- Όχι. Δεν θα μιλήσουμε για τις πυρκαγιές, σ’ αυτή τη στήλη σήμερα. Αρκετά.
- Και τι να πει αυτή η στήλη άλλωστε;
- Να σχολιάσει ποιους;
- Αφού δεν φταίει κανείς.
- Τα πεύκα φταίνε.
- Είναι απολύτως υπεύθυνα, διότι επιτρέπουν στις βελόνες τους να πέφτουν στο έδαφος και να ξεραίνονται και να είναι εύφλεκτες.
- Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
- Να μαζεύουμε τις πευκοβελόνες από τα πεζοδρόμια;
- (Εδώ, δεν τις μαζεύουμε από τις αυλές μας…)
- Το σκούπισμα πευκοβελονών από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια είναι δουλειά της τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Αλλά δεν φταίει ούτε η τοπική αυτοδιοίκηση. Τι να πρωτοκάνει κι αυτή;
- Να πάρει τα βουνά και να προσέχει τα δάση καλοκαιριάτικα;
- Και πότε θα παίρνουν την άδειά τους οι άνθρωποι;
- Γι’ αυτό σας λέω. Τα ίδια τα πεύκα φταίνε που πιάνουν φωτιά και αν δεν είναι πεύκα, αλλά ξερόχορτα κι αυτά φταίνε.
- Ποιος τους λέει να ξεραίνονται;
- Ας μένουν χλωρά.
- Μετά είναι και ο άνεμος.
- Φταίει κι αυτός. Πρέπει δηλαδή να υπάρχουν μελτέμια τον Αύγουστο που είναι και περίοδος αδειών;
- Γι’ αυτό σας λέω. Δεν πρόκειται να σχολιάσω κανέναν.
- Ετοιμάζομαι για άδεια διακοπών, άλλωστε.
- Για τον Σεπτέμβριο ξεχάστε τα Έπεα Πτερόεντα. Φεύγω χωρίς σχέδιο, για παραλία του Ιονίου.
- Για να είμαι ειλικρινής, η γυναίκα μου ήθελε να πάμε Μύκονο, αλλά της το έκοψα μαχαίρι.
- «Η Μύκονος είναι καλή για τις ξανθές, εσύ είσαι μελαχρινή!» επιχειρηματολόγησα αμέσως.
- «Και τι θα το κάνω εγώ το φούξια μαγιό που αγόρασα;», μου είπε με παράπονο.
- «Δεν ξέρω κορίτσι μου. Άσε που οι παραλίες της Μυκόνου, έχουν καταντήσει σε… κάτι σα Βουλιαγμένη. Ο ένας πάνω στον άλλο κάθονται», της έριξα το ατράνταχτο επιχείρημα για ρομαντικούς.
- «Και που το ξέρεις εσύ. Αφού δεν έχουμε πάει ποτέ στη Μύκονο…», μου αντέτεινε, με την ελπίδα να μου αλλάξει γνώμη.
- «Έχω δει φωτογραφίες στα life style ένθετα των εφημερίδων», της είπα κραδαίνοντας τις σοβαρές κυριακάτικες εφημερίδες.
- Κάτω από το βάρος αυτού του επιχειρήματος την είδα να υποχωρεί και να αλλάζει γνώμη.
- «Εντάξει», μου είπε, «αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα κάνουμε μπάνια φορώντας τα καινούργια μαγιό μας. Έχω αγοράσει και για σένα ένα μαγιό φούξια, για να είμαστε a sortie», μου είπε ευτυχισμένη, αλλά της το χάλασα και πάλι, ο απότομος.
- «Το φούξια μαγιό που μου αγόρασες, να το φοράς εσύ σαν παντελονάκι στη κουζίνα», της είπα με ύφος Κλιντ Ίστγουντ από την ταινία «Ο βρώμικος Χάρι» και την αποστόμωσα.
- Πείτε μου καλές διακοπές, λοιπόν, και καλή αντάμωση.
Άγγελος Πολύδωρος
