σχολείων και τα «γηπεδάκια» τους παραμένουν οι μοναδικοί χώροι που μπορεί η συνοικία να «αναπνεύσει», είναι οι αλάνες που δεν έχει.
Μπορεί το θέμα να δίχασε σε μεγάλο βαθμό την τοπική κοινωνία, ωστόσο, τους συλλόγους γονέων, τα αθλητικά σωματεία και τους φορείς της περιοχής θα έπρεπε να ενώνει η διεκδίκηση περισσότερων και καλύτερων εγκαταστάσεων. Έτσι θα μπορούσαν να «αναπνεύσουν» όλοι και να ζήσουν στην πόλη πιθανότατα πιο ανθρώπινα και σίγουρα χωρίς… αποκλεισμούς.
