Παρακρούσεις, συγκρούσεις & ρήξεις
Τις δυο τελευταίες λέξεις, φίλοι αναγνώστες, βαρεθήκαμε να τις ακούμε όλον αυτόν τον καιρό. Η πρώτη λέξη του τίτλου είναι σίγουρα αυτή που εξηγεί τα όσα γίνονται στο ΠΑΣΟΚ αυτές τις μέρες.
Μέσα λοιπόν απ' την παράκρουση που επικράτησε μετά τη 16η Σεπτεμβρίου στο κόμμα του κ. Παπανδρέου, βρέθηκε και ο υπεύθυνος όλου αυτού του ιδεολογικού μπάχαλου και της ήττας. Και το όνομα αυτού: Σημίτης!
Πας νοήμων άνθρωπος ρωτάει τα εξής απλά: Ο αρχηγός Γιώργος γιατί όλα αυτά τα χρόνια, που ήταν υπουργός του Σημίτη, δεν είπε λέξη για τα όσα του καταλογίζει σήμερα; Και αν τα έβλεπε -και πάνω απ' όλα αν τα καταλάβαινε-, γιατί δεν μίλησε; Όμως, βρήκε την ευκαιρία να αποφορτίσει τον εαυτό του, φορτώνοντας την ήττα του στον Σημίτη και για τη δεύτερη αναμέτρηση. Και δεν έφταναν τα όσα είπε -και λέει συνεχώς- στο γήπεδο μπήκε και ο συγγραφέας Νίκος. Είπε πως το δαχτυλίδι δεν ήταν λαμπερό, ήταν θαμπό.
Ακόμα ο κόσμος -ο νοήμων πάντα και όχι οι εικονολάτρες- διερωτάται αν αυτό το συμπούρμπουλο, που είδαμε στις θέσεις του ψηφοδελτίου Επικρατείας, του το πρότειναν οι σημιτικοί και ακόμα αν η κ. Καραχασάν -για την Υπερνομαρχία της ευαίσθητης περιοχής της Θράκης- ήταν πάλι πρόταση των σημιτικών για να τον υπονομεύσουν. Ο αρχηγός Γιώργος είπε ακόμα πως θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο που δεν πήρε κεφάλια απ' την αρχή, για να μπορέσει να κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα, ο κόσμος ρωτάει αν αυτές οι περίφημες έδρες Επικρατείας αφορούν σε επιφανείς συμπολίτες μας, οι οποίοι προέρχονται από τομείς που μπορούν να προσφέρουν διά της παρουσίας τους στη διακυβέρνηση του τόπου ή αν είναι θέσεις ευκαιρίας για την αυλή του οποιουδήποτε προέδρου ενός κόμματος.
Ο αρχηγός Γιώργος σ' αυτές τις εκλογές προσπάθησε να γεμίσει το Επικρατείας βάζοντας αρχηγό τη Φώφη. Η οποία, λόγω άγνοιας, δέχθηκε μια θέση, που δεν είχε δει σίγουρα ούτε στον ύπνο της. Όπως ήταν επόμενο, έγινε το έλα να δεις και γέλασε κάθε πικραμένος στη Νέα Δημοκρατία.
Φίλοι αναγνώστες, ο Σημίτης και οι εκσυγχρονιστές σίγουρα φταίνε για πολλά. Δεν φταίνε, όμως, για τις επιλογές του αρχηγού Γιώργου. Αυτές είναι δικές του και του περιβάλλοντός του, οι οποίες, όμως, απεδείχθησαν λάθος.
Αυτές τις μέρες, με πρόσχημα το περιβάλλον, είχαμε μουσαφίρη και τον Μπιλ της Χίλαρι, που έφαγε παρεούλα με τον Γιωργάκη, τα ‘πε με τον Κωστάκη και πήρε μαζί του και τα ρεμπέτικα να μας θυμάται. Τον αναφέρω διότι θυμήθηκε εκείνη την τραγική βραδιά των Ιμίων.
Είπε, λοιπόν, ο αθεόφοβος, πως κάποιος εκείνο το βράδυ τον ειδοποίησε πως για «έναν βράχο με κατσίκια» οι Έλληνες θα αρπαχτούν με τους Τούρκους! Το υπόλοιπο στόρι το γνωρίζουμε όλοι. Είπε κι «ευχαριστώ» ο κ. Σημίτης στους σωτήρες μας τους Αμερικανούς και οι βραχονησίδες μας έγιναν γκρίζα ζώνη! Μπράβο μας που δεν ίδρωσε τ' αφτί κανενός για τους τρεις Iκάρους, που έχασαν τη ζωή τους!
Κάτι τέτοια περίπου είπε και ο κ. Αλαβάνος το βράδυ της συζήτησης των προγραμματικών στη Βουλή, όταν επιτίμησε όσους χαλάνε τον κόσμο για τα Σκόπια -και τα υπόλοιπα, με Τούρκους και Αλβανούς- και διερωτήθηκε αν θέλουμε πόλεμο!
