ΕΙΝΑΙ επίσης πολύ θετικά όσα γίνονται στα πλαίσια αυτού του «γιορτασμού». Όμως, η Πολιτεία και η Κοινωνία οφείλουν να κάνουν ακόμη πάρα πολλά για να μπορέσουμε να πούμε ότι ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ όταν μιλούν για ΙΣΟΤΙΜΗ συμμετοχή των συμπολιτών μας με αναπηρία στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
ΠΡΩΤΑ απ’ όλα θα πρέπει να πάψουμε όλοι να αναφερόμαστε σε «άτομα» και να καθιερωθεί ο όρος «πολίτης» (με αναπηρίες). Δηλαδή, άνθρωπος σκεπτόμενος, με δράση στον στίβο της ζωής και της δουλειάς, μέρος της κοινωνίας, με συμμετοχή στις αποφάσεις που αφορούν όχι μόνο τον ίδιο και τους «συμπάσχοντες» ή «συνασθενείς» του αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
ΑΠΟ εκεί και πέρα, το κίνημα των «ΑΜΕΑ», το Αναπηρικό Κίνημα, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί από την Πολιτεία όχι απλά με την ευαισθησία αλλά και με την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ που του οφείλει. Άρα: ποσοστιαία (επί του ΑΕΠ) αύξηση των κονδυλίων για την Πρόνοια και την Υγεία στον Προϋπολογισμό του 2007. Οι ανάπηροι πολίτες της χώρας που δίδαξε τον Πολιτισμό και τη Δημοκρατία δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επαίτες.
ΕΠΙΣΗΣ δεν πρέπει να λογίζεται ως ελεήμων πράξη η ισότιμη παροχή του δικαιώματος της εργασίας στους ανάπηρους. Μόνο αν θεσπισθεί και ψηφισθεί νόμος-πλαίσιο για την εργασία (κι όχι απλά «απασχόληση») και την επαγγελματική κατάρτιση των αναπήρων συμπολιτών μας θα μπορούμε να μιλάμε για ΙΣΟΤΗΤΑ, ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες.
ΤΕΛΟΣ, η Πολιτεία και η Κοινωνία (σε όλες τις μορφές και τις εκφάνσεις τους) θα πρέπει να καθιστούν ΙΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ τους ανάπηρους πολίτες.
Δεν νοείται για παράδειγμα, να κατεβαίνει ο γιατρός από τον τρίτο όροφο στο πεζοδρόμιο για να καθορίσει ποσοστά αναπηρίας, επειδή το κτήριο της αρμόδιας υπηρεσίας δεν είναι προσβάσιμο για τον συγκεκριμένο συμπολίτη μας.
Ούτε χαρακτηρίζει πολιτισμένη κοινωνία το να παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας σε σημείο που είναι προορισμένο μόνο για παρκάρισμα αυτοκινήτων αναπήρων.
Τι πρέπει να γίνει; Να λιγοστέψουν τα λόγια, οι εκδηλώσεις, οι φωτογραφήσεις και οι υποσχέσεις και να μεγιστοποιηθούν οι χρηματοδοτήσεις, οι νόμοι, οι πράξεις…
Γιώργος Καστρινάκης,
δημοσιογράφος, πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Νεφροπαθών, ιδρυτικό μέλος και επί σειρά ετών διοικητικό στέλεχος της ΕΣΗΕΑ, αντινομάρχης της Υπερνομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνος του Τομέα Αλληλεγγύης του Κινήματος.
