Γράφει ο Απόστολος Χρ. Κακλαμάνη: Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, Πρ. πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων
Το άρθρο, που ακολουθεί, 45 ακριβώς χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζει ειλικρινή προβληματισμό και αγωνία για το μέλλον της μεγάλης προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης, που είναι συνυφασμένο με το μέλλον της χώρας και τα πραγματικά συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αυτά κλήθηκε με την ίδρυσή του να υπηρετήσει, υπηρέτησε με συνέπεια και οφείλει να συνεχίσει να υπηρετεί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Απευθύνεται κατά κύριο λόγο στα στελέχη, τις οργανώσεις και την κοινωνική μας βάση. Είναι αυτονόητο ότι δεν αφορά όσες και όσους έγιναν «νοματαίοι», τιμώμενοι από το ΠΑΣΟΚ, αλλά καπηλευόμενοι τις αξίες και το έργο του. Έχουν ήδη βρει ή «ψάχνονται» για τη συνέχεια κάποιου ρόλου είτε στη Δεξιά είτε στην «Αριστερά». Αφορά, όμως, τη μεγάλη πλειοψηφία της παράταξής μας και του ελληνικού λαού που γνωρίζει και τις 2 προαναφερόμενες όψεις του ιδίου νομίσματος.
Η χώρα, απέκτησε και πάλι, κυβέρνηση της ΝΔ. Για δεύτερη φορά, χάρις στην «Αριστερά», ύστερα από 30 ακριβώς χρόνια από το «βρώμικο καλοκαίρι του ΄89». Χάρις, βέβαια και στην ψήφο ενός εκλογικού σώματος που επιμένει και μετά το φιάσκο Τσίπρα ν’ αναζητά «σωτήρες». Όμως, η νέα υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυβέρνηση, έχει δώσει, ήδη, τα πρώτα δείγματα γραφής. Πώς εννοούσε την αποκομματικοποίηση του κράτους, το σεβασμό των ανεξαρτήτων αρχών και την ανεξαρτησία της δημόσιας τηλεόρασης κ.ο.κ. Εξίσου, όμως, καταφανής είναι η ύπαρξη κενού θεσμικής αντιπολίτευσης.
Στην Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία απαιτείται, εκτός από κυβέρνηση, και αξιόπιστη αντιπολίτευση. Συναινετική στις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα. Αλλά και δυναμική, ώστε ν’ αποτρέψει τη σηματοδοτούμενη τόσο νωρίς, διολίσθηση της ΝΔ σε γνώριμες αλαζονικές και εξουσιαστικές ατραπούς. Και ικανή, τέλος, να σχεδιάσει και να εμπνεύσει μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, μια προοδευτική δημοκρατική προοπτική για τη χώρα.
Απέναντι στη νέα κυβέρνηση της ΝΔ δεν υπάρχει σήμερα μια τέτοια αξιωματική αντιπολίτευση. Η αλήθεια με τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του, όσους «μετασχηματισμούς» κι αν υποκριθεί, δεν αλλάζει. Ένα κόμμα που γιγαντώθηκε και γήρασε στους «δρόμους» μόνο «στους δρόμους του αγώνα», (Αλ. Τσίπρας στην Κ.Ο. του, 17/8) μπορεί να επιβιώσει. Εκεί, στο πεζοδρόμιο, μπορούν ανέξοδα, να διαλαλούν και να πωλούν τη λαϊκίστικη πραμάτεια τους…
Αυτό το κενό θεσμικής Αντιπολίτευσης καλείται να καλύψει και αυτή την εθνική ευθύνη οφείλει ν’ αναλάβει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Το ΠΑΣΟΚ «δεν έκλεισε τον κύκλο του», όπως με ανακούφιση πίστεψαν «άσπονδοι φίλοι» μας. Γιατί, όπως ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου διακήρυξε «Το ΠΑΣΟΚ δεν ιδρύθηκε για να αποτελέσει ένα διάττοντα αστέρα στα δημόσια πράγματα του τόπου…».
Εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων και Ελληνίδων, παρ’ όλες τις συκοφαντίες, αλλά και τις προδοσίες και δολιοφθορές του αξιακού δυναμικού του, παραμένουν με πρωτοφανές πείσμα και συνέπεια, πιστοί στις γραμμές του. Ακολουθούν, με αφάνταστη υπομονή, την εκάστοτε μετανδρεϊκή ηγεσία του, στα διάφορα πολιτικά σχήματα και πειραματισμούς της. Και αποτελούν ένα σταθερό και κρίσιμο για τις πολιτικές εξελίξεις μέγεθος, ικανό με το δυναμισμό του και την τεράστια εμπειρία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, να στηρίξει την ηγεσία του στην εθνική αυτή αποστολή του, ως υπεύθυνης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή και την κοινωνία.
Η κοινωνική μας βάση και οι παροπλισμένες οργανώσεις μας, απαιτούν, πλέον, καθώς κλείνουμε σήμερα 45 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, να γίνει πράξη η από διετίας δέσμευση της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κ. Φ. Γεννηματά, για την πραγματοποίηση του συνεδρίου που προβλέπει το καταστατικό του. Ενός γνήσιου συνεδρίου, με απόλυτο σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες και αντάξιου της ιστορίας και της προσφοράς του στην πατρίδα. Ένα τέτοιο συνέδριο θα σημάνει τη στρατηγική επανενεργοποίηση του ΠΑΣΟΚ, την επανίδρυσή του. Τον επαναπροσανατολισμό του Κινήματός μας στις σημερινές συνθήκες και το πολύ σύνθετο μέλλον, που επιβάλλουν βαθιά ανανέωση ιδεών και γενεών!
Σ’ αυτή τη νέα αρχή δεν έχουν, προφανώς, θέση προσωπικά «μικρομάγαζα». Έχουν, όμως, ισότιμη θέση πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, ομάδες και πρόσωπα που δεν «ήλθαν, είδαν και απήλθαν», αλλά συνυπάρχουν με το ΠΑΣΟΚ στο Κίνημα Αλλαγής. Όπως και όσοι ακόμη θ’ ανταποκριθούν σε ένα πανδημοκρατικό προσκλητήριο και πρωτίστως οι παλαιοί και νεότεροι σύντροφοι και φίλοι μας, που η απόγνωση μέσα στην κρίση τούς εγκλώβισε στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ όπου παρέμειναν και στις 7 Ιουλίου, νομίζοντας ότι έτσι θ’ αποτρέψουν την παλινόρθωση της Δεξιάς. Α.Κ.