Σκεφθήκατε, φίλοι αναγνώστες, όσοι από σας ζήσατε τον πόλεμο, αν η Ελλάδα το '40, έλεγε «δεν θέλω πόλεμο», ποια θα ήταν η εικόνα της Ευρώπης σήμερα; Ο φασίστας ο Μεταξάς (κατά τον Αλαβάνο) είπε «Όχι» στους ναζί και η Ελλάδα έκανε πάλι το καθήκον της προς την ανθρωπότητα. Πολέμησε για την ελευθερία.
Και μια που αναφέραμε τον κ. Αλαβάνο, που βρίζει ακόμα και μέσα στη Βουλή αυτούς που δεν του αρέσουν (μην ξεχνάμε, είπε τον Καραμανλή «νονό»), τιμωρήθηκε απ' τη Θεία Δίκη. Χαρακτήρισε, με απαράδεκτες εκφράσεις, το κόμμα του ΛΑΟΣ και σχεδόν ύβρισε τα μέλη του.
Όμως, η τραγωδία των δύο παιδιών -και όχι των γονιών τους- ήλθε ν' αποκαλύψει κάτω από ποιες οικογενειακές συνθήκες μεγαλώνουν.
Διάβασα στο «Πρώτο Θέμα» κάποιες δηλώσεις του παιδιού που έκανε τη ληστεία και είδα και το ιστορικό της άλλης κοπέλας. Τι θα πει ο πατέρας είναι πολύ ευπρεπής και η μάνα πολύ καλή; Αυτά δεν λένε τίποτα, για όποιον λειτουργεί με την κοινή λογική. Οι παλιοί λέγανε πως «το παιδάκι σου και το σκυλάκι σου όπως τα μάθεις κάνουν». Δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να μην επηρεασθεί από τον οικογενειακό περίγυρο. Λυπάμαι πολύ για τα παιδιά αυτά, που στην ωραιότερη περίοδο της ζωής τους πρέπει να ζήσουν πλέον κάτω από τις άθλιες συνθήκες της ανελευθερίας.
Πάντως, η παροιμία που λέει «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες» είναι σοφή.
Αλ Μαρούσι Νιουζ
Στο Μαρούσι η ζωή συνεχίζεται. Μέχρι στιγμής αξιοσημείωτη είναι η παραβατικότητα των εποχουμένων, οι οποίοι το βράδυ της Κυριακής 7/10 είχαν αποκλείσει τον πεζόδρομο της Ν. Πλαστήρα, επειδή έτσι τους αρέσει, αδιαφορώντας τελείως για τους κατοίκους.
Αφήστε αυτούς που έχουν κάνει σερβιέτα την Πολεοδομία. Άνοιξαν γκαραζόπορτα επί του πεζόδρομου, όταν η είσοδός τους είναι από τη Λ. Κηφισιάς. Οι κατασκευαστές ευθύνονται, διότι αντί για πόρτα διελεύσεως ατόμων, άνοιξαν γκαραζόπορτα. Όταν τους είπαμε πως θα καταφύγουμε στον Δήμο, πριτσίνωσαν τη μισή για να μην περνάνε αυτοκίνητα. Αυτοί, όμως, που διαχειρίζονται αυτό το κτήριο, άνοιξαν και την άλλη και τις έχουν συνεχώς ανοιχτές. Χθες βράδυ, που γύριζα στο σπίτι μου, είδα δύο άτομα να βγαίνουν, όταν όλο το κτίριο ήταν θεοσκότεινο. Χώρος που μπορούν να μπαινοβγαίνουν για τις γνωστές χρήσεις, οι διάφοροι χρήστες.
Τώρα, κύριοι του Δήμου, είδα να έχετε βάλει μπρος την επίλυση του κυκλοφοριακού και της σταθμεύσεως, με τη βοήθεια του ίδιου συγκοινωνιολόγου που έκανε και τη μελέτη της Πάτρας που δεν απέδωσε! Αυτή για να αποδώσει στο Μαρούσι χρειάζεται δύναμη από 50 αστυνομικούς για να βοηθήσουν να λειτουργήσει το σύστημα. Αν θυμάστε, αυτά σας τα είπα μόλις άκουσα την πρόθεσή σας να ζητήσετε τις μελέτες του ίδιου συγκοινωνιολόγου, εδώ και κάμποσους μήνες. Νόμισα ότι είχατε εγκαταλείψει τη συγκεκριμένη επιλογή.
Όπως βιώνετε κι εσείς, η κατάσταση στο Μαρούσι είναι αφόρητη. Εμείς οι κάτοικοι αισθανόμαστε υπό διωγμόν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Το θέμα χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Χαριτίνη Ρασιά-Καλαμπόκη
