Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην αυτοδιοίκηση με το νόμο «Καλλικράτη» και όχι μόνο, περιγράφει στο παρακάτω άρθρο του ο πρώην δήμαρχος Πεύκης και πρόεδρος του Συλλόγου Ενεργών και Διατελεσάντων Δημάρχων και Προέδρων Κοινοτήτων Αττικής Παύλος Καμάρας:
«Σε ένα θολό τοπίο, τουλάχιστον ως προς τα κριτήρια που θα πρέπει να βαρύνουν στην κρίση των δημοτών, οδεύουμε προς τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Αναμφισβήτητα, αυτές οι εκλογές διαφέρουν από όσες έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα. Μνημόνιο (αναγκαιότητα ή μη), απαξίωση και, επομένως, ενδεχόμενη αποδοκιμασία των κομμάτων και των πολιτικών, «Καλλικράτης» (στήριξη ή μη), Τρόικα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όλα αυτά προβάλλονται σαν το διακύβευμα των εκλογών της 7ης και 14ης Νοεμβρίου.
Ή τουλάχιστον αυτά είναι τα βασικά επιχειρήματα, με τα οποία κόμματα και επιτελεία κατεβαίνουν με τους εκλεκτούς τους στις κατά τα άλλα αυτοδιοικητικές εκλογές.
Βέβαια, δεν μπορεί κάποιος να παραγνωρίσει, ότι όλα αυτά έχουν άμεση επίπτωση στην Αυτοδιοίκηση και το μέλλον της. Φοβάμαι, όμως, ότι με αυτά θα λείψει δραματικά ο αυτοδιοικητικός λόγος και κυρίως ο στόχος. Το κοινωνικό έργο των δήμων, η βιώσιμη ανάπτυξη των πόλεων, η ποιότητα ζωής των πολιτών, η πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα, η αποτελεσματικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, η αξιοπιστία των αιρετών, η ορθολογική και διαφανής αξιοποίηση των πόρων. Και τελικά το καλύτερο αύριο των πολιτών.
Εν μέσω, λοιπόν, αυτής της συγκεχυμένης κατάστασης, που επιτείνεται από τις «καινοτομίες» της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης του Προγράμματος «Καλλικράτης», το αβέβαιο οικονομικό μέλλον των ΟΤΑ και το μεταβατικό στάδιο αυτής της θητείας των 3,5 χρόνων, οι αιρετοί, για άλλη μια φορά, τολμούν!
Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στους επαγγελματίες πολιτικούς ή τους αιφνίδια προκύψαντες εραστές της Αυτοδιοίκησης. Αναφέρομαι σ’ αυτούς που εμφορούνται από διάθεση για προσφορά στις τοπικές τους κοινωνίες, που πιστεύουν άδολα στον θεσμό και εκτίθενται στην κρίση των πολιτών.
Εκτίθενται, παρά το ζοφερό περιβάλλον που κατόρθωσαν να «στήσουν» όργανα και μέσα, κεντρική εξουσία και φορείς της, ή και εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, πολλές φορές σε διατεταγμένη υπηρεσία, με κύριο στόχο: η αυτοδιοίκηση να γίνει μέρος του εθνικού προβλήματος.
Ο στόχος που εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί η «αναίμακτη» κατάργηση δήμων και κοινοτήτων και η άγρια περικοπή των θεσμοθετημένων πόρων, δεν είναι άλλος από την παράδοση και της αυτοδιοίκησης στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Αυτά, δηλαδή, που θέλουν λίγους και, εάν είναι δυνατόν, ελεγχόμενους «συνομιλητές», ώστε να μπορέσουν να παίξουν το παιχνίδι τους και σε ένα χώρο που ως τώρα δύσκολα μπορούσαν να χειραγωγήσουν. Σ’ ένα χώρο που, εκ των πραγμάτων, αναδεικνύεται, με τη διαχείριση των αναπτυξιακών πόρων, πολύφερνη νύφη γι’ αυτούς.
Καλλιεργήθηκε, λοιπόν, μια εικόνα, τόσο στην οικονομική διαχείριση των ΟΤΑ όσο και στη «διαφθορά» των αιρετών, που απέχει ριζικά από την πραγματικότητα, όπως μια απλοϊκή ανάλυση αριθμών και «επιλήψιμων» εκθέσεων καταδεικνύει.
Σε όλους αυτούς τους συναδέλφους που ακόμα και οι απαράδεκτες ρυθμίσεις του «Καλλικράτη» στην καταστατική τους θέση -όπως π.χ. το επαγγελματικό ασυμβίβαστο- δεν τους πτοούν, ο Σύλλογός μας εύχεται καλή επιτυχία και κυρίως, καλή αντοχή.
Ένα πράγμα, στο οποίο δίνει ιδιαίτερη έμφαση ο Σύλλογος, είναι η τήρηση του Κώδικα Δεοντολογίας, σχέδιο του οποίου προώθησε σε όλους τους υποψηφίους και αυτό γιατί ο χώρος δεν αντέχει άλλη «λάσπη». Γιατί αυτή τους λερώνει όλους, θύματα και θύτες. Και σήμερα που εκτοξεύεται, αλλά και αύριο, μετά τις εκλογές».
